Manderley is een fictief landgoed in Daphne du Mauriers roman Rebecca uit 1938, eigendom van het personage Maxim de Winter.

Het poortgebouw van Menabilly

Gelegen in Zuid-Engeland (vaak wordt gezegd dat het Cornwall is, omdat de auteur daar woonde, en expliciet als zodanig wordt vermeld in de Hitchcock-bewerking), is Manderley een typisch landgoed: het is gevuld met familiestukken, wordt gerund door een grote huishoudelijke staf en is open voor het publiek op bepaalde dagen.

Ondanks de schoonheid van het huis, voelt de hoofdpersoon, de naamloze verteller, die meesteres van Manderley is geworden, een sfeer van onheil over zich, als gevolg van de dood van Max’ eerste vrouw (de titulaire Rebecca), en er wordt gesuggereerd dat Rebecca rondwaart op het landgoed.

Du Maurier’s jeugd bezoeken aan Milton Hall, Cambridgeshire, het huis van de familie Fitzwilliam, beïnvloedde de beschrijvingen van Manderley, vooral het interieur. Ze vertelde de 10e graaf Fitzwilliam in een brief dat toen ze 20 jaar later Rebecca schreef, het interieur van Manderley gebaseerd was op haar herinnering aan de kamers en het ‘grote huisgevoel’ van Milton tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het huis van de volwassen du Maurier in Cornwall bij Fowey, Menabilly genaamd, was van invloed op haar beschrijvingen van de omgeving, hoewel het een veel kleiner huis was. Enkele jaren na het schrijven van de roman huurde zij het landhuis (1945-1967) van de familie Rashleigh, die het al sinds de 16e eeuw in bezit had. Net als Menabilly was Manderley vanaf de weg niet te zien.