Million-selling singer-songwriter David Lee Murphy had geen plannen om een nieuwe plaat te maken, totdat een country superster ze voor hem maakte.

“Ik ben al jaren bevriend met Kenny (Chesney) en heb liedjes met hem geschreven,” reflecteert Murphy. “Ik stuurde hem een paar jaar geleden een paar liedjes voor een van zijn albums, en hij belde me op. Hij zegt: ‘Man, je moet een plaat maken. Ik zou het kunnen produceren met Buddy Cannon, en ik denk dat de mensen het geweldig zouden vinden.’ Het is moeilijk om nee te zeggen tegen Kenny Chesney als hij met zo’n idee komt.”

Murphy, wiens nummers “Dust on the Bottle en “Party Crowd” nog steeds nietjes zijn op de country radio, had het album gemakkelijk kunnen vullen met hits die hij voor Chesney heeft geschreven (“‘Til It’s Gone,” “Living in Fast Forward,”Live a Little”), Jason Aldean (“Big Green Tractor,” “The Only Way I Know How”), Thompson Square (GRAMMY-genomineerd “Are You Gonna Kiss Me Or Not”), Jake Owen (“Anywhere With You”), of Blake Shelton (“The More I Drink”). Maar Chesney had andere ideeën.

“Kenny was echt van invloed op de nummers die we kozen,” zegt Murphy. “In de loop van het volgende jaar kwamen we bij elkaar, praatten erover en kozen liedjes uit. Ik wilde nummers van mij opnemen die mensen nog niet eerder hebben gehoord, die nieuw zijn. We wilden het soort album maken waar je naar zou luisteren als je aan het kamperen was of aan het vissen op een meer. Of ergens zitten, gewoon een goede tijd hebben.”

Getiteld No Zip Code, heeft de nieuwe David Lee Murphy collectie al een hitsingle en duet met Chesney opgeleverd, “Everything’s Gonna Be Alright.” De collectie bevat ook dergelijke good-time, party-hearty anthems als “Get Go,” “Haywire” en “That’s Alright.”

Het rockende “Way Gone” is een female-empowerment barn burner. “Winnebago” nodigt een minnaar uit naar een landelijk toevluchtsoord. Het aanstekelijke, retro klinkende “Voice of Reason” gaat over een ne’er-do-well die keer op keer het spoor bijster raakt. Het aanstekelijke, up-tempo “I Won’t Be Sorry” gaat over het leven ten volle leven en er met een knal vandoor gaan. In “Waylon and Willie”, koestert een minnaar met een gebroken hart heimwee naar goede tijden die voorbij zijn. “As the Crow Flies’ belooft een liefdevolle reünie van een dolende ziel. “No Zip Code” is een fantasie over een leven ver van de problemen van de wereld.

Deze nummers verbinden ons opnieuw met een artiest die een pionier was van de edgy, rockende stijl die nu de moderne countrymuziek domineert. David Lee Murphy ontwikkelde zijn muzikale stijl als tiener in Zuid Illinois. Hoewel beide ouders onderwijzer waren, was hij een onverschillige student. In plaats van boeken te bestuderen, bestudeerde hij de klanken van “outlaw” country-muzikanten als Waylon Jennings en Willie Nelson. Hij werd ook diep beïnvloed door southern rock bands als Lynyrd Skynyrd, The Allman Brothers en Z.Z. Top.

Hij arriveerde in Nashville vastbesloten om die invloeden te laten samensmelten in zijn eigen opnamestijl. Maar toen elk label in de stad hem afwees, wendde hij zich tot het schrijven van liedjes voor anderen en het spelen van de honky-tonks van Middle Tennessee met zijn band.

“Ik zat in het ’tien jaar songwriting programma,’ merkt hij wrang op. “Dat waren de jaren van de hongerende artiest. Toen ik voor het eerst naar Nashville kwam, besefte ik niet dat ze geen 20-jarige countryzangers hadden. Je moest 40 zijn. Je moest wat littekens hebben en wat rimpels en een beetje leeftijd. Je moest wat rook en dieselstof op je hebben.

“Dus concentreerde ik me op mijn songwriting. Ik wilde beter worden als schrijver, zodat ik mijn eigen liedjes kon opnemen. In de tussentijd had ik een bandje, The Blue Tick Hounds. We speelden in alle kleine clubs en kroegen, overal waar we maar een optreden konden krijgen. We waren een scherpe, kleine vierkoppige band die luid en hard speelde. We pasten niet in de groef van die tijd, tot waar we commercieel genoeg waren om een platencontract te krijgen.

“Dat waren mijn eerste jaren in de stad, in de clubs spelen en leren hoe je liedjes moest schrijven. Ik moet zeggen, dat waren een paar geweldige dagen.”

Geleidelijk aan begonnen diverse artiesten, van Reba McEntire tot Dobie Gray, zijn liedjes op te nemen. GRAMMY-winnende producer en MCA Nashville President Tony Brown hoorde Murphy’s opname van een lied genaamd “Just Once” en zette het op de soundtrack van de 1994 rodeo film 8 Seconds. Dit leidde tot de opname van Murphy’s debuutalbum, 1995’s Out With a Bang. Het leverde de massale hits “Party Crowd” en “Dust on the Bottle” op en werd een gouden plaat.

“Ik had een bal,” herinnert hij zich van zijn graduatie naar platensterrendom. “Ik had een geweldige tijd. In de vroege jaren ’90, toen ik hits begon te krijgen, was dat echt leuk voor me. Ik bedoel, ik vond het geweldig. Dat was de eerste keer dat ik meemaakte dat mensen wisten wie ik was. En het was een geweldige tijd om muziek te maken, want er was veel goede muziek aan de gang. Nashville werd opgeblazen.”

De volgende fase van zijn carrière bleek nog lucratiever te zijn. Murphy werd een veelgevraagd songwriter voor post-millennial countrysterren als Chesney, Aldean en Shelton. Hij heeft meer dan een dozijn songwriting awards gewonnen. De songs van David Lee Murphy zijn opgenomen door supersterren Luke Bryan, Keith Urban, Florida Georgia Line, Thomas Rhett, Eric Church, Brad Paisley, Hank Williams Jr., Brooks & Dunn, Chris Young en nog veel meer.

“De laatste paar jaar dat ik alleen maar songwriter ben, heb ik een waanzinnig goede tijd gehad,” zegt Murphy. “Ik heb echt geluk gehad. Veel grote artiesten hebben mijn liedjes opgenomen. Ik sta elke dag op en doe iets wat ik heel graag doe, namelijk liedjes schrijven. Ik mag omgaan met artiesten en de beste songwriters die er zijn. Plus, ik mag opnemen. Ik zing de demo’s van de liedjes, dus ik maak kleine platen en ben in de studio.

“En tegelijkertijd ga ik in de zomer op pad en speel op beurzen en festivals en ben ook een artiest. Er is geen druk, en het is echt leuk. Het is gewoon ik en de band die een leuke tijd hebben met muziek maken. Wanneer je een show van anderhalf uur kunt spelen met nummers die de mensen kennen, is het zo leuk om hun reactie te zien. De helft van de nummers kunnen mijn nummers uit de jaren ’90 zijn en de helft van de nummers kunnen hits zijn die ze kennen van andere artiesten.”

Met No Zip Code lanceert David Lee Murphy alweer een nieuwe fase in zijn toch al schitterende carrière. Beginnend met zijn tune “Everything’s Gonna Be Alright,” begint hij meer van zijn eigen hitplaten toe te voegen aan zijn concert set lists.

“Ik ben enthousiast over het uitbrengen van al deze nieuwe nummers, zodat mensen kunnen horen wat ik de afgelopen jaren heb gedaan,” zegt Murphy. “Ik kan niet wachten om met dit album op pad te gaan en het live te spelen. We hebben een geweldige tijd gehad met het maken van deze plaat, en ik denk dat je dat kunt horen.”