Mede-oprichter van de ACLU, strijden voor arbeidsrechten en andere prestaties van Helen Keller die leerlingen niet op school leren
Mede-oprichter van de ACLU, strijden voor arbeidsrechten en andere prestaties van Helen Keller die leerlingen niet op school leren
aug 7, 2021
admin
Terwijl de wereld op 3 december de Internationale Dag van de Gehandicapten vierde, wordt de geschiedenis van mensen met een handicap op scholen nog steeds niet volledig onderwezen. Als Amerikaanse schoolkinderen al iets leren over gehandicapten, dan leren ze dat president Franklin Delano Roosevelt ooit polio had en in zijn ambt een rolstoel gebruikte, en ze leren over de doofblinde activiste Helen Keller.
De meeste leerlingen leren dat Keller, geboren op 27 juni 1880 in Tuscumbia, Ala, doof en blind werd nadat ze op 19 maanden hoge koorts had gekregen, en dat haar lerares Anne Sullivan haar braille, liplezen, vingerspelling en uiteindelijk ook spreken leerde. De leerlingen kunnen de Oscarwinnende film The Miracle Worker uit 1962 bekijken, waarin deze mijlpalen als wonderbaarlijk worden voorgesteld. Keller is wereldwijd een symbool geworden voor kinderen om elk obstakel te overwinnen. Op het Capitool van de Verenigde Staten staat zelfs een bronzen standbeeld van de 7-jarige Keller bij een waterpomp, geïnspireerd door de film waarin een echte mijlpaal in het leven van Keller wordt uitgebeeld, waarin zij water uit de pomp herkent nadat Sullivan het woord “water” in de hand van de jongen heeft gespeld. Er is echter nog veel over haar leven en haar prestaties dat veel mensen niet weten.
Wat geleerden op het gebied van handicaps erop wijzen, is dat wanneer leerlingen over Helen Keller leren, zij vaak leren over haar pogingen om als kind te communiceren, en niet over het werk dat zij als volwassene deed. Deze beperkte instructie heeft gevolgen voor hoe studenten mensen met een handicap zien.
Als studenten iets leren over de prestaties van Keller als volwassene, leren ze dat ze in 1904 als eerste doofblinde afstudeerde aan het Radcliffe College (nu Harvard University), en vanaf het midden van de jaren 1920 tot haar dood in 1968 werkte voor de American Foundation for the Blind, waarbij ze pleitte voor scholen voor blinden en braille-leesmateriaal.
Maar ze leren niet dat ze in 1920 medeoprichter was van de American Civil Liberties Union; dat ze een vroege aanhanger was van de NAACP, en een tegenstander van lynchpartijen; dat ze een vroege voorstander was van geboortebeperking.
Sascha Cohen, die Amerikaanse Studies doceert aan de Brandeis University, en het 2015 TIME-artikel “Helen Keller’s Forgotten Radicalism” schreef, stelt dat Keller’s betrokkenheid bij de rechten van arbeiders studenten kan helpen de wortels te begrijpen van de problemen met arbeidersrechten en ongelijkheid die vandaag de dag nog steeds bestaan: “De progressieve periode, toen zij politiek actief was in verschillende organisaties, was een periode van snelle industrialisatie en dus waren er nieuwe omstandigheden waarin arbeiders werden blootgesteld aan een soort verhoogde ongelijkheid en zelfs aan gevaar en risico’s van lichamelijke aard. Zo wees zij erop dat mensen vaak blind werden door ongelukken op de werkvloer. Ze zag dit echte soort onevenwicht in de macht tussen de arbeiders… en het soort van wat wij de 1% zouden noemen of de zeer weinige eigenaren en managers aan de top die de arbeiders uitbuitten.”
Een deel van de reden waarom scholen niet veel leren over het volwassen leven van Keller is omdat ze betrokken was bij groepen die in de Amerikaanse geschiedenis als te radicaal werden beschouwd. Ze was lid van de Socialistische Partij en correspondeerde met Eugene Debs, het meest prominente lid van de partij en vijfvoudig presidentskandidaat. Ze las ook Marx, en haar associaties met al deze extreem-linkse groeperingen brachten haar op de radar van de FBI, die haar controleerde op banden met de Communistische Partij.
Voor sommige zwarte activisten voor gehandicaptenrechten, zoals Anita Cameron, is Helen Keller echter helemaal niet radicaal, “gewoon weer een, ondanks handicaps, bevoorrechte blanke,” en weer een voorbeeld van een geschiedenis die het verhaal vertelt van bevoorrechte blanke Amerikanen. Critici van Helen Keller halen haar geschriften aan die de populariteit weerspiegelden van nu gedateerde eugenetische theorieën en haar vriendschap met een van de aanhangers van de beweging, Alexander Graham Bell. De archivaris Helen Selsdon van de Amerikaanse blindenstichting zegt dat Keller “zich van dat standpunt heeft verwijderd.”
Mensen met een handicap en activisten dringen aan op meer voorlichting over belangrijke bijdragen aan de geschiedenis van de V.S. door mensen met een handicap, zoals de Capitol Crawl. Op 12 maart 1990 beklommen Cameron en tientallen gehandicapten de trappen van het Amerikaanse Capitool om aan te dringen op de goedkeuring van de Wet voor Amerikanen met een handicap (ADA). Het werd beschouwd als een moment dat het bewustzijn verhoogde en hielp om de wet vier maanden later aangenomen te krijgen, maar een zelden opgenomen in het onderwijs op openbare scholen.
Dertig jaar later heeft een op de vier Amerikanen een handicap. Ten minste drie andere staten hebben zich ingespannen om de gehandicaptengeschiedenis in het lesprogramma op te nemen. Het is de wet in Californië en New Jersey om de bijdragen van mensen met een handicap te onderwijzen, en Massachusetts-richtlijnen dringen er bij staatsopvoeders op aan om hetzelfde te doen.
In sep. 2018 keurde de Texas Board of Education een ontwerp goed van wijzigingen in de normen voor sociale studies van de staat, waaronder het verwijderen van sommige historische figuren, zoals Helen Keller. Kort nadat de raad het ontwerp voor publiek commentaar had geopend, was Haben Girma, een zwarte advocaat voor gehandicaptenrechten en de eerste doofblinde Harvard Law School-afgestudeerde, een van de velen die zich uitsprak over het belang van het onderwijzen van Helen Keller. Girma betoogde dat als het leven van Keller niet wordt onderwezen, studenten misschien niets leren over gehandicapte historische persoonlijkheden. Twee maanden later keurde de Texas Board of Education een herzien ontwerp goed met de naam van Keller terug in de normen.
Girma is het ermee eens dat er meer moet worden gedaan om het volledige leven en de carrière van Helen Keller te onderwijzen, en moedigt studenten aan om meer van haar geschriften te lezen om meer te leren over wie ze als volwassene was. Keller schreef 14 boeken en meer dan 475 toespraken en essays.
“Omdat de maatschappij Helen Keller alleen als een klein meisje afschildert, leren veel mensen onbewust om gehandicapte volwassenen te infantiliseren. En ik ben als een kind behandeld. Veel gehandicapte volwassenen zijn als kinderen behandeld,” zegt Girma. “Dat maakt het moeilijk om een baan te krijgen, om met respect behandeld te worden, om als volwassene kwalitatief goed onderwijs en gezondheidszorg te krijgen.”
Of kijk eens terug naar wat Keller zelf verwoordde in haar memoires uit 1926 My Key of Life over de impact van inclusief onderwijs: “Het hoogste resultaat van onderwijs is tolerantie.”
TRANSCRIPT
Ontvang onze Geschiedenis Nieuwsbrief. Plaats het nieuws van vandaag in context en bekijk hoogtepunten uit de archieven.
Dank u!
Voor uw veiligheid hebben wij een bevestigings e-mail naar het door u opgegeven adres gestuurd. Klik op de link om uw inschrijving te bevestigen en onze nieuwsbrieven te beginnen ontvangen. Als u de bevestiging niet binnen 10 minuten ontvangt, controleer dan uw spam-map.