Verschillende studies hebben raciale verschillen aangetoond in de regulatie van het mineraalmetabolisme, in de verwerving van botmassa en in de structuur van individuen. In dit overzicht onderzoeken wij etnische verschillen in bot- en mineraalmetabolisme bij normale individuen en bij patiënten met chronische nierziekte. Zwarte personen hebben een lagere urinaire excretie en een verhoogde intestinale calciumabsorptie, verlaagde niveaus van 25(OH)D, en hoge niveaus van 1,25(OH)2D en parathyroïdhormoon (PTH). De fosforconcentratie in het lichaam is hoger en de niveaus van FGF-23 zijn lager dan bij blanken. De minerale dichtheid en de botarchitectuur zijn beter bij zwarte personen. Deze verschillen vertalen zich in voordelen voor zwarten, die sterkere botten, minder kans op breuken en minder cardiovasculaire verkalking hebben. In de Verenigde Staten van Amerika is de prevalentie van nieraandoeningen in verschillende etnische groepen vergelijkbaar. Zwarten ontwikkelen zich echter sneller tot gevorderde stadia van nierziekte dan blanken. Deze snellere progressie vertaalt zich niet in een hogere mortaliteit, hoger bij blanken, vooral in het eerste jaar van dialyse. Sommige etnisch-gerelateerde variaties in het mineraalmetabolisme blijven bestaan wanneer individuen CKD ontwikkelen. Zo hebben zwarte patiënten lagere serum calciumconcentraties, minder hyperfosfatemie, lage niveaus van 25(OH)D, hogere niveaus van PTH, en lage niveaus van FGF-23 in vergelijking met blanke patiënten. Botbiopsiestudies tonen aan dat zwarten een groter botvolume hebben. Ook komen fracturen en hart- en vaatziekten minder vaak voor. Verdere studies zijn nodig om de cellulaire en moleculaire grondslagen van deze raciale verschillen in botmineraalmetabolisme beter te begrijpen en zo patiënten beter te kunnen behandelen.