Militaire begrotingen geven vaak aan hoe sterk een land de waarschijnlijkheid van bedreigingen tegen zich inschat, of de mate van agressie die het wil oproepen. Zij geven ook een idee van hoeveel financiering voor het komende begrotingsjaar moet worden uitgetrokken. De omvang van een begroting weerspiegelt ook het vermogen van een land om militaire activiteiten te financieren. Factoren zijn onder meer de omvang van de economie van dat land, andere financiële eisen die aan die entiteit worden gesteld, en de bereidheid van de regering of de bevolking van dat land om dergelijke militaire activiteiten te financieren. Tot de militaire uitgaven worden doorgaans niet gerekend de uitgaven voor binnenlandse wetshandhaving en revalidatie van gehandicapte veteranen. De gevolgen van militaire uitgaven voor de economie en de samenleving van een land, en de factoren die bepalend zijn voor militaire uitgaven, zijn belangrijke kwesties in de politieke wetenschap en de economie. Er zijn controversiële bevindingen en theorieën over deze onderwerpen. In het algemeen suggereren sommigen dat militaire uitgaven een stimulans zijn voor lokale economieën. Anderen beweren dat militaire uitgaven de ontwikkeling afremmen.

Onder de landen met de grootste militaire budgetten ter wereld worden China, India, Frankrijk, Duitsland, Japan, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten vaak als grootmachten beschouwd.

Volgens het Stockholm International Peace Research Institute bedroegen de totale militaire uitgaven in de wereld in 2018 1822 miljard US$.

In 2018 besteedden de Verenigde Staten 3,2% van hun bbp aan hun leger, terwijl China 1,9%, Rusland 3,9%, Frankrijk 2,3%, het Verenigd Koninkrijk 1,8%, India 2,4%, Israël 4,3%, Zuid-Korea 2,6% en Duitsland 1,2% van hun bbp aan defensie besteedden.