Burst-Mode

De verdeling van de dode tijd behoeft niet uniform te zijn. Er kan ook een aantal pulsen snel na elkaar worden uitgezonden met telkens een korte ontvangsttijd voordat de dode tijd verschijnt. Indien bijvoorbeeld verschillende pulsperioden in dezelfde richting zijn georiënteerd (zoals nodig is voor de verwerking van pulsparen en de detectie van bewegende doelen), dan is geen dode tijd nodig. Dit heeft voordelen voor het tijdbudget van de radar. Een willekeurige ongewenste verandering in de fasehoek van de generator is niet waarschijnlijk na een kortere tijd. Daarom zal de radar nauwkeuriger zijn in de afstandsmeting. Tegelijkertijd verandert de pulsherhalingsfrequentie in deze korte tijdspanne: zij is zeer hoger dan het gemiddelde. Hoe hoger de pulsherhalingsfrequentie, des te beter is de ondubbelzinnige meting van de snelheid (zie Doppler ambiguïteit).

De burst mode wordt meestal gebruikt in didactische radars. Deze radars hebben geen grote ontvangsttijd nodig voor de extreem korte afstanden binnen een oefenruimte. Zij hebben echter een langere dode tijd nodig om de gegevens van de echosignalen over een betrekkelijk smalbandige seriële kabel naar de computer over te brengen. Zij zenden bijvoorbeeld slechts 10 pulsen per seconde uit, hetgeen overeenkomt met een gemiddelde pulsherhalingsfrequentie van 10 Hz. Deze 10 pulsen worden maar binnen 200 microseconden uitgezonden. Voor de berekening van een ondubbelzinnige Doppler-frequentie komt dat overeen met een pulsherhalingsfrequentie van 50 kHz. De dode tijd die volgt is bijna een volle seconde. Gedurende deze tijd worden de gegevens via USB overgebracht met een bemonsteringsfrequentie van maximaal 280 Mbit/s.