Nadat ik de documenten had opgestuurd, hoefde ik niet lang te wachten. Om 1:34 PM, ontving ik de volgende e-mail, waarin stond dat het beroep was afgewezen en dat de rekening zou worden gesloten. Dit weerhield me er niet van in te loggen op de rekening (om screenshots te maken), maar er was geen transactie mogelijk.

Let op de korte tijdsspanne: 12:18 PM tot 13:34 PM. Het enige wat PayPal me vroeg was om mijn documenten op te sturen. Achteraf gezien is dit een vreemde vraag: hoe kon de verificatie van mijn identiteit leiden tot een afwijzing van het beroep?

Was er iets verdachts aan de hand met de rekening?

“Er moet ergens een fout zijn gemaakt”, bleef ik mezelf herhalen. Maar ik probeerde ook te begrijpen of ik inderdaad iets verkeerd had gedaan. Ik begon mijn rekening te inspecteren. Dit is de volledige reeks transacties:

Merk op dat dit de volledige geschiedenis is: de rekening was relatief jong, en hij was in augustus aangemaakt om die $35 betaling te ontvangen. Zoals u kunt zien, is er een eenvoudig gebruikspatroon: Ik ontving wat geld, ik maakte het over naar mijn andere rekening. Niet veel ruimte voor fraude.

Gesprek met PayPal support

Ik belde PayPal support aan de telefoon op vrijdag 10, in de late namiddag. Ik legde de situatie uit en een vriendelijk klinkende operator volgde de gebruikelijke ID verificatie stappen en keek toen in mijn account. Ze beweerden dat ze de reden voor de sluiting van de rekening niet konden zien (wat misschien niet waar is, maar het lijkt een standaardantwoord te zijn), en op een gegeven moment zeiden ze “laat me eens naar uw transacties kijken”.

Ik zal ze geen woorden in de mond leggen, maar de algemene teneur van het 10 minuten durende gesprek was dat de sluiting van de rekening er voor hen vreemd uitzag. Zonder veel aandringen, boden ze aan om de kwestie te escaleren en dat ze snel contact zouden opnemen. Ik vertelde hen dat ik binnenkort voor een vakantie naar Vietnam zou vertrekken, dus dat ze me bij voorkeur via e-mail zouden contacteren.

Nadat ik een paar dagen niets gehoord had, besloot ik de Twitter-route te nemen. Op 15 november, de dag dat ik zou vertrekken, werd ik na wat openbare berichten uitgenodigd om het gesprek naar DM’s te brengen en dat heb ik gedaan – het volledige gesprek is in feite gewoon een herhaling van mijn zaak, gevolgd door een beleefd antwoord. Er werd me nooit een ticketnummer gegeven.