Ik ben klaar om mijn eerste project om een broek te leren maken, af te noemen. Het begon hier als een nieuwjaars-herontwerp-verlossing. Het aanpassen van het patroon en het maken van een mousseline ging best goed. Het vertrouwen is groot ~ ik heb tenslotte twee paar spijkerbroeken genaaid die ik regelmatig in het openbaar draag.

Broeken naaien kan toch niet zo moeilijk zijn? Mijn proeflap past goed. Tijd om de modestof tevoorschijn te halen en met dit project aan de slag te gaan.

Ik heb de Craftsy-lessen bekeken (inclusief het patroon), ik heb mijn Vogue-patroon overgetrokken. Ik ben klaar om mijn stof uit te knippen.

Ik koos een goedkope, goedkope, goedkope kaki keperstof voor mijn eerste paar broeken. Wat ben ik blij dat ik voor een goedkope stof heb gekozen. Je kunt een mousseline aanpassen tot je een ons weegt, maar je weet pas hoe iets gaat passen als het is geconstrueerd.

Er zijn dingen die ik heel goed vind aan dit Vogue-patroon en een paar dingen waar ik zonder zou kunnen leven. Het eerste wat ik aanraad als je besluit om de Craftsy-klas te volgen en deze broek te maken (ik denk dat ik rechtsonder nog een link heb) is om de middennaden voor of achter op je eerste broek niet door te stikken. Deze stap wordt vroeg in het bouwproces gedaan en ik moest later al deze steken eruit halen om een paar aanpassingen te maken. Totdat je een perfect passend broekpatroon hebt, kan het doorstikken van de middennaden wachten.

Het patroon heeft van die kleine steekzakjes net onder de tailleband, precies boven de middennaad aan de voorkant van de broek. Ik geef toe, ze zien er leuk uit. Echter, op je eerste paar, sla de zakken helemaal over. De reden ~ de zak zit precies over die middenvoornaad; als je de naadtoeslag moet aanpassen voor een betere pasvorm, dan zit die zak in de weg en kun je die aanpassing niet maken. De les was geleerd.

De tailleband: In theorie, dit is een geweldige tailleband. Het zit een beetje onder de natuurlijke taille voor een comfortabele pasvorm. Het ritst aan de zijkant met een onzichtbare rits voor een klassieke look. Dit is waar ik in de problemen kwam ~ het patroon vraagt om de tailleband te voorzien van een tussenlaag. Als je de tailleband van interfaced voorziet dan is de plaats waar de tailleband de broek raakt behoorlijk dik. EN er is een rits die over die plek heen moet.

Dat brengt me bij mijn dilemma. Ik kan de broek gemakkelijk dichtritsen tot hij op die dikke plek zit, en dan moet ik er echt goed aan trekken. Een. echt. echt. goede ruk. Ik denk niet dat ik deze broek in het openbaar wil dragen, voor het geval ik de rits niet omhoog krijg of, nog erger, de rits breekt. Volgende keer sla ik de versteviging over en gebruik ik gewoon plakband. Dit is wat ik met mijn spijkerbroek heb gedaan en ik vind de tailleband geweldig.

Over het geheel genomen noem ik dit een zwaarbevochten overwinning. Ik vind het patroon echt leuk en zal waarschijnlijk binnenkort nog een broek maken. Ik moet het patroon nog een beetje aanpassen, maar over het algemeen ben ik tevreden.

Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb voordat ik kan zeggen dat ik een TNT-patroon (Tried ’n True) heb. Dit proces doet me denken aan iets wat ik over tuinieren heb geleerd: Je bent geen tuinier tot je minstens 1.000 planten hebt gedood.

Hmmm. Ik weet niet hoe ik dit op naaien moet toepassen… maar ik wil het wel proberen.