Zo machtig als Tyrannosaurus rex was, zijn kleine voorpoten hebben hem ook tot een van de meest bespotte dinosaurussen aller tijden gemaakt. De stompe armen van dit roofdier leken ooit niet te passen bij zijn enorme gestalte, en sommige van de hypotheses die naar voren werden gebracht om hun functie te verklaren deden de “tiran-koning” alleen maar dwazer lijken. De ideeën dat Tyrannosaurussen hun armen gebruikten om partners te kietelen tijdens parende ontmoetingen of om te helpen zichzelf van de grond te duwen na het slapen waren komisch goud.

Toen wetenschappers stopten met kijken naar grootte alleen en bestudeerden wat Tyrannosaurus armen ons konden vertellen over de gespierde anatomie van de dinosaurus, was het echter onmiddellijk duidelijk dat zijn voorste ledematen toch geen nutteloze overblijfselen waren. Hoewel klein, waren de voorste ledematen van de Tyrannosaurus toch behoorlijk gespierd en fungeerden ze waarschijnlijk als vleeshaken om een levende prooi veilig te stellen. Zoals gereconstrueerd door paleontoloog Ken Carpenter, was Tyrannosaurus een “grijper” die worstelende prooien dicht hield met zijn klauwen terwijl zijn enorme kop het vuile werk opknapte. Het wordt tijd dat we Tyrannosaurus een pauze gunnen. Maar er is een andere groep van dinosaurussen die werkelijk amusante gestuntelde armen hadden. Vorig jaar heeft paleontoloog Phil Senter een overzicht gemaakt van overblijfselen bij dinosaurussen. Dergelijke structuren waren verspreid over een breed scala van geslachten, maar Senter benadrukte dat “rudimentair” niet hetzelfde betekent als “nutteloos”. In plaats daarvan zocht hij naar structuren die zo klein waren geworden dat zij hun oorspronkelijke functie niet meer konden uitvoeren, ook al hadden zij nog een andere secundaire functie. Tyrannosaurus rex behield bijvoorbeeld, ondanks dat hij slechts twee vingers had, een enkel bot van zijn derde vinger – het middenhandsbeentje – dat in zijn hand was ingesloten. Aangezien vele andere theropoden, met inbegrip van sommige vroege tyrannosaurus rex, drie vingers hadden, past deze splinter van bot in Tyrannosaurus rex in de definitie van een rudimentaire structuur.

Met dit kader op zijn plaats, erkende Senter dat de volledige groep van roofzuchtige dinosaurussen genoemd de abelisaurids gedeeltelijk rudimentaire armen hadden. Vertegenwoordigd door dinosauriërs zoals Carnotaurus en de onlangs beschreven Skorpiovenator, hadden de abelisauriden stevige bovenarmbeenderen, gevolgd door veel kortere onderarmbeenderen (het spaakbeen en de ellepijp), bijeengehouden door een onbeweeglijk ellebooggewricht. Zij hadden ook een beperkt aantal stompelige, vergroeide vingers, die niet konden grijpen en geen klauwen hadden, waardoor hun armen nutteloos waren voor het vangen van prooien. Terwijl Tyrannosaurus functionele voorpoten had die een rol speelden in het stabiliseren van worstelende prooien, hadden Carnotaurus en zijn verwanten slechts kleine voorpoten die er waarschijnlijk gewoon bij hingen.

Waarom abelisauriden zoals Carnotaurus, Aucasaurus en Majungasaurus rudimentaire voorpoten hadden, is onduidelijk. Het is moeilijk voor te stellen wat deze dinosauriërs met hun armen zouden kunnen hebben gedaan, en het is mogelijk dat hun voorste ledematen helemaal geen functie hadden. (Zoals we hebben geleerd van de discussies over de armen van Tyrannosaurus, is het gemakkelijk om verhalen te verzinnen over de mogelijke functie van een eigenschap, maar moeilijk om die ideeën te testen). Wat betreft de vraag hoe hun armen zo zijn geworden, stelde Alexander Vargas in 2002 echter voor dat veranderingen tijdens de vroege ontwikkeling van deze dinosaurussen een rol kunnen hebben gespeeld. Volgens Vargas kunnen de stompe, vergroeide, rudimentaire voorpoten van de abelisauriden veroorzaakt zijn door een functieverlies in twee genen die de ontwikkeling van de voorpoot reguleren, HOXA11 en HOXD11. Dit is een plausibele verklaring, maar zij geeft ons slechts de proximale aanleiding voor de verandering bij deze dinosauriërs. Bepalen waarom zulke stompe armen wijdverspreid waren onder deze dinosaurussen – en hoe zij jaagden zonder gebruik te maken van hun voorpoten – is een andere zaak.