DISCUSSION

Hidradenitis is een chronische ontstekingsziekte van de huid die wordt gekenmerkt door terugkerende knobbeltjes en abcessen, meestal van de apocriene klierdragende huid. De laesies kunnen uitgroeien tot sinuskanalen en fistels, en na genezing tot ernstige littekenvorming en fibrose leiden. Het komt typisch voor in de lies, de onderborst en de okselstreek. Lange tijd werd gedacht dat het een ziekte van de apocriene klieren was, maar uit recentere literatuur blijkt dat de etiologie een folliculaire obstructie is. Keratineachtige verstopping van de haarfollikel veroorzaakt verwijding van de follikel en uiteindelijk een breuk. De folliculaire inhoud komt in het omliggende weefsel terecht, wat een acute lokale ontstekingsreactie veroorzaakt. Bacteriën, indien opgesloten in de follikel, komen ook vrij, en er kan sprake zijn van superinfectie. De rol van bacteriële infectie is echter controversieel omdat kweken vaak steriel zijn en antibiotica niet altijd effectief zijn. De afwijking lijkt inherent te zijn aan de haarfollikel, wat de chroniciteit en het terugkerend karakter van de ziekte verklaart. De aanvangsleeftijd ligt meestal rond de twintig, en de ziekte heeft de neiging in de loop van ongeveer 20 jaar af te nemen en in veel gevallen volledig te stoppen.

Risicofactoren voor hidradenitis worden niet volledig begrepen, maar omvatten zwaarlijvigheid, roken, en genetica. Er werd ooit gedacht dat hyperandrogenisme een rol speelde, maar het bewijs hiervoor is tegenstrijdig. Aangenomen wordt dat zwaarlijvigheid het ziekteproces verergert door schuifkrachten, een onevenwichtige hormoonhuishouding en een groter huidoppervlak. Het wordt ook geassocieerd met verhoogde niveaus van circulerende cytokines, wat bijdraagt tot het algemene ontstekingsproces van hidradenitis.

Sigaretten roken lijkt een rol te spelen, hoewel specifieke oorzakelijke factoren nog moeten worden onderzocht. Nicotine stimuleert aanvankelijk de eccriene zweetklieren, maar remt uiteindelijk de klierfunctie, hetgeen kan bijdragen tot het dichtslibben van de follikels. Nicotine induceert ook de expressie van cytokines en stimuleert de chemotaxis van neutrofielen.

Hidradenitis is waarschijnlijk multifactorieel, maar er zijn aanwijzingen die wijzen op een autosomaal dominante vorm van de ziekte. De overdrachtsratio in één studie was minder dan 50%, wat zou worden verwacht bij autosomaal dominante overerving; de auteurs postuleerden onvolledige penetrantie van het gen. Chromosomen 6, 19, en 1 zijn in verband gebracht met hidradenitis, maar zij kunnen niet verantwoordelijk zijn voor alle gevallen.

Er zijn momenteel geen gevestigde medische therapieën om actieve ziekte te behandelen en herhaling te voorkomen. Immunosuppressiva en antibiotica hebben een beperkte werkzaamheid. Chirurgische behandeling varieert voor verschillende stadia van de ziekte. Abcessen moeten worden gedraineerd, ingepakt en opengelaten om te voorkomen dat een mogelijk besmette wond wordt gesloten. Sinuskanaaltjes moeten worden verwijderd en de basis moet agressief worden onderzocht omdat er nog meer kanaaltjes kunnen zijn. Voor grotere ziektegebieden is uitgebreide plaatselijke excisie het beste. Gebieden met zowel actieve als chronische ziekte moeten worden verwijderd. Sinuskanalen hebben vaak zichtbare granulomateuze ziekte die moet worden geëxcideerd. Opties voor bedekking zijn huidtransplantatie, lokale transpositie flappen, en zelden, pedicled flappen of vrije weefseltransfer. Als alternatief kan men de wond laten genezen door secundaire intentie, wat vaak goed werkt.

Bij deze patiënt werd Biobrane (UDL Laboratories, Rockford, IL) gebruikt om de wond te stabiliseren na uitgebreide plaatselijke excisie. Biobrane werd na 2 weken verwijderd, waarna een huidtransplantaat van gedeelde dikte over het defect werd geplaatst. Het doel van Biobrane was om het wondbed te optimaliseren voor een eventuele huidtransplantatie. Zonder Biobrane zou het transplantaat bovenop het axillaire vetkussen worden geplaatst, een slechte plaats voor huidtransplantatie. De patiënt genas verder zonder problemen.