Mijn gedachten over het zijn van een Owner Operator vs. Company Driver- ik ben beide geweest (17+ jaar bij Landstar).

Eerst een beetje over mezelf. Mijn naam is Peter Crockett, en ik ben een gepensioneerde vrachtwagenchauffeur. Ik werd vrachtwagenchauffeur in 1987 als vrachtwagenchauffeur met een flatbed vanuit Oregon. Ik reed de vijf westelijke staten en kreeg 0,18 dollar per mijl betaald zonder voordelen, geen stoploon, niets.

Toen ik besloot om over te stappen op het trekken van een bestelwagen, besloot ik ook om 48 staten te gaan, en ik kwam tot het besef dat ik een hekel had aan gedwongen dispatch. Dus, na veel tire schoppen besloot ik om naar Landstar (toen was het Gemini – een bedrijf gekocht door Landstar). Een korte tijd later verhuisde ik naar het zusterbedrijf Ranger, en daar bleef ik (met een paar naamswijzigingen – Ranger Landstar, Landstar Ranger, en nu gewoon Landstar) totdat ik van de weg afging.

In 2001, stapte ik van de weg en kwam te werken voor dit onafhankelijke agentschap van Landstar (DUV).

Dus, om het samen te vatten, ik heb in Trucking sinds 1987, en terwijl ik van de weg in 2001, ik heb aan de agentschap/dispatch kant geweest sindsdien.

DUV/RKY Landstar Recruiting Agency

Wanneer ik een Owner Operator vergelijken met het zijn een Company driver, wees u ervan bewust dat ik praat in het algemeen. Dit zijn mijn meningen, gebaseerd op mijn jaren op de weg. Wat voor mij werkte, werkt misschien niet voor u, en er zullen altijd uitzonderingen zijn op elke bewering.

De meeste Owner Operators zijn eigenaar van hun truck. Sommigen hebben een kleine vloot vrachtwagens. Sommige Owner Operators hebben hun eigen autoriteit, terwijl anderen leasen hun apparatuur aan een bedrijf als Landstar. Ik werkte voor een kleine fleetowner die zijn materieel aan Landstar verhuurde. Ik ‘leasde’ mijn truck van de fleet owner. Dus, terwijl ik verantwoording aflegde aan de fleet owner, was het meer een partnerschap dan een werknemer/werkgever relatie.

Forced Dispatch

De meerderheid van de bedrijfswagenchauffeurs moet leven met gedwongen dispatch. Dat is waar de chauffeur wordt verteld waar hij heen moet, wanneer hij daar moet komen, en geen enkele stem krijgt in de beslissing of een lading is wat hij wil nemen.

Voorbeeld: Vroeger had ik soms zin om hard te rennen, maar andere keren wilde ik het rustiger aan doen (misschien ziek, of lui). Het onderliggende probleem bij force dispatch is dat de dispatcher geen rekening houdt met hoe de chauffeur zich voelt, het soort ladingen dat hij koppelt, waar hij graag heen gaat, wanneer en of hij tijd thuis wil hebben, enz. Wat als de echtgenoot van de bestuurder problemen thuis heeft en de bestuurder tijd thuis nodig heeft? Met een geforceerd dispatch systeem, als de lading hem niet naar huis brengt, gaat hij niet terug. PERIOD!

VOORBEELD: Ik herinner me een paar jaar geleden, onderweg naar Newark, NJ laat in december, luisterend naar het geklets op de CB. Een stel van ons ging allemaal dezelfde kant op en praatte over de komende feestdagen. Ik schepte op over het plan om thuis te zijn op de 15e (na het laten vallen van de lading die ik onder me had), en sommige jongens zeurden over hoe gelukkig ik was, en wie moest ik betalen om dit mogelijk te maken?

Nadat ik had uitgelegd hoe Landstar een compleet NON Forced Dispatch Systeem is, en waarom ik er zo van hield, sprak deze man die voor een van de grote bedrijven reed, over hoe hij in het oosten van PA woonde en een vrouw en twee kleine kinderen had, en vlak voor Kerstmis was hij op een lading naar Jersey, en die lading bracht hem langs zijn huis (minder dan 100 mijl uit de route), maar omdat de lading op de 26e moest worden afgeleverd, was hij niet in staat om met Kerstmis bij zijn gezin te zijn. En nee, hij is pas eind januari weer thuisgekomen. En bedrijven vragen zich af waarom chauffeurs ontslag nemen?

Nou, het bovenstaande is een nogal extreem voorbeeld, maar wel een waar voorbeeld. Sommige bedrijven hebben hun dispatch-systeem op de een of andere manier aangepast, maar als het erop aankomt, komt de klant altijd voor de chauffeur.

Als Owner Operator is er geen gedwongen dispatch. U, uw echtgenoot, en uw bank beslissen hoe en wanneer u rijdt. U (de eigenaar) mag beslissen of u het zich kunt veroorloven het rustiger aan te doen, naar huis te gaan, of een vrije dag te nemen. Omdat het uw keuze is, zelfs als u de keuze die u moest maken niet leuk vindt, kunt u er comfortabeler mee leven dan wanneer een verzender u zou vertellen dat u het moest doen.

Dit is waar sommigen van u die niet in de truckindustrie zitten het niet zullen begrijpen. Je denkt, “we hebben allemaal een baan, we hebben allemaal bazen die ons vertellen wat we moeten doen, dus wat is daar mis mee?” Het verschil is dat als het 5 uur is, je naar huis mag. Chauffeurs zijn gebonden aan hun truck. Als een chauffeur “vroeg klaar is met zijn werk” (door de avond ervoor bij de ontvanger te zijn), kan hij niet naar huis, hij zit vast in zijn truck, op een parkeerplaats, zonder badkamer, of eten – tenzij hij dat van tevoren gepland en meegenomen heeft. Dus ja, hij is klaar voor de dag, en hij kan ontspannen, maar geen bier, hij zit in een bedrijfsvoertuig. Hij is vrij voor de nacht, maar geen douche, of een van de andere dingen die de rest van ons voor lief neemt.

Daarom, gedwongen verzending of het ontbreken ervan is een big deal voor de meeste chauffeurs. Voor mij, het was een deal-breker. Ik probeerde een groot bedrijf voor ongeveer zes weken, kon ook niet hack it. Ik ben geboren en getogen in Oregon, een deel van het Great Northwest. Wat deed het bedrijf toen ik aangenomen werd? Hield me de hele tijd ten oosten van de Mississippi. Ik was verloren, te veel mensen, te veel onbeschofte 4-wielers, was volledig uit mijn comfort zone, en ik wilde naar het westen, maar nee, ze wilden me niet die kant op sturen; het kon ze gewoon niet schelen wat ik voelde of wilde.

Sommige bedrijven bieden nu gegarandeerde thuistijd. Je verdient een dag vrij voor elke week uit, enz. of, ze bieden om u te laten rijden in een regio van het land van de bestuurders kiezen, of, een minimale lengte van de trek, enzovoort. Dit alles helpt, en kan het leven op de weg draaglijker maken, maar als puntje bij paaltje komt, zullen sommige chauffeurs ja zeggen tegen gedwongen dispatch, en sommige nee. De meesten die nee zeggen, gaan van de weg af of worden Owner Operator.

It’s All About the Money

Chauffeurs zijn op de weg om redenen die niet te tellen zijn. De meesten zullen zeggen dat het om het geld gaat, dat het gewoon een baan is, enzovoort. Sommigen worden vrachtwagenchauffeur omdat hun familie dat altijd heeft gedaan, of omdat ze te gestrest raakten in hun carrière in het bedrijfsleven (raad eens hoeveel advocaten vrachtwagenchauffeur worden?), of omdat ze reislustig zijn, of omdat ze uit de fabriek zijn ontslagen.

Mijn punt hier is dat het voor de meesten niet alleen om het geld gaat. We moeten allemaal in ons levensonderhoud voorzien, we moeten allemaal rekeningen betalen. Maar, voor de meesten van ons, gaat het meer over hoe we het doen. Hebben we het grootste deel van onze dagen plezier? Zijn we tevreden met wat we vandaag gedaan hebben? Kijken we uit naar het landschap dat we vandaag zullen zien? Hopen we op een mooie zonsondergang vanavond, of kijken we naar Gods lichtshow tijdens een storm?

Voorbeeld: Toen ik nog op de weg zat, verdiende ik geld, deed ik werk dat velen niet konden doen (ik was trots op mijn werk), hielp ik soms anderen in tijden van nood (reddingsacties op de weg), maakte ik soms iemands dag een beetje vrolijker, redde ik een paar keer een leven (of hielp ik een leven redden), maar één ding, ik verveelde me nooit. Nu ben ik voorgoed van de weg af en zit ik nog steeds in de vrachtwagensector, maar op kantoor, waar ik dag in dag uit hetzelfde doe en nog steeds geld verdien, maar het leven voelt nu (voor mij) een beetje somberder aan en soms mis ik het leven op de weg.

Aan het eind van de dag of aan het eind van het jaar brengen de meeste bedrijfsleiders meer geld mee naar huis dan eigen rijders. Omdat een Owner Operator de kosten van het zakendoen draagt, kunnen zaken als stijgende brandstofkosten enz. de winst drukken. Bedrijfschauffeurs worden per kilometer betaald, en hun enige kosten zijn meestal geld voor onderweg (geld om van te leven, eten, douchen, enz.), een kaart of kleine kantoorbenodigdheden, en een enkele keer een ticket.

Dus, als Owner Operators (over het algemeen) niet meer verdienen dan bedrijfsleiders, waarom zou je er dan een worden? Vrijheid. Keuzevrijheid. Levensstijl. Om dezelfde redenen waarom iedereen eigenaar van een bedrijf wordt! Behalve dan dat het allemaal om de weg draait, het gaat in je bloed zitten, en laat je nooit meer los. Ik ken veel “gepensioneerde” vrachtwagenchauffeurs. Niemand die ik ken heeft spijt van zijn tijd op de weg. Velen gaan terug op de weg ten minste een of twee keer (ik deed).

Landstar, Mijn huis, Mijn leven

Is vrachtwagenchauffeur voor iedereen? Nee. Is de vrachtwagenindustrie voor iedereen? Nope. Is een eigen rijder voor elke bestuurder? Nope. Is Landstar voor iedere eigen rijder? Nope. Maar voor de meesten wel! Webpagina’s als deze gaan allemaal over meningen. En als je zo ver hebt gelezen, heb je een idee van wat Peter Crockett tot op zekere hoogte bezighoudt. Ik verliet een familiebedrijf om vrachtwagenchauffeur te worden, door geluk (en de genade van God) vond ik mijn weg naar Landstar. Voor mij is dit thuis en zal thuis blijven totdat ik stop met werken (of de loterij win) tenzij ik op een of andere manier gedwongen word om te vertrekken.

Lang geleden koos ik een carrièrepad dat de neiging heeft om mijn hele dagelijkse leven te beheersen. Sommige mensen kunnen eerlijk gezegd hun hele leven werken van 9 tot 5 en naar huis gaan, en vrij zijn in het weekend. Ze laten hun werk achter bij de deur als ze thuiskomen, en pakken het weer op als ze de volgende ochtend weggaan.

En sommige mensen winnen ook de loterij.

Ik hou van Landstar! Landstar blauw zit in mijn bloed! Er zijn goede en slechte punten in alles wat we doen, in elke baan die we kiezen, in elke familie die we hebben. Bij Landstar draait alles om de mensen.

• Landstar is een trucking bedrijf.
• Landstar is het grootste Owner Operator bedrijf in de U.S.A.
• Landstar is 100% NON-Forced Dispatch.
• Landstar heeft carrièrepaden voor gepensioneerde vrachtwagenchauffeurs.
• Landstar heeft kleine vlooteigenaren die altijd op zoek zijn naar chauffeurs (en die vloten dan te zijn NON-Forced ook).
• Landstar laat je kiezen wanneer je naar huis gaat.
• Landstar laat je kiezen waar je heen gaat.
• Landstar laat u beslissen welke ladingen te nemen.
• Landstar laat u beslissen welke uitrusting voor u geschikt is.
• Landstar wil dat Owner Operators voor altijd bij hen blijven.
• Veel Landstar Agenten (en Agentschap personeel) zijn de tweede generatie.

Trucking is een service-industrie. Landstar is alles over service. En wat denk je? Professionele chauffeurs hebben de neiging om trots te zijn op wat ze doen. Ze zijn allemaal over service ook! Klanten kan niet schelen waarom je te laat bent, of je hebt het werk goed gedaan, of je hebt gefaald; trucking heeft de neiging om een nogal zwart of wit carrière. Een ding over een goede chauffeur, wat hij ook doet, hij doet het goed. En Landstar verhuurt niet aan zomaar iedereen, ze willen de besten (ja, juist, dat horen we allemaal), maar als dat niet de waarheid is, waarom is het dan, als je je kunt kwalificeren voor Landstar, kun je bij iedereen terecht?

Ik ben bloedserieus hier! Vraag het iedereen die je kent bij Landstar, of die bij Landstar heeft gewerkt. Als je goed genoeg bent voor Landstar, wil iedereen je. Waarom? Veiligheid ! Betrouwbaarheid ! Stabiliteit! Het werk goed doen, elke keer weer! Als je niet kunt lopen de wandeling, je zult op de weg kort! Maar, als je dat kunt, dan heb je je thuis gevonden.

En net als verhuizen naar een nieuw huis, kan het in het begin een beetje anders zijn. Zoals het vinden van een lichtknop in het donker in een nieuw huis. Wennen aan de geluiden van een nieuwe truck of slapen op een nieuw stapelbed.

On the road, you’ll hear a phrase like this: “Landstar is een geweldige plek om te zijn, als je eenmaal het systeem kent!”. Het punt is, leren wie heeft welke vracht in welke delen van het land, waarom bel een agentschap in Ohio als je op zoek bent naar een lading in SO-CA? Chauffeurs zijn gewoontedieren. En het kost tijd om van Landstar een nieuwe gewoonte te maken. Maar IMHO, Landstar is een geweldige gewoonte om te hebben.

Verschreven door Peter Crockett, 17 jaar bij Landstar.