Lipofectamine of Lipofectamine 2000 is een gangbaar transfectiereagens dat wordt geproduceerd en verkocht door Invitrogen en wordt gebruikt in de moleculaire en cellulaire biologie. Het wordt gebruikt om de transfectie-efficiëntie van RNA (met inbegrip van mRNA en siRNA) of plasmide DNA in in vitro celculturen te verhogen door middel van lipofectie. Lipofectamine bevat lipidesubunits die in een waterige omgeving liposomen kunnen vormen, waarin de transfectiesubload, bijvoorbeeld DNA-plasmiden, wordt ingesloten.

Lipofectamine bestaat uit een 3:1 mengsel van DOSPA (2,3-dioleoyloxy-N- -N,N-dimethyl-1-propaniminiumtrifluoracetaat) en DOPE (1,2-dioleoyl-sn-glycero-3-fosfoëthanolamine), dat complexeert met negatief geladen nucleïnezuurmoleculen om deze in staat te stellen de elektrostatische afstoting van het celmembraan te overwinnen. De kationische lipidemoleculen van Lipofectamine zijn geformuleerd met een neutrale co-lipide (helperlipide). De DNA-bevattende liposomen (positief geladen aan hun oppervlak) kunnen fuseren met het negatief geladen plasmamembraan van levende cellen, doordat de neutrale co-lipide de fusie van het liposoom met het celmembraan bemiddelt, waardoor nucleïnezuur-ladingsmoleculen het cytoplasma kunnen binnenkomen voor replicatie of expressie.

Om een cel in staat te stellen een transgen tot expressie te brengen, moet het nucleïnezuur de celkern bereiken om de transcriptie te beginnen. Het is echter mogelijk dat het getransfecteerde genetische materiaal de celkern nooit bereikt, maar ergens in het toedieningsproces wordt verstoord. In delende cellen kan het materiaal de celkern bereiken doordat het na mitose vast komt te zitten in de zich weer samenvoegende celkernomhulling. Maar ook in niet-delende cellen heeft onderzoek aangetoond dat Lipofectamine de efficiëntie van de transfectie verbetert, wat suggereert dat het bovendien het getransfecteerde genetische materiaal helpt de intacte celkernomhulling te penetreren.

Deze transfectiemethode is uitgevonden door Dr. Yongliang Chu.