Brown Algae

Zeealgen die bruin tot olijfgroen van kleur zijn, behoren tot de phylum Phaeophyta, of bruinwieren, die tussen de vijftienhonderd en tweeduizend soorten omvat.
Brown algae (phylum Phaeophyta) zijn bij de meeste mensen bekend als bruine of donkergroene zeewieren. Sommige bruinwieren zijn microscopisch klein, maar vele zijn relatief groot: Eén reuzenkelp was 710 voet lang. Alle bruinwieren zijn meercellig.
Opzicht en Verspreiding
Bruinwieren hebben een lichaam, thallus genoemd, dat een vrij eenvoudige, ongedifferentieerde structuur is. Sommige thalli bestaan uit eenvoudige vertakte filamenten. Sommige bruinwieren hebben complexere structuren, pseudoparenchym genaamd, omdat ze oppervlakkig lijken op de complexere weefsels van hogere planten.

Reuzenkelp heeft een thallus dat is onderverdeeld in een houvast, een steel, en een of meer afgeplatte, bladachtige bladen. De houvast functioneert zoals de naam al aangeeft, en houdt de rest van het organisme aan het substraat vast.
Het is een taaie, pezige structuur die lijkt op een massa ineengestrengelde wortels. De steel die de steel vormt, is vaak hol, met een meristeem (een zone van groeiend weefsel) aan de basis of bij de bladknopen. Omdat de meristeem nieuw weefsel aan de basis produceert, bevinden de oudste delen van de bladen zich aan de uiteinden.
De bladen, die net als de meeste andere reuzenkelpen fotosynthetisch zijn, kunnen aan hun basis met gas gevulde drijvers hebben, blazen genaamd, die koolmonoxidegas kunnen bevatten. De functie van dit gas is nog niet vastgesteld. De overgrote meerderheid van de soorten is marien, leeft in koude, ondiepe oceaanwateren, en kan de dominante plant zijn op rotsachtige kustlijnen. De reuzenkelp kan worden gevonden in wateren van ongeveer 100 voet diep. Slechts 4 van de 260 geïdentificeerde geslachten komen in zoet water voor. Bruinwieren van de orde Fucales worden gewoonlijk rotswieren genoemd; kelp behoort tot de orde Laminariales.
Bruinwieren zijn minder algemeen in tropische en subtropische gebieden. In het Caraïbisch gebied echter vormen sargassum (grote massa’s bruinwieren met een vertakt thallus met zijwaartse uitgroeisels die zich onderscheiden in bladsegmenten, luchtblazen, of sporen dragende structuren) grote drijvende matten; zij hebben hun naam gegeven aan de Sargasso Zee.
Pigmenten en voedselreserves

Bruine algen groeien op de oceaanbodem

De kleur van de bruine alg kan variëren van licht geelbruin tot bijna zwart. De kleur weerspiegelt de aanwezigheid van variërende hoeveelheden van het bruine xanthofylpigment fucoxanthine, een carotenoïde pigment, naast de chlorofylen a en c. De belangrijkste voedselreserve is een koolhydraat genaamd laminarin, hoewel reuzenkelp ook mannitol kan transloceren. Algin (alginezuur) kan worden gevonden in of op de celwanden en kan tot 40 procent van het drooggewicht van sommige kelpen uitmaken.
Reproductie
Reproductieve cellen van bruinwieren zijn ongebruikelijk in die zin dat hun twee flagellen zich lateraal bevinden, in plaats van aan de uiteinden. De enige beweeglijke cellen in de bruinwieren zijn de geslachtscellen of voortplantingscellen. In het gewone geslacht Fucus worden afzonderlijke mannelijke en vrouwelijke thalli geproduceerd. Aan de uiteinden van de lobben van het thallus ontwikkelen zich vruchtbare gebieden, receptacles genaamd. Elke receptacle heeft poriën op het oppervlak.
Deze poriën gaan open in speciale bolvormige, holle kamers, conceptacles genaamd, waarin de gameten worden gevormd. In de vrouwelijke structuur worden acht eicellen geproduceerd, terwijl in de mannelijke structuur vierenzestig zaadcellen worden geproduceerd. Uiteindelijk worden zowel eicellen als sperma in het water vrijgelaten, waar bevruchting plaatsvindt en de resulterende zygoten zich ontwikkelen tot volwassen thalli.
Economisch gebruik
Bruinwieren hebben voor de mens diverse toepassingen en gebruiksmogelijkheden. Reuzenkelp wordt gegeten, en een soort die in de Stille Oceaan wordt aangetroffen, wordt in stukjes gesneden gebruikt als kompres op snijwonden.

Bruine algen

Algin, een colloïdale stof die door bruine algen wordt geproduceerd, wordt gebruikt als verdikkingsmiddel of stabilisator in commercieel geproduceerd ijs, saladedressing, bier, geleibonen, latexverf, penicillinesuspensies, papier, textiel, tandpasta’s en boenwas. Bruine algen, met hun hoge concentratie van het element jodium, zijn gebruikt om struma, een jodiumtekortziekte, te behandelen. Kelp, ook rijk aan stikstof en kalium, is gebruikt als meststof en als veevoer.
Sommige soorten bruine algen, zoals Fucus, bevatten fenolen of terpenen. Botanici geloven dat deze stoffen herbivoren kunnen ontmoedigen. Van deze stoffen is ook aangetoond dat ze microben en kanker bestrijdende eigenschappen hebben. Op deze medische gebieden wordt voortdurend onderzoek gedaan naar bruine algen.