In 2014 schokte het jonge Amerikaanse stel Heather Mack en Tommy Schaefer de wereld toen bekend werd dat ze de miljonairsmoeder van Mack hadden vermoord, haar bebloede en gebroken lijk in een koffer hadden gepropt en achterin een taxi hadden verstopt tijdens hun vakantie op Bali.

Mack, die pas 18 en zwanger was op dat moment, werd veroordeeld tot 10 jaar voor het helpen plannen van de moord, terwijl Schaefer, die Sheila von Wiese-Mack doodsloeg met een fruitschaal, een straf kreeg van 18 jaar, meldt news.com.au.

In de afgelopen vijf jaar hebben beide veroordeelden enkele details gedeeld over de motieven achter de gruwelijke moord en hun leven achter de tralies in Bali’s beruchte Kerobokan Gevangenis; Shaefer, door middel van brieven aan vrienden die werden gelekt naar de pers, en Mack door middel van video’s en soms ranzige foto’s geplaatst op sociale media.

Ook, bij een gelegenheid, via een telefonisch interview vanuit haar gevangeniscel met de Amerikaanse TV.

Maar voor het eerst hebben beide moordenaars ingestemd met uitgebreide face-to-face interviews exclusief met news.com.au.

De onthullingen zijn niet alleen zeer verontrustend, maar zetten ook veel op zijn kop van wat men dacht te weten over het koppel dat bekend stond als Bali’s eigen Bonnie en Clyde.

BEST JAIL IN DE WERELD

Een uur na het overhandigen van mijn legitimatiebewijs aan het vrouwenblok van de Kerobokan-gevangenis of Hotel K zoals het heet, gaat een zware stalen deur open en word ik naar binnen geloodst. Daar word ik verzocht mijn schoenen uit te trekken en ze op een rek achter te laten, voordat ik door een bewaker grondig word gepoetst.

Nadat ik het sein “veilig” heb gekregen, gaat een andere stalen deur open en word ik naar de bezoekersruimte gedirigeerd: een grote kooi van draadgaas waarin zo’n 30 vrouwelijke gevangenen in jumpsuits zitten te praten met familie en vrienden.

Nadat ik heb plaatsgenomen, raak ik aan de praat met een man die zijn dochter bezoekt, die gevangen zit voor het roken van methamfetamine.

Indonesië heeft een van de strengste drugswetten ter wereld; meer dan 70% van de gevangenispopulatie van het land zit opgesloten wegens drugsaanklachten. Onder hen is Lindsay Sandiford, een Britse grootmoeder die wegkwijnt in de dodencel sinds 2013, toen ze werd betrapt toen ze cocaïne probeerde binnen te smokkelen op de luchthaven van Bali.

Wanneer Mack opduikt, lijkt ze heel anders dan hoe ik me had voorgesteld. Lichamelijk is ze niet veranderd sinds haar arrestatie in 2014: kinderlijk en slank met een knoopneus en een bos pluizig blond-zwart haar.

Maar ze heeft zowel de taal als de maniertjes van de Indonesiërs overgenomen en geperfectioneerd: slungelig als ze loopt, overal luchtig over doen en elke bewaker, gevangene en bezoeker op haar pad begroeten totdat ze in elkaar zakt in de stoel naast me en zegt: “

Mijn bezoek is onverwacht, maar Mack houdt van de schijnwerpers en praat graag.

“Dit is waarschijnlijk de beste gevangenis ter wereld,” zegt ze.

“Ik was zwanger toen ik hier kwam en ze lieten Stella (de nu vierjarige dochter van Mack) bij me blijven tot ze twee was.

“Ik zou niet de moeder zijn die ik nu ben en Stella zou niet zo’n gelukkig kind zijn als de Indonesiërs er niet waren geweest. Ze hebben me zoveel geleerd over geduld en verzorging en hoe ik een goede moeder kan zijn.

“Op een avond werd Stella ziek en ik had drie mensen die me hielpen: een dokter die voor Stella zorgde, een verpleegster die me liet zien hoe ik haar moest vasthouden en een andere dame die een kopje thee voor me maakte.

“Stella woont nu bij een vriendin uit Australië maar ik mag haar vasthouden en kussen als ze op bezoek komen. Als ik in Amerika in de gevangenis zou zitten, zou ik haar alleen achter glas kunnen zien. Daar behandelen ze iedereen met een strafrechtelijke veroordeling als een monster. Ik weet dat omdat ik in de jeugdgevangenis zat toen ik 16 was, nadat ik ruzie had gekregen met mijn moeder.

“Het was niet eens een echte gevangenis, maar het was zo veel erger dan hier. Het was zo gewelddadig, de bewakers waren ook gewelddadig omdat de samenleving in Amerika gewelddadig is. Tenzij je stinkend rijk bent, is het onmogelijk je leven te beteren als je eenmaal in het Amerikaanse gevangenissysteem zit.

“Daar is het net als ‘gevangene 1161’. Hier noemen ze je bij je naam. Er is hier echt geen straf, het gaat alleen om rehabilitatie. Ja, ik zit opgesloten, maar ik ben gelukkig. Mijn leven is nu beter dan het ooit geweest is. Ik ben veel gelukkiger dan toen ik bij mijn moeder in Chicago woonde.”

Als enig kind van een welgestelde familie, zegt Mack dat haar jeugd perfect was totdat haar vader, de gevierde jazzcomponist James L Mack, overleed toen ze 10 was en ze alleen achterbleef met haar moeder Sheila von Wiese-Mack.

“Mijn moeder was super mishandelend omdat ze alcoholist en drugsverslaafde was. Ik heb deze nog steeds,” zegt ze, terwijl ze me kleine rode littekens op haar onderarmen laat zien. “Deze zijn van toen ze me met haar nagels stak, deze was een brandwond van een sigaret.

“Een keer heeft ze zelfs mijn haar in brand gestoken.

“Het leek misschien alsof ik rebelleerde toen ik een tiener was, omdat ik met bendeleden omging en school miste. Maar zo was het niet,” legt ze uit. “Mijn moeder dronk ’s avonds veel en als ze eenmaal dronken was, kreeg ze ruzie met mij omdat ik haar autosleutels verstopte om te voorkomen dat ze naar de winkel zou rijden om meer drank te halen.

“Als ik vroeg in slaap viel, viel ze van de trap, dus ik ging zelden voor vijf of zes uur ’s ochtends naar bed, en ik werd wakker als zij rond 13.00 uur wakker werd. Op school dachten ze dat ik een verwend rijk kind was dat feestte tot het ochtendgloren, maar ze hadden geen idee dat ik de hele nacht door mijn moeder met een keukenmes door het huis werd gejaagd.”

Het is moeilijk om geen medelijden met Mack te voelen na het horen van haar jeugd, en iets minder moeilijk om zich voor te stellen waarom ze van plan was haar eigen moeder te vermoorden.

“Wat gebeurde er op de dag dat ze werd vermoord?”

“Kom morgen maar langs, dan vertel ik het je”, zegt ze, wijzend naar een bewaker die aangeeft dat de bezoektijd voorbij is.

A BLACK HOLE

Nadat ik in mijn hotel ben teruggekeerd, heb ik me urenlang verdiept in de enorme hoeveelheid informatie over de moord op Von Wiese-Mack die online is verschenen.

Bijzonder interessant is een documentaire van het Amerikaanse tv-programma True Crime Daily, waarin verschillende bronnen de beweringen van Mack ontkrachten dat haar moeder haar zou hebben mishandeld. Volgens hen was het Mack die haar moeder zowel gewelddadig als mishandelde.

“Ze beet Sheila. Ze zou haar slaan. Heather duwde haar een keer in de badkamer en ze viel en brak haar arm. En ze wilde geen aangifte doen (omdat) het heel moeilijk is als het om je eigen kind gaat,” zegt de zus van Von Wiese-Mack, Debbi Curran.

Volgt Elliott Jacobson, een vriend van de familie: “De politie kwam 86 keer naar het huis. In geen van die (politieverslagen) stond ook maar een greintje bewijs dat haar moeder alcoholiste of gewelddadig was.”

Jacobson laat ook een e-mail zien die Von Wiese-Mack hem stuurde en waarin de overledene schreef: “Heather was gewelddadig vanavond… Ik ben echt bang voor wat ze hierna kan doen.”

Ik vind ook een bizarre driedelige videobekentenis die Mack vorig jaar op YouTube plaatste. “Sinds ik een kind was heb ik gehoord dat de waarheid je vrij maakt en ik heb het nooit begrepen. Maar ik ben Heather Mack en ik wil bevrijd worden. Ik wil niet meer in een leugen leven,” zei Mack.

In het eerste deel van de video beschuldigt ze haar moeder van het doden van haar vader in een hotelkamer in Athene en beweert ze dat de echte reden waarom ze von Wiese-Mack wilde doden wraak was.

Een overlijdensbericht uit 2006 gepubliceerd door The Chicago Tribune meldt echter dat James L Mack overleed na een bloedprop in zijn long.

In het tweede deel van de video geeft Mack toe dat ze de belastende sms-berichten op de mobiele telefoon van haar medeverdachte Tommy Schaefer heeft geplaatst – berichten die de Indonesische rechters ervan hebben overtuigd Schaefer de maximumstraf van 18 jaar te geven.

“Een deel van mij wist … dat ik gearresteerd zou kunnen worden,” zei Mack. “En ik wilde niet zelf gearresteerd worden in een ander land (dus) ik heb hem hier in de val gelokt.”

In het derde deel van de video, zei ze: “Ik heb er geen spijt van dat ik mijn moeder heb vermoord… Ik heb er spijt van dat ik Tommy erbij heb betrokken… Ik heb er spijt van dat ik een onschuldig iemand erin heb laten lopen… Ik heb haar vermoord en Tommy gezegd dat als hij me niet zou helpen de kamer schoon te maken en het lichaam weg te werken, ik de politie zou vertellen dat hij het had gedaan. Dus hij hielp me het schoon te maken.

“Hij liep met me mee … Het spijt me dat iedereen die je kende denkt dat je een moordenaar bent terwijl je dat niet bent. Het spijt me dat iedereen denkt dat je een gestoorde moordenaar bent. Dit is de waarheid. En wie dit ook bekijkt, haat Tommy niet. Hij is onschuldig. Dat ben ik niet. Ik hou van je, Tommy.”

Schaefer is het echter niet eens met Macks gevoelens.

In een rammelende brief van zes pagina’s 4351 woorden, geschreven in 2016 – zijn enige communique met de buitenwereld sinds het proces – beschrijft hij de moeder van zijn kind als “dat kwaadaardige meisje … dat alles manipuleert”, spreekt hij zijn ongeloof uit over hoe Mack zo’n goede tijd in de gevangenis kon hebben, beschuldigt hij haar van “financieel profiteren zoveel als ze kan” van de moord op Von Wiese-Mack en zegt hij dat “de wereld het verdient om de waarheid te weten”.

De enige manier om die waarheid te horen is Schaefer persoonlijk te spreken – een praktische onmogelijkheid, aangezien hij elke verslaggever die hem in Hotel K. heeft bezocht, heeft afgewezen.

De volgende ochtend probeer ik Schaefer toch te spreken. Na een half uur wachten in de overvolle en lawaaierige bezoekersruimte in het mannenblok, verschijnt Schaefer, nu 28, achter ijzeren tralies en vraagt me wat ik wil.

Als ik hem vertel dat ik een verslaggever ben die zijn kant van het verhaal wil horen, kijkt hij op zijn handen en zegt: “Je wilt weten waarom ik Sheila heb vermoord? Ik heb haar vermoord omdat … omdat … omdat …”

Schaefer kan geen woorden meer uitbrengen omdat hij onbedaarlijk huilt. Omdat ik niet weet wat ik anders moet doen, neem ik de jonge moordenaar in mijn handen en bied hem aan met rust te laten.

“Nee,” zegt hij. “Ik zie het goede in je. Ik zie de liefde in je. Ik denk dat God je hier vandaag heeft gebracht zodat je mijn verhaal met de wereld kunt delen. De tijd is gekomen om mijn zwijgen te doorbreken.”

Shaefer begint met te vertellen dat hij een wedergeboren christen is die meer dan 50 gevangenen in Hotel K heeft gedoopt: “Ik werk voor de kerk en ik probeer andere mensen te dopen met de heilige geest, door mensen te laten weten dat God altijd waakt en alles onder controle is.”

“Want als je die waarheid eenmaal kent, de hogere waarheid, dan laat die je vrij en hoef je je minder zorgen te maken”, zegt hij.

Net als Mack beweert ook Shaefer dat hij in Hotel K beter af is dan in een gevangenis in de VS. “Ik ben hier een beter mens geworden omdat de Indonesiërs zo vergevingsgezind zijn,” legt hij uit, terwijl hij opnieuw snikt.

“Ze veroordelen je niet voor de fouten die je hebt gemaakt omdat ze begrijpen dat iedereen hier door een proces van zuivering gaat. Het is jouw proces, dus geven ze je vrijheid in de gevangenis. Je kunt eten wat je wilt, drinken wat je wilt en doen wat je wilt omdat ze weten dat de echte strijd binnenin zit.”

Dan vraag ik Shaefer wat hij van Mack vindt. Voor het eerst sinds we begonnen te praten, kijkt hij op en ontmoet mijn ogen. “Heather,” zegt hij met opeengeklemde tanden. “Heather is een zwart gat.”

THE CONFESSION

“Ik ben schuldig aan moord en dat is de reden waarom ik hier zit. Ik heb het samen met Heather gedaan, maar mijn redenen om Sheila te vermoorden waren anders dan de hare,” zegt Shaefer.

“Zij had een doel en ik werd emotioneel meegesleept. Ik wil niet klinken als een huilebalk of een b**ch of dat ik geen man ben, maar ik werd emotioneel bedrogen. God alleen weet wat voor hersenspinsels en trucs ik toen heb meegemaakt, waardoor ik haar moeder heb helpen vermoorden.”

Ik herinner hem eraan dat Mack dat al heeft toegegeven op YouTube.

“Ze heeft in die video misschien gezegd dat de waarheid haar zal bevrijden,” geeft Shaefer toe. “Maar de waarheid is dat alles haar idee was en dat ik erin mee ging omdat ik op dat moment echt f**ked up was.

“Mijn leven was geweldig totdat mijn vriendin Rachel op 17 april 2014 omkwam bij een verkeersongeluk. Ik kende Heather al als een vriendin maar kwam pas ongeveer twee maanden na Rachel’s dood bij haar omdat ik zo kwetsbaar was.

“Ik probeerde antwoorden te vinden, probeerde iets positiefs te vinden omdat er veel negatieve dingen in de wereld zijn. Maar als je de hogere waarheid kent, weet je dat er gerechtigheid is omdat God altijd waakt.

“Dus ook al weet ik dat Heather gelukkig is in de gevangenis en ik in de hel, ik zou zeggen dat ik vrijer ben dan zij. Ik ben een beter mens geworden terwijl zij stagneert; ze zit vast in een spinnenweb en ze weet het niet eens. Maar God oordeelt haar op dit moment zoals Hij mij oordeelt.

“Om door een soort rehabilitatie te gaan moet je door het vuur gaan. Dus ik dank God dat Hij me door het vuur heeft laten gaan en me uiteindelijk de antwoorden heeft gegeven. Maar helaas heeft het iemand zijn leven gekost en heeft het mij ook mijn leven gekost.”

Ik vraag Shaefer naar de beweringen van Mack dat haar moeder een gewelddadige alcoholiste en drugsverslaafde is. “Drugs, ik weet het niet, maar ik wist dat Sheila alcoholiste was,” zegt hij. “Ik hoorde haar haar woorden verspreken als Heather met haar praatte via de luidspreker en hoorde haar Heather verbaal mishandelen.

“Was ze gewelddadig? Ik denk dat het van twee kanten kwam, ze waren allebei gewelddadig tegen elkaar. Maar er is geen twijfel dat Sheila een gewelddadige moeder was. Op een keer in Chicago zag ik haar flippen, Heather bij haar haren grijpen en haar meeslepen.”

Hij vervolgt: “Sheila deed hetzelfde op de dag dat ik haar vermoordde. Ik wilde het niet doen. Ik bedoel, natuurlijk kun je door het lezen van de sms’jes tussen Heather en mij beweren dat het moord met voorbedachten rade was. Maar de waarheid is dat het gewoon in de hitte van het moment gebeurde.

“Het gevecht was al aan de gang toen ik de kamer binnenkwam. Ik stond daar gewoon te luisteren naar al het geschreeuw en gescheld en het werd me allemaal te veel, dus begon ik na te denken over gerechtigheid.

“Ik nam een vreselijke beslissing en dacht dat als ik Sheila zou doden, dat de situatie zou helpen. Ik probeerde alleen maar het juiste te doen, om dingen recht te zetten, maar ik weet nu dat dat niet onze taak is. Dat is alleen God’s taak.”

In een vlaag van tranen voegt hij eraan toe: “Ik zou mijn eigen leven geven om ongedaan te maken wat ik die dag heb gedaan. Ik zou mijn eigen leven geven en nog veel meer. Zo, zo, zo veel meer,” zegt hij, terwijl hij me intens aanstaart, smekend om geloofd te worden.

Ik vraag Shaefer of hij denkt dat Mack weer kan moorden. “Daar is geen twijfel over mogelijk. Maar ik denk dat het waarschijnlijker is dat ze zou kunnen doden door verwaarlozing,” zegt hij, verwijzend naar zijn dochter Stella. “Op dit moment is ze een enorm risico voor mijn kind.”

“Ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel gevaar ze loopt. Ze heeft haar eerste twee jaar in de gevangenis doorgebracht, ze weet niet eens wie ze is, denkt waarschijnlijk dat ze Indonesisch is. Ze kent niet eens haar echte familie in de VS. Ze woont op vijf minuten rijden van hier, maar ik zie haar ook een paar keer per jaar.”

Ik til mijn hoofd op en kijk om me heen. Ik ben de enige overgeblevene in de bezoekkamer en Shaefer is de enige gevangene die nog achter de tralies staat. Het bezoekuur is nu voorbij. Voordat ik vertrek, vraag ik Shaefer of hij van plan is om voorwaardelijke vrijlating aan te vragen nadat zijn niet-voorwaardelijke periode van acht jaar in 2022 afloopt.

“Ik ben niet gefocust op het aanvragen van voorwaardelijke vrijlating,” zegt hij, opnieuw snikkend. “Ik ben gefocust op het verbeteren van mezelf. Ja, het zou fijn zijn om vrij te zijn. Maar ik heb hier werk te doen. Zolang ik hier het werk van de Heer doe en ik leef, is alles een pluspunt. Ik geloof dat ik mijn schuld terugbetaal door de manier waarop ik hier leef.”

Maar wat is hij van plan als hij na zijn 18-jarige straf naar de VS wordt uitgezet?

“Als ik terug ben in de VS, hoop ik dat ze me nog een kans geven. Maar zo niet, dan zal ik, als de regering of Sheila’s familie vindt dat ik nog steeds niet heb geboet voor wat ik heb gedaan, elke straf aanvaarden die zij mij geven. Ik zal me niet tegen hen verzetten,” zegt hij.

Vertrouw je mij?

Als ik ’s middags terugkom op de vrouwenafdeling van de Kerobokan-gevangenis, vraag ik Heather waarom ze het misbruik van haar moeder nooit heeft gemeld tijdens een van de 86 politiebezoeken aan haar ouderlijk huis in Chicago.

“Als ik dat had gedaan, zouden ze me naar een pleeggezin hebben gestuurd,” legt ze uit. “Ik ontmoette kinderen in de jeugdgevangenis die in pleeggezinnen hadden gezeten en hun verhalen waren vreselijk. Dat wilde ik niet laten gebeuren.”

Daarna vraag ik haar naar haar bekentenisvideo op YouTube over Schaefer als haar onwetende pion.

“Oh dat. Dat was niet waar,” zegt ze, terwijl ze met haar hand in de lucht wuift om aan te geven dat het niet relevant is. “Ik heb het verzonnen omdat Tommy me chanteerde. Hij wilde dat ik zei dat ik het allemaal gepland had, zodat zijn straf verminderd zou worden.

“Ik voel met hem mee omdat hij 18 jaar kreeg en ik maar 10, en sommige mensen zeggen dat dat niet lang genoeg is. Tommy is geen moordenaar, hij is gewoon verloren.

“Weet je, mensen zeggen dat ik mijn moeder heb vermoord voor haar geld. Dat is niet waar. Het enige wat mijn moeder ooit voor me deed, was me geld geven. Als ik haar geld wilde, hoefde ik haar niet te vermoorden.

“Ik hoefde alleen maar thuis te blijven en het uit te geven”, zegt Mack, verwijzend naar de erfenis van 2,2 miljoen dollar die ze probeerde – en niet kreeg – nadat een Amerikaanse rechter Mack had veroordeeld tot het niet ontvangen van “enig eigendom, voordeel of ander belang”. In plaats daarvan werd Mack’s dochter Stella benoemd tot begunstigde van Von Wiese-Mack’s nalatenschap.

En hoe zit het met het gedeelte in de video waarin ze beweert dat Mack haar moeder heeft vermoord uit wraak voor haar moord op haar vader. Heeft ze dat ook verzonnen?

“Nee. Ik denk nog steeds dat ze iets met de dood van mijn vader te maken had,” antwoordt Mack. “Ze zeiden dat het een longprop was, maar wat mij verdacht maakte is dat mijn vader op dat moment ziek was van kanker en dat hij niet naar Griekenland op vakantie wilde.

“Maandenlang had ik voor hem gezorgd, hem naar het toilet gebracht als hij dat nodig had, terwijl moeder uit was op lunches, ze was een drukke socialite. Ik zal nooit vergeten wat mijn vader tegen me zei op de dag dat hij stierf: ‘Vergeef je moeder voor wat ze vandaag heeft gedaan.’

Ik herinner Mack eraan dat ze tijdens haar proces beweerde dat Shaefer haar moeder had vermoord nadat von Wiese-Mack woedend was geworden nadat ze van haar zwangerschap had gehoord – een bewering die werd ontkracht nadat e-mails aan de rechtbank werden gepresenteerd waaruit bleek dat von Wiese-Mack op de hoogte was van de zwangerschap voordat hij naar Bali vloog.

“Ja, ze wist dat ik zwanger was,” geeft Mack uiteindelijk toe. “Wat er echt gebeurde, was dat ze me had overgehaald om in Chicago een abortus te laten doen en dat ik daarmee had ingestemd. Maar toen ze het onderwerp in Bali weer aansneed, was ik van gedachten veranderd. We hadden er enorme ruzie over en toen kwam Tommy in de kamer.

“Ze waren allebei dronken, ze hadden elk een fles champagne gedronken. Mijn moeder gebruikte het n-woord en Tommy zei: ‘maar je man was zwart’, en zij zei dat het niet uitmaakte omdat hij rijk was.

“Ze bleef maar tegen Tommy zeggen: ‘kun je ASSET spellen? Nee, want je hebt er geen. Welk recht heb je om met mijn dochter te neuken? Ze wilde dat ik hogerop zou komen, met een rijkeluiskind zou trouwen, niet lagerop, maar ik wilde alleen uit liefde trouwen.

“Ze zei dat ik zwart genoeg was en dat als ik een kind met Tommy zou krijgen, het nog zwarter zou zijn. Dat is wat mijn moeder zo boos maakte over Tommy. Het was zijn kleur.”

En toen besloot je haar te vermoorden?

“Nee. Ik bedoel zeker, we hadden het gepland. Ik was degene die het het eerst zei. Ik heb het allemaal in Chicago gepland,” zegt Mack. “Maar toen het in het hotel gebeurde, was het niet zo. Er lagen enorme messen in de keuken om ananassen in stukken te snijden. Als we haar toen hadden willen vermoorden, hadden we de messen gepakt. Het gebeurde gewoon op het heetst van de strijd. Hij sloeg haar dood met een fruitschaal die hij in zijn hand had.”

En haar lijk in een koffer stoppen? Wiens idee was dat?

“Van mij. Tommy zei dat we haar daar moesten laten en wegrennen, maar ik zei nee, ik wilde haar daar gewoon niet achterlaten. Dus we wikkelden haar in met tape, stopten haar in een koffer en brachten het naar buiten naar een taxi. Maar toen we weigerden de taxichauffeur ons te laten helpen de koffer achterin zijn auto te zetten werd hij achterdochtig. Hij dacht dat het drugs waren, hij wilde het openmaken, dus we lieten het achter en renden weg.”

Voordat ze vertrekt, vraag ik Mack waarom ze instemde met een interview.

“Ik heb altijd mijn verhaal willen vertellen omdat het met veel mensen te maken heeft,” zegt ze.

“Op welke manier?”

“In het omgaan met racisme. Mijn moeder was een racist. Daarom is dit gebeurd,” zegt Mack.

“Voel je enige wroeging over de dood van je moeder?” Vraag ik.

“Ja, ik voel wroeging” antwoordt ze nonchalant. “Ze verdiende het niet om te sterven.”

Mack heeft zelf ook nog een vraag. “Vertrouw je me?” vraagt ze.

Ik pauzeer even, zoekend naar een diplomatiek antwoord voordat ik de waarheid uitspuw. “Nee,” zeg ik haar. “Kijk waar je bent.”

“Nou, dat zou je wel moeten,” zegt Mack. “Je moet erop vertrouwen dat ik niet achter je aankom met een groot ananasmes of een fruitschaal als ik voorwaardelijk vrijkom.”