Wat is een DNACPR beslissing?

Als uw hart stopt met kloppen of u stopt met ademen, kunnen medische professionals een noodprocedure proberen om u weer tot leven te brengen. Maar onder sommige omstandigheden kan dit meer kwaad dan goed doen. Een ‘probeer geen cardiopulmonale reanimatie’ (DNACPR)-beslissing instrueert medisch personeel of ze al dan niet moeten proberen u te reanimeren. Er bestaat vaak verwarring over hoe deze beslissingen worden genomen en wanneer ze kunnen worden gebruikt.

Een DNACPR-beslissing is een schriftelijke instructie aan medisch personeel om niet te proberen u weer tot leven te wekken als uw hart stopt met kloppen of u stopt met ademen. Het wordt ook wel een DNACPR-besluit, een ‘niet proberen te reanimeren’-besluit (DNAR) of een ‘niet reanimeren’-besluit (DNR) genoemd. Deze termen verwijzen allemaal naar dezelfde procedure.

Een arts zal waarschijnlijk een DNACPR-besluit aanbevelen als hij denkt dat reanimatie waarschijnlijk niet succesvol zal zijn of u zelfs schade kan toebrengen.

Het besluit wordt meestal vastgelegd op een speciaal DNACPR-formulier, ingevuld door een arts. Het formulier maakt het voor gezondheidswerkers gemakkelijk om in noodgevallen snel een DNACPR-beslissing te herkennen. Het formulier heeft alleen betrekking op reanimatie, dus als u een DNACPR-formulier hebt, krijgt u nog steeds andere behandelingen en zorg om ervoor te zorgen dat u pijnvrij en comfortabel bent.

In het verleden werd dit proces vaak een ‘niet reanimeren’-bevel (DNR) genoemd. Maar deze uitdrukking wordt nu als onjuist beschouwd, omdat er geen garantie is dat reanimatie succesvol zal zijn en de beslissing eigenlijk gaat over de vraag of het überhaupt moet worden geprobeerd.

Wie kan een DNACPR-beslissing nemen?

Alleen een arts kan een DNACPR-formulier afgeven. Maar waar mogelijk moet hij of zij dit doen in overleg met u of uw naasten.

Als u van tevoren besluit dat u in de toekomst geen reanimatie meer wilt ontvangen, kunt u dit kenbaar maken aan uw arts of medisch team. Zolang u geestelijk bij machte bent, moeten zij rekening houden met uw wensen. Als u geen reanimatie wilt ontvangen, kunt u dit ook vastleggen in een ‘advance decision to receive treatment’ (ADRT), die dan wettelijk bindend is.

In sommige omstandigheden is het mogelijk dat een arts een DNACPR-bevel afgeeft, zelfs als u of uw familie het niet eens zijn met de beslissing. Bijvoorbeeld als de arts ervan overtuigd is dat de schade van reanimatie groter zou zijn dan het mogelijke voordeel. Het is echter waarschijnlijker dat ze rekening zullen houden met uw voorkeuren. Uw zorgteam moet u ook de mogelijkheid geven om een second opinion te vragen als u het niet eens bent met hun beslissing.

Als u geen voorkeur hebt uitgesproken over reanimatie, is uw medische team verantwoordelijk voor het nemen van een DNACPR-beslissing. Maar zij hebben de plicht om de beslissing met u te bespreken. U kunt reanimatie weigeren, zelfs als er een kans is dat het u kan helpen.

Als u zelf geen beslissingen kunt nemen, bijvoorbeeld omdat u bewusteloos bent of niet in staat bent om te communiceren, moet de arts met uw familie of verzorgers praten over uw waarschijnlijke wensen. Uw familie en vrienden mogen echter niet beslissen dat u niet gereanimeerd mag worden, tenzij u hen daartoe de wettelijke bevoegdheid hebt gegeven in een volmacht voor blijvende zorg.

Wat is cardiopulmonale reanimatie?

Bij cardiopulmonale reanimatie (CPR) wordt fysiek geprobeerd om uw hart en/of ademhaling weer op gang te brengen. Het kan bestaan uit:

• hartmassage (herhaaldelijk stevig op de borst drukken)
• opblazen van de longen (door een slang in de luchtpijp te steken of door een masker over de mond en neus te plaatsen)
• defibrillatie (met behulp van elektrische schokken om het hartritme te corrigeren).

Het kan schrijnend zijn, vooral voor dierbaren, en in sommige gevallen kan reanimatie verwondingen veroorzaken, zoals geperforeerde longen, gebroken ribben en blauwe plekken.

Volgens de NHS is reanimatie slechts in 10%-20% van de gevallen succesvol. Lees hier meer over het reanimatieproces.

Waarom zou een DNACPR-beslissing nodig zijn?

DNACPR’s zijn bedoeld om mensen te beschermen tegen onnodig lijden door een reanimatie die ze niet willen, die niet zal werken of waarbij de schade groter is dan de voordelen.

Bij het nemen van de beslissing moet een arts de risico’s en voordelen van reanimatie voor elk individu afwegen. Dat omvat:

• De vraag of de reanimatie waarschijnlijk succesvol zal zijn. Slechts ongeveer één op de vijf reanimatiepogingen in het ziekenhuis is succesvol en buiten het ziekenhuis is dat nog minder.
• Of iemand het einde van zijn leven nadert. In deze omstandigheden kan reanimatie ongewenst en verontrustend zijn voor de betrokkene en zijn familie.
• Of het zal leiden tot een slechtere kwaliteit van leven. In sommige gevallen kunt u bijvoorbeeld blijvende hersenbeschadiging oplopen of in coma raken.

Zijn DNACPR-formulieren juridisch bindend?

Technisch gezien is een DNACPR-formulier geen juridisch bindend document, maar medisch personeel moet zich er wel aan houden als er eenmaal een formulier is. Als u niet gereanimeerd wilt worden en u wilt dat dit in een juridisch bindend document wordt vastgelegd, moet u vooraf een beslissing nemen om behandeling te weigeren. Voor extra zekerheid moet u ook vragen om dit vast te leggen op een DNACPR-formulier.

Anderen vertellen over uw DNACPR-formulier

Uw DNACPR-formulier moet in noodgevallen beschikbaar zijn, zodat alle professionals die voor u zorgen, weten dat het bestaat.

• Als u in het ziekenhuis ligt, wordt het formulier bij uw aantekeningen bewaard.
• Als u naar huis wordt gestuurd, moet u een kopie aan uw huisarts geven om bij uw dossier te bewaren.
• U moet ook familieleden of verzorgers vertellen over het formulier en waar het wordt bewaard. Dit helpt om conflicten tussen medische professionals en familieleden te voorkomen.

U kunt ook vragen om een DNACPR op te nemen in uw noodzorgplan (ECP), als u er een hebt. ECP’s worden door medische professionals in overleg met u opgesteld. Ze zijn bedoeld om gemakkelijk toegankelijke, korte klinische aanbevelingen te geven voor gebruik in noodgevallen. Ze worden meestal opgesteld voor mensen met complexe gezondheidsbehoeften, levensbedreigende aandoeningen of ziekten die plotseling kunnen verslechteren of hartfalen kunnen veroorzaken.

Verbetering van het DNACPR-besluitvormingsproces

Er zijn enkele problemen vastgesteld met het gebruik van DNACPR-besluiten, waaronder misverstanden, slechte communicatie en inconsistente registratie. Het ReSPECT-proces is een nieuwe procedure voor noodzorgplannen die momenteel in het VK wordt getest. Misschien komt u het in uw omgeving tegen. Het heeft tot doel: