Wat zijn organische zuren?

Organische zuren zijn chemische verbindingen die in de urine van zoogdieren worden uitgescheiden en die producten van de stofwisseling zijn. Metabolisme is het geheel van chemische reacties in levende wezens waarbij het lichaam nieuwe moleculen bouwt en moleculen afbreekt om afvalprodukten te verwijderen en energie te produceren. Organische zuren zijn organische verbindingen die zuur zijn. Organische zuren zijn stoffen waarin altijd koolstof en waterstof aanwezig zijn, maar die ook de elementen zuurstof, stikstof, zwavel en fosfor kunnen bevatten.

De namen van de meeste organische zuren bevatten het achtervoegsel -ic, gevolgd door het woord “zuur”, zoals melkzuur. Elk organisch zuur heeft een of meer geconjugeerde basen die met het achtervoegsel -ate worden genoemd. Zo is de geconjugeerde base van melkzuur lactaat. Vaak worden de naam van het organisch zuur en zijn geconjugeerde base(s) door elkaar gebruikt bij het bespreken van fysiologie en biochemie, zoals lactaat of melkzuur. De meest voorkomende chemische groepen geassocieerd met organische zuren zijn carboxylzuren die aanwezig zijn in de geconjugeerde basevorm bij neutrale pH, 7,0, de pH van het inwendige van de meeste levende cellen. Organische zuren met één carbonzuur hebben één geconjugeerde base, terwijl sommige organische zuren twee of drie carbonzuren en twee of drie geconjugeerde basen kunnen hebben.

Hoe worden organische zuren om medische redenen gemeten?

Alle organische zuren die voor menselijke tests worden gebruikt, worden gemeten door een combinatie van gas- of vloeistofchromatografie gekoppeld aan massaspectrometrie. Organische zuren worden meestal in urine geanalyseerd, omdat zij na glomerulaire filtratie niet in grote mate in de nierbuisjes worden geresorbeerd. Organische zuren in de urine zijn dus vaak aanwezig in een concentratie die 100 maal hoger is dan die in het bloedserum en kunnen dus gemakkelijker in de urine worden opgespoord. Dit is de reden waarom organische zuren zelden in bloed of serum worden getest. Het aantal organische zuren dat in urine wordt aangetroffen, is enorm. Sinds met dit soort tests is begonnen, zijn meer dan 1000 verschillende organische zuren in urine opgespoord.

Hoe worden organische-zuurtests gebruikt voor de behandeling van ziekten?

Veel genetische aandoeningen worden veroorzaakt door de productie van een inefficiënt enzym dat trager dan normaal reageert, wat resulteert in een opeenhoping van een metabolisch tussenproduct. Meer dan 50 fenotypisch verschillende organische acidemieën zijn nu bekend sinds de oudst bekende ziekte, isovaleric acidemia, werd beschreven in 1966. Een organisch zuur is een verbinding die protonen genereert bij de heersende pH van het menselijk bloed. Hoewel sommige organische acidemieën resulteren in een verlaagde pH van het bloed, worden andere organische acidemieën geassocieerd met organische zuren die relatief zwak zijn en gewoonlijk geen acidose veroorzaken. Organische acidemieën zijn stoornissen van het intermediaire metabolisme die leiden tot de accumulatie van toxische verbindingen die meerdere intracellulaire biochemische routes verstoren, waaronder glucose katabolisme (glycolyse), glucose synthese (gluconeogenese), aminozuur- en ammoniakmetabolisme, purine- en pyrimidinemetabolisme, en vetmetabolisme. De ophoping van een organisch zuur in cellen en vloeistoffen (plasma, hersenvocht of urine) leidt tot een ziekte die organische acidemie of organische acidurie wordt genoemd.

Clinische presentaties van organische acidemieën variëren sterk en kunnen bestaan uit falen om te gedijen, intellectuele ontwikkelingsstoornissen, hypo- of hyperglycemie, encefalopathie, lethargie, hyperactiviteit, toevallen, dermatitis, dysmorfe gelaatstrekken, microcefalie, macrocefalie, anemie en/of immuundeficiëntie met frequente infecties, ketose en/of melkzuurvergiftiging, gehoor-, spraak- of gezichtsstoornissen, perifere neuropathie, plotselinge cardiorespiratoire stoornissen, misselijkheid en coma. Veel organische acidemieën gaan gepaard met een lichte tot duidelijke stijging van de plasma-ammoniak. Sommige organische acidemieën kunnen chronisch zijn en zich in de eerste levensdagen voordoen. Bij andere, zoals middellange keten acyl dehydrogenase deficiëntie, kan een kind volkomen normaal lijken tot een potentieel fatale episode van hart- en ademhalingsstilstand.

Vele andere niet-genetische factoren kunnen ook het menselijke metabolisme veranderen. Giftige hoeveelheden van het geneesmiddel acetaminophen en andere giftige chemicaliën kunnen een sleutelmolecuul, glutathion, opgebruiken dat het lichaam helpt ontgiften, wat leidt tot de overproductie van het organische zuur pyroglutaminezuur. Tumoren van de bijnier, feochromacytomen genaamd, kunnen een overproductie van de neurotransmitter epinefrine veroorzaken, waardoor de metaboliet van deze stof, vanillylmandelzuur (VMA), duidelijk toeneemt. Genetische ziekten van de mitochondriën, de energiebron van de cel, alsook toxische chemische stoffen die de mitochondriale functie verstoren, veroorzaken een verhoging van barnsteenzuur. Barnsteenzuur is een belangrijk tussenproduct van zowel de Kreb-cyclus als de elektronentransportketen die adenosinetrifosfaat (ATP) genereert, de valuta voor de meeste energietransacties van het lichaam.

Een aantal organische zuren duidt direct of indirect op tekorten aan kritische vitamines zoals vitamine B12, pantotheenzuur, biotine, en andere. Een van de belangrijkste toepassingen van de organische zuren test is als een indicator van dysbiose, een abnormale overgroei van gist en bacteriën in het darmkanaal. Sommige van deze bacteriële bijproducten van de darm komen in de bloedstroom terecht en kunnen het metabolisme van neurotransmitters zoals dopamine veranderen.

GENERAL

De organische zuren test (OAT) biedt een uitgebreide metabolische momentopname van de algehele gezondheid van een patiënt met 76 markers. Het biedt een nauwkeurige evaluatie van darmgist en darmbacteriën. Abnormaal hoge niveaus van deze micro-organismen kunnen gedragsstoornissen, hyperactiviteit, bewegingsstoornissen, vermoeidheid en immuunfunctie veroorzaken of verergeren. Veel mensen met chronische ziekten en neurologische aandoeningen scheiden vaak verschillende abnormale organische zuren uit in hun urine. De oorzaak van deze hoge niveaus kunnen oraal antibioticagebruik, suikerrijke diëten, immuundeficiënties, opgelopen infecties, evenals genetische factoren zijn.
Onze Organische Zuren Test bevat ook markers voor vitamine- en mineraalgehaltes, oxidatieve stress, neurotransmittergehaltes, en is de enige OAT die markers voor oxalaten bevat, die sterk gecorreleerd zijn met veel chronische ziekten.
Als afwijkingen worden gedetecteerd met behulp van de OAT, kan de behandeling bestaan uit supplementen, zoals vitaminen en antioxidanten, of aanpassing van het dieet. Na behandeling hebben patiënten en behandelaars aanzienlijke verbeteringen gemeld, zoals minder vermoeidheid, een regelmatige darmfunctie, meer energie en alertheid, meer concentratie, verbeterde verbale vaardigheden, minder hyperactiviteit en minder buikpijn. De OAT wordt sterk aanbevolen als de eerste screeningstest.

De Microbiële Organische Zuren Test (MOAT) is ideaal als follow-up van de OAT en wordt vaak aanbevolen door behandelaars die op zoek zijn naar een specifieke afwijking, om bepaalde microbiële onevenwichtigheden te controleren, of om de werkzaamheid van de behandeling te beoordelen.

SPECIMENVOORSCHRIFTEN

Urine: 10 mL van de eerste ochtendurine vóór het eten of drinken wordt aanbevolen. De patiënt moet appels, druiven (inclusief rozijnen), peren, veenbessen en hun sappen 48 uur voor de monsterafname vermijden. Vermijd arabinogalactaan, echinacea, reishi paddenstoelen en ribose-supplementen gedurende 48 uur voor de afname.