Girl Talk is een wekelijkse blik op vrouwen in de film – verleden, heden en toekomst.

Opmerking van de redacteur: Dit bericht bevat enkele spoilers voor “Mission: Impossible – Fallout.”

Het is een basisprincipe voor elke spion, zelfs die in films: Kom nooit te dicht bij iemand, zodat ze niet tegen je gebruikt kunnen worden. In de eerste twee films van de “Mission: Impossible”-filmreeks leek IMF-agent Ethan Hunt (Tom Cruise) niet veel moeite te hebben om zich aan dat concept te houden. De superspion had landgenoten (zoals zijn jarenlange tegenspeelster Ving Rhames) en vage liefdesinteresses (Emmanuelle Béart in de eerste film, en Thandie Newton in de tweede), en zijn zorg voor hen verblindde hem vaak (weet je nog toen Béart’s Claire Phelps hem bedroog?), maar hij was een getrainde professional die verder ging zodra de kogels stopten met vliegen.

De eerste twee films in de serie wikkelden netjes hun primaire verhaallijnen en missies af, waardoor Ethan met een frisse start kon beginnen met de volgende. Dat veranderde in “Mission: Impossible III, die niet alleen opende met de onthulling dat Ethan de IMF had verlaten, maar ook dat zijn gloednieuwe leven … een verloofde bevatte? Als de gevatte verpleegster Julia Meade, was Michelle Monaghan de eerste love interest die in de volgende films bleef, maar haar slepende rol in de franchise heeft alleen maar gediend om de vreemde behandeling van de serie van zijn leading ladies te benadrukken, zelfs capabele vrouwen zoals Julia.

De zesde film in de franchise, “Mission: Impossible – Fallout,” maakt eindelijk recht aan het onrecht dat Julia is aangedaan in de loop van haar franchise-reeks, een slepend proces van eerst niet weten wat te doen met haar, en haar vervolgens alleen maar gebruiken als een drukpunt om Ethan te kwetsen. Het kan dodelijk zijn voor een spion om dicht bij iemand te komen, maar het zijn de vrouwen geweest die hebben geleden in het proces.

In “Mission: Impossible III, Julia werd gedwongen om in het reine te komen met het vorige leven van haar verloofde als een gevaarlijke internationale spion, en werd vervolgens gebruikt als een manier voor de schurken om Ethan te lokken, voordat ze uiteindelijk werd geleerd om zichzelf te verdedigen. Het was een overtuigende nieuwe richting voor het personage, en de J.J. Abrams film bevatte zelfs een happy end, met het paar op weg naar hun huwelijksreis. Ethan Hunt mag dan de eerste regel van het spionnenbestaan hebben overtreden, maar de film laat doorschemeren dat de mogelijkheid dat Julia hem vergezelt op zijn avonturen, een kracht is en geen zwakte: Impossible – Rogue Nation”

Opvallend genoeg eindigde ook de tweede film met Ethan gekoppeld aan een sterke tegenpool, in de vorm van Newtons Nyah Nordoff-Hall. Ze keerde echter niet terug en het leek erop dat de franchise voor de typische Bond Girl behandeling ging: coole dames die verschijnen voor één film, en nooit meer worden teruggezien. De vierde film introduceerde zijn eigen kickass vrouwelijke personages, waaronder Paula Patton als Jane Carter en Lea Seydoux als Sabine Moreau, beide voor de hand liggende Bond Girl tegenhangers (beide verleidelijk en slim, een slecht en een goed). Ook zij werden vergeten.

Wat Julia betreft, zij bleef hangen – maar alleen in de marge. Terwijl “M:III” eindigde met haar als een Beretta-toting badass, is ze sindsdien uitgegroeid tot een verplichting voor Ethan, een jonkvrouw in nood uitgescheept wanneer hij behoefte heeft aan een shot van emotie en motivatie. “Ghost Protocol’ was grotendeels opgebouwd rond Julia’s belang voor Ethan, maar ze is een kracht zonder woorden. Die film begint jaren na hun gelukkige huwelijksreis, maar Julia is (buiten beeld) gestorven door toedoen van een moordcommando dat het op Ethan gemunt had. De pas geïntroduceerde inlichtingenanalist William Brandt (Jeremy Renner) is ook van slag door haar dood; hij was aangesteld om de Hunts in het geheim te beschermen, en vond Julia’s dood zo vreselijk dat hij stopte als veldagent.

Later, in de film, wordt onthuld dat Julia’s dood een grote list was en dat ze eigenlijk gewoon in orde is. Op geen enkel moment komt Julia echter zelf aan het woord; ze krijgt slechts een niet gecrediteerde, niet-gedialoogde cameo en de film eindigt met Ethan en Julia die elkaar woordeloos aanstaren in een drukke openbare ruimte. Ze is nog steeds zichtbaar overstuur over het feit dat ze haar eigen dood heeft moeten veinzen (en definitief afscheid heeft moeten nemen van haar man), maar het enige wat Monaghan krijgt is een trieste blik op Ethan voordat hij wegkwijnt.

Lees meer: Tom Cruise’s Meest Waanzinnige ‘Mission: Impossible – Fallout’-stunts, uitgesplitst door regisseur Christopher McQuarrie

In ‘Mission: Impossible – Rogue Nation,” wordt Julia terloops genoemd (doet het blijkbaar nog steeds goed) maar komt niet in het plot voor. Ethan blijft achtervolgd door hun afscheid, zelfs met de introductie van de volgende grote leading lady van de franchise, undercover MI6-agente Ilsa Faust (Rebecca Ferguson). Als een overloper die bondgenoot is geworden, is Ilsa een formidabele vechter (ze doodt een man door hem dood te knijpen met haar dijen) en is Ethan’s gelijke in spionagevaardigheden. Ze is zijn gelijke, het soort dat Julia aanvankelijk beloofd was te zijn. En toch, als ze hem vraagt om met haar weg te lopen, weigert hij.

En toch bracht regisseur en scenarioschrijver Christopher McQuarrie haar terug voor “Mission: Impossible – Fallout.” En door dit te doen, slaagt McQuarrie erin om jarenlange problemen met de hoofdrolspeelsters op te lossen: De film bevat Julia en Ilsa, en maakt gebruik van de boeiendste elementen van hun vorige optredens om een einde te maken aan de ene en een nieuwe fase in te leiden voor de andere. (Bonus: Ze zijn niet in concurrentie met elkaar, en lijken alsof ze vrienden zouden kunnen zijn in een andere, niet-spionage-centric wereld.)

Nog beter, McQuarrie’s film maakt niet alleen een einde aan lang hangende draden (Wat zal er gebeuren met Julia? Wat is er aan de hand met Ilsa en Ethan?), het laat ook het concept exploderen dat de zorg voor mensen slecht is (of op zijn minst gevaarlijk); in plaats daarvan is het Ethan’s grootste kracht. Het zou niet gebeurd zijn zonder Julia of Ilsa, en “Fallout” is de eerste film die dat op een bevredigende manier erkent. Dat is het andere principe dat elke spion zou moeten kennen: Iedereen moet soms de regels breken.

“Mission: Impossible – Fallout” draait vandaag in de bioscoop.