De overvloed van microplasticvervuiling in de oceanen is waarschijnlijk sterk onderschat, volgens onderzoek dat suggereert dat er minstens het dubbele aantal deeltjes is dan eerder gedacht.

Wetenschappers sleepten in wateren voor de kusten van het VK en de VS en vonden veel meer deeltjes bij het gebruik van netten met een fijne maaswijdte dan bij het gebruik van grovere netten die gewoonlijk worden gebruikt om microplastics te filteren. De toevoeging van deze kleinere deeltjes aan de wereldwijde schattingen van microplastics aan het oppervlak verhoogt het bereik van tussen de 5tn en 50tn deeltjes tot 12tn-125tn deeltjes, zeggen de wetenschappers.

Plasticvervuiling staat erom bekend dat het de vruchtbaarheid, groei en overleving van het zeeleven schaadt. Kleinere deeltjes zijn vooral zorgwekkend omdat ze even groot zijn als het voedsel dat wordt gegeten door zoöplankton, dat aan de basis ligt van de mariene voedselketen en een belangrijke rol speelt bij de regulering van het mondiale klimaat. De nieuwe gegevens suggereren dat er meer microplastic deeltjes kunnen zijn dan zoöplankton in sommige wateren.

“De schatting van de mariene microplastic concentratie zou momenteel enorm onderschat kunnen zijn,” zei Prof Pennie Lindeque, van het Plymouth Marine Laboratory in het VK, die het onderzoek leidde.

Zij zei dat er misschien nog wel kleinere deeltjes zijn dan die welke door de fijnmazige netten zijn gevangen, wat betekent dat de aantallen “nog wel groter zouden kunnen zijn”.

Een andere nieuwe studie toont aan hoe microplastics de voedselketen in rivieren zijn binnengedrongen, waarbij vogels honderden deeltjes per dag blijken te consumeren via de waterinsecten waarmee ze zich voeden.

Microplasticvervuiling heeft de hele planeet vervuild, van Arctische sneeuw en bergbodems tot veel rivieren en de diepste oceanen. Het wordt ook geconsumeerd en ingeademd door mensen, en de gevolgen voor de gezondheid zijn tot nu toe onbekend.

Onderzoek dat in de afgelopen maand is gepubliceerd, heeft microplastics in grotere hoeveelheden dan ooit tevoren op de zeebodem aangetroffen en suggereert dat honderdduizenden tonnen microplastics elk jaar op de oceaanwind aan land zouden kunnen waaien.

Bij het onderzoek van Lindeque’s team, gepubliceerd in het tijdschrift Environmental Pollution, werden netten gebruikt met maaswijdtes van 100 micron (0,1 mm), 333 micron en 500 micron. Ze vonden 2,5 keer meer deeltjes in het fijnste net dan in het 333 micron net, het soort dat gewoonlijk wordt gebruikt om microplastics te filteren, en 10 keer meer dan in het 500 micron net.

De oppervlaktetrawls voor de kust van Plymouth in het VK en de kust van Maine in de VS lieten vergelijkbare resultaten zien, wat suggereert dat ze representatief zijn voor wateren in de buurt van bevolkt land. De deeltjes werden gedomineerd door vezels van textiel zoals touwen, netten en kleding.

“Met behulp van een extrapolatie, suggereren we microplastic concentraties zou kunnen overschrijden 3.700 deeltjes per kubieke meter – dat is veel meer dan het aantal zoöplankton je zou vinden,” zei Lindeque. Deze kleine dieren behoren tot de meest voorkomende soorten op de planeet.

Dr Ceri Lewis, een mariene bioloog aan de Exeter University, die deel uitmaakte van het team, zei: “Meer begrijpen over de kleinere microplastics is belangrijk omdat het deze kleinere deeltjes zijn die meer kans hebben om te worden opgenomen door het zoöplankton dat de basis vormt van mariene voedselwebben.”

Het onderzoek naar microplastics in rivieren, gepubliceerd in het tijdschrift Global Change Biology, analyseerde de uitwerpselen en uitgebraakte pellets van witkeelduikers op 15 rivierlocaties in Zuid-Wales. Volgens de wetenschappers waren de resultaten opzienbarend.

Zij ontdekten dat de vogels, die zich voeden met rivierinsecten, ongeveer 200 stukjes plastic per dag aten. Dit waren meestal vezels, en een kwart was groter dan 500 micron.

Het team ontdekte ook dat de waterspreeuwen duizenden plastic vezels aan hun nest-gebonden kuikens voerden tijdens hun ontwikkeling. Eerder onderzoek van de wetenschappers had aangetoond dat de helft van de rivierinsecten microplastic fragmenten bevatten.

Prof Steve Ormerod, van de Universiteit van Cardiff, die het werk leidde, zei: “In bijna 40 jaar onderzoek naar rivieren en waterspreeuwen had ik nooit gedacht dat op een dag ons werk zou aantonen dat deze spectaculaire vogels gevaar lopen door de opname van plastic. Het is een maatstaf voor hoe dit vervuilingsprobleem ons heeft beslopen.”

“Waterspreeuwen zijn ’s werelds enige zangvogels die kunnen duiken en zich voeden met rivierinsecten, maar die prachtige aanpassing betekent ook dat ze niet kunnen ontsnappen aan deze vervuiling.”

De gevolgen voor de gezondheid van de vogels worden nog niet begrepen. “Het is van het grootste belang dat we begrijpen of microplastics bijdragen aan de andere vervuilingsproblemen die waterspreeuwen en andere rivierorganismen treffen, en we gebruiken die kennis om herstelmaatregelen te sturen,” zei Ormerod.

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragraphs}}{highlightedText}}

• Share on Facebook
• Deel op Twitter
• Deel via e-mail
• Deel op LinkedIn
• Deel op Pinterest
• Deel op WhatsApp
• Deel op Messenger