Ventilatoire spening is het proces van het intrekken van de mechanische beademing, dat begint met de eerste spontane ademhalingstest (SBT). Op basis van de moeilijkheidsgraad en de duur wordt het spenen ingedeeld in eenvoudig, moeilijk of langdurig. Langdurig spenen, waaronder patiënten vallen bij wie 3 SBT’s zijn mislukt of die 7 dagen na de eerste SBT nog steeds aan mechanische beademing zijn, betreft een relatief klein deel van de patiënten die op de IC aan mechanische beademing zijn, maar zij vergen niettemin onevenredig veel middelen. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken die tot langdurig spenen kunnen leiden. Het is echter van belang het probleem vanuit het gezichtspunt van elke individuele patiënt te begrijpen, om de juiste behandeling te kunnen vaststellen en een nauwkeurige prognose te kunnen bepalen. Een anderszins stabiele patiënt die aan mechanische beademing blijft, komt in aanmerking voor overplaatsing naar een gespecialiseerde ontwenningsafdeling (SWU). Hoewel er geen precieze definitie bestaat, kan de SWU worden beschouwd als een zeer gespecialiseerde en beschermde omgeving voor patiënten die mechanische beademing nodig hebben ondanks het verdwijnen van de acute ziekte. Passende middelen, welomschreven doelstellingen op korte en lange termijn, aandacht voor psychologische en sociale problemen zijn de belangrijkste bepalende factoren voor een succesvolle SWU. Bij sommige patiënten lukt het niet om de beademing geheel of gedeeltelijk te staken, zodat zij langdurig thuis moeten worden beademd. In deze gevallen moet de logistiek in verband met verzorgers en apparatuur zorgvuldig worden overwogen en geregeld.