MAVI

Generieke naam: Norfloxacin.
Pharmaceutische vorm en formulering: Tablet. Elke tablet bevat: Norfloxacine 400 mg. Hulpstof qbp 1 tablet.
Therapeutische indicaties: Een breedspectrum bacteriedodend middel geïndiceerd voor: De behandeling van bovenste of onderste urineweginfecties, gecompliceerd of ongecompliceerd, acuut of chronisch. Dergelijke infecties omvatten cystitis, pyelitis, cystopyelitis, pyelonefritis, chronische prostatitis, epididymitis, en infecties in verband met urologische operaties, neurogene blaas of nefrolithiasis, veroorzaakt door bacteriën die gevoelig zijn voor Norfloxacine. Acute bacteriële gastro-enteritis veroorzaakt door kiemen die gevoelig zijn voor de werking ervan. Urethritis, faryngitis, proctitis of cervicitis veroorzaakt door penicillinase-producerende of niet-producerende gonococcen. Buiktyfus. Infecties veroorzaakt door multiresistente kiemen zijn met succes behandeld met de gebruikelijke doses Norfloxacine. Infectie profylaxe bij patiënten met ernstige neutropenie. Norfloxacine onderdrukt de endogene aerobe darmflora die infecties kan veroorzaken bij patiënten met neutropenie (bv. leukemiepatiënten die chemotherapie krijgen). Bacteriële gastro-enteritis. Norfloxacine is een antibacterieel middel op basis van chinolinecarboxylzuur, dat oraal wordt toegediend. Microbiologie: Norfloxacine heeft een breed werkingsspectrum tegen zowel grampositieve als gramnegatieve aerobe pathogene bacteriën. Het fluor-atoom op positie 6 verhoogt de werkzaamheid tegen gram-negatieve bacteriën, en de piperazine-radicaal op positie 7 verleent activiteit tegen Pseudomonas. Norfloxacine is bactericide omdat het de bacteriële synthese van desoxyribonucleïnezuur (DNA) remt. Op moleculair niveau zijn er drie specifieke effecten aan toegeschreven in Escherichia coli-cellen: remming van de DNA-supercoilingreactie, die afhankelijk is van adenosinetrifosfaat en wordt gekatalyseerd door DNA-gyrase remming van de relaxatie van gesupercoiled DNA. Inductie van dubbelstrengs DNA breuk. Bacteriële resistentie tegen norfloxacine door spontane mutatie is zeldzaam (frequentie 10-9 tot 10-12). Tijdens de behandeling met norfloxacine hebben pathogene bacteriën er resistentie tegen ontwikkeld bij minder dan 1% van de behandelde patiënten. Bacteriën met de hoogste resistentieontwikkeling zijn: Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae, Acinetobacter sp, Enterococcus en methicilline-resistente Staphylococcus aureus. Door zijn specifieke structuur is norfloxacine in het algemeen werkzaam tegen kiemen die resistent zijn tegen andere organische zuren, zoals nalidixine, oxoline, pipemidine, cinoxacine en flumequine. Bacteriën die in vitro resistent zijn tegen norfloxacine zijn ook resistent tegen deze organische zuren en voorlopige studies wijzen erop dat zij in het algemeen ook resistent zijn tegen pefloxacine, ofloxacine, ciprofloxacine en enoxacine. Er is geen kruisresistentie tussen norfloxacine en andere structureel ongerelateerde antibacteriële stoffen zoals penicillines, cefalosporines, tetracyclines, macrolides, aminocyclitols, sulfonamides, 2,4-diaminopyrimidines, of combinaties daarvan (bv. co-trimoxazol). Norfloxacine is in vitro werkzaam tegen de volgende bacteriën: Bacteriën die voorkomen bij urineweginfecties:

Daarnaast is norfloxacine werkzaam tegen Bacillus cereus, Neisseria gonorrhoeae, Ureaplasma urealyticum, Haemophilus influenzae en Haemophilus ducreyi. Norfloxacine is niet werkzaam tegen anaërobe kiemen zoals Actinomyces sp, Fusobacterium sp, Bacteroides sp en Clostridium sp met uitzondering van C. perfringens.
Contra-indicaties: Overgevoeligheid voor een van de bestanddelen van dit middel of voor een ander chinolinisch antibacterieel middel.
Algemene voorzorgsmaatregelen:
Zoals andere organische zuren moet norfloxacine met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met een voorgeschiedenis van toevallen of factoren die aanleg hebben voor toevallen. Er zijn zeldzame gevallen geweest van toevallen bij patiënten die met Norfloxacine werden behandeld. Bij patiënten die tijdens het gebruik van geneesmiddelen van deze klasse aan overmatig zonlicht werden blootgesteld, zijn fotosensitiviteitsreacties waargenomen. Overmatige blootstelling aan zonlicht moet worden vermeden, en de behandeling moet worden gestaakt als fotosensitiviteit optreedt. Evenals bij andere chinolonen is zelden tendonitis of peesruptuur waargenomen bij patiënten die met norfloxacine werden behandeld, voornamelijk bij patiënten die gelijktijdig corticosteroïden toegediend kregen. Als een patiënt symptomen van tendonitis of peesruptuur ontwikkelt, moet de behandeling met Norfloxacine onmiddellijk worden gestaakt en moet een passende medische behandeling worden ingesteld. Bij patiënten die een antibacteriële behandeling met chinolonen, waaronder norfloxacine, ondergaan, zijn zelden hemolytische reacties gemeld bij personen met een latente of werkelijke stoornis van de glucose-6-fosfaatdehydrogenaseactiviteit. Quinolonen, waaronder norfloxacine, kunnen de tekenen van myasthenia gravis verergeren en kunnen levensbedreigend zijn door verzwakking van de spieren die betrokken zijn bij de ademhaling. Bij patiënten met myasthenia gravis moet voorzichtigheid worden betracht bij het toedienen van een chinolon, waaronder Norfloxacine. Nierfunctiestoornis: Norfloxacine kan worden gebruikt bij patiënten met een nierfunctiestoornis; aangezien norfloxacine echter voornamelijk door de nieren wordt uitgescheiden, kan ernstige nierdisfunctie de concentraties in de urine aanzienlijk verlagen. Kinderen: De veiligheid en werkzaamheid van Norfloxacine bij kinderen zijn niet vastgesteld en het dient niet te worden toegediend aan patiënten die de puberteit nog niet hebben bereikt.
Gebruiksbeperkingen tijdens zwangerschap en borstvoeding: Zwangerschap: De veiligheid van Norfloxacine bij zwangere vrouwen is niet vastgesteld en de voordelen van de behandeling moeten worden afgewogen tegen de mogelijke risico’s. Norfloxacine komt voor in navelstrengbloed en vruchtwater. Zogende moeders: Na toediening van een dosis van 200 mg aan moeders die borstvoeding gaven, werd Norfloxacine niet gedetecteerd in hun melk. Aangezien de onderzochte dosis echter laag was en veel geneesmiddelen in de moedermelk worden uitgescheiden, moet voorzichtigheid worden betracht bij het toedienen van norfloxacine aan een zogende vrouw.
Bijwerkingen: Norfloxacine wordt over het algemeen goed verdragen. De meest voorkomende bijwerkingen waren gastro-intestinale, neuropsychiatrische en huidreacties, waaronder misselijkheid, hoofdpijn, duizeligheid, huiduitslag, brandend maagzuur, buikpijn of kolieken, en diarree. In zeer zeldzame gevallen (minder dan 0,1%) zijn andere bijwerkingen voorgekomen, zoals anorexia, slaapstoornissen, depressie, angst of nervositeit, prikkelbaarheid, euforie, desoriëntatie, hallucinaties, tinnitus of epiphora. De volgende andere bijwerkingen zijn gemeld sinds het product op de markt is: Overgevoeligheidsreacties: waaronder anafylaxie, angioneurotisch oedeem, dyspneu, vasculitis, urticaria, artritis, myalgie, gewrichtspijn en interstitiële nefritis. Huid: lichtgevoeligheid, Stevens-Johnsonsyndroom, toxische epidermale necrolyse; exfoliatieve dermatitis, erythema multiforme, pruritus. Spijsverteringsstelsel: pseudomembraneuze colitis, pancreatitis (zeldzaam), hepatitis, geelzucht (inclusief cholestatische geelzucht en verhoogde leverfunctietests). Musculoskeletaal: Tendonitis, peesruptuur, verergering van myasthenia gravis. Neurologisch/psychologisch: Polyneuropathie met inbegrip van het syndroom van Guillain-Barré, verwardheid, paresthesieën, psychische stoornissen met inbegrip van psychotische reacties, convulsies, tremoren, myoclonus. Hematologisch: hemolytische anemie, soms geassocieerd met glucose-6-fosfaat dehydrogenase deficiëntie. Genitourinair systeem: vaginale candidiasis. Nierfunctie: nierfalen. Speciale zintuigen: Dysgeusie, visuele stoornissen.
Gedrags- en andere interacties: Gelijktijdige toediening van probenecid verandert de serumconcentratie van Norfloxacine niet, maar verlaagt wel de urinaire excretie ervan. Evenals bij andere antibacteriële organische zuren is er in vitro antagonisme tussen norfloxacine en nitrofurantoïne. Verhoogde plasmaconcentraties van theofylline zijn waargenomen bij gelijktijdig gebruik van een chinolon. Er zijn zeldzame meldingen geweest van theofylline-gerelateerde bijwerkingen bij patiënten die gelijktijdig werden behandeld met norfloxacine en theofylline. Daarom moeten de plasmaconcentraties van theofylline worden gecontroleerd en moet de dosering van theofylline zo nodig worden aangepast. Quinolonen, waaronder norfloxacine, kunnen de effecten van het orale antistollingsmiddel warfarine en de derivaten daarvan versterken. De protrombinetijd of andere geschikte stollingstests moeten nauwgezet worden gecontroleerd tijdens gelijktijdig gebruik van deze producten. Multivitaminen, ijzer- of zinkhoudende producten, maagzuurremmers en sucralfaat mogen niet gelijktijdig of minder dan twee uur voor of na de toediening van Norfloxacine worden toegediend, omdat zij de absorptie van Norfloxacine kunnen verstoren en de concentraties ervan in bloed en urine kunnen verlagen. Didanosine, in kauwbare/verspreidbare gebufferde tabletten of pediatrisch poeder voor orale suspensie, mag niet gelijktijdig of minder dan twee uur voor of na de toediening van norfloxacine worden toegediend, omdat zij de absorptie van norfloxacine kunnen verstoren en de concentraties ervan in bloed en urine kunnen verlagen. Van sommige chinolonen, waaronder Norfloxacine, is aangetoond dat zij interfereren met het metabolisme van cafeïne en daardoor de eliminatie van cafeïne kunnen verminderen en de plasmahalfwaardetijd kunnen verlengen. Uit gegevens bij dieren blijkt dat gelijktijdige toediening van chinolonen en fenbufen toevallen kan veroorzaken en moet worden vermeden.
Voorzorgsmaatregelen betreffende carcinogeniteit, mutageniteit, teratogeniteit en vruchtbaarheidseffecten: Dierlijke toxicologie: Bij honden van drie tot vijf maanden oud veroorzaakte norfloxacine, toegediend in doses die vier of meer keer zo hoog waren als de gebruikelijke menselijke dosis, blaarvorming, gevolgd door erosie, van het kraakbeen van gewichtdragende gewrichten. Andere geneesmiddelen met een soortgelijke chemische structuur hebben soortgelijke veranderingen teweeggebracht. Honden van zes maanden of ouder vertoonden dergelijke veranderingen niet. Teratologieonderzoek bij muizen en ratten en vruchtbaarheidsonderzoek bij muizen bij orale doses die 30 tot 50 maal hoger zijn dan de gebruikelijke dosis voor de mens, hebben geen teratogene of foetale toxische effecten aan het licht gebracht. Bij een dosis van 100 mg/kg/dag werd toxiciteit voor konijnenembryo’s waargenomen. Dit effect was secundair aan de toxiciteit voor het moederdier, en is een niet-specifiek antimicrobieel effect bij het konijn, als gevolg van de uitzonderlijke gevoeligheid van het konijn voor door antibiotica veroorzaakte veranderingen in de microflora van de darm. Hoewel het geneesmiddel niet teratogeen was bij cynomolgusapen, werd bij doses die enkele malen hoger waren dan de therapeutische doses voor de mens, een stijging van het percentage embryoverlies waargenomen. Bij mannelijke en vrouwelijke ratten en muizen werd geen significante letaliteit waargenomen bij eenmalige orale doses tot 4 g.
Dosis en toedieningsweg: In te nemen met een glas water ten minste één uur voor of twee uur na het nuttigen van voedsel of melk. Multivitaminen, ijzer- of zinkhoudende producten, magnesium- en aluminium bevattende maagzuurremmers, sucralfaat, of didanosine in kauwtabletten of poeder voor orale suspensie voor kinderen mogen niet worden ingenomen binnen twee uur na toediening van norfloxacine. De gevoeligheid van de besmettelijke kiem voor Norfloxacin moet worden bepaald, maar de behandeling kan worden gestart voordat de resultaten van deze test bekend zijn. Behandeling:


Renale stoornis: Norfloxacine is geschikt voor de behandeling van infecties bij patiënten met nierinsufficiëntie. Bij patiënten met een creatinineklaring van minder dan 30 ml/min, maar die geen hemodialyse nodig hebben, was de plasmahalfwaardetijd van norfloxacine ongeveer acht uur. Klinische studies toonden aan dat er geen verschil was in de gemiddelde halfwaardetijd van Norfloxacine tussen patiënten met een creatinineklaring van minder dan 10 of 10 tot 30 ml/min. Daarom is de aanbevolen dosering voor deze patiënten één tablet van 400 mg eenmaal daags. Bij deze dosering zijn de concentraties van norfloxacine in de relevante lichaamsweefsels en -vloeistoffen groter dan de minimaal remmende concentraties voor de meeste ziekteverwekkers die er gevoelig voor zijn. Er zijn onvoldoende gegevens om de aanbevolen dosering te bepalen voor de behandeling van gonorroe bij patiënten met een creatinineklaring van 30 ml/min of minder. Norfloxacine is niet onderzocht bij patiënten met tyfus en creatinineklaring minder dan 30 ml/min.
Manifestaties en beheer van overdosering of accidentele inslikken: Er is geen specifieke informatie beschikbaar over de behandeling van overdosering van Norfloxacine. Adequate hydratatie moet worden gehandhaafd.
Verpakking(en): Doosje met 14 of 20 tabletten met 400 mg.
Beschermingslegenden: Literatuur alleen voor artsen. Voorschrift vereist. Buiten bereik van kinderen bewaren. Niet gebruiken bij zwangerschap, borstvoeding of onder de 18 jaar. Bewaren bij ten hoogste 30°C en op een droge plaats. Meld vermoedelijke bijwerkingen op de post: [email protected]. Antibioticum: Onjuist gebruik van dit product kan resistentie van bacteriën veroorzaken. Tegen licht beschermen.
Naam en adres laboratorium: MAVI FARMACÉUTICA, S.A. DE C.V. Calle 7 No. 386, Col. Pantitlán, C.P. 08100, Deleg. Iztacalco, D.F., México. Geregistreerd handelsmerk.
Gebruiksregistratienummer: 232M2002 SSA IV.