In LeBron James vs. de NBA: The Case for the NBA’s Greatest Player, bekijkt auteur Brendan Bowers zijn vaardigheden en statistieken in verschillende categorieën om hem te vergelijken met andere NBA-legendes, waaronder Magic Johnson, Bill Russell, Kareem Abdul-Jabbar en Michael Jordan. Hij herziet ook enkele scharniermomenten in James’ carrière, zoals deze uit zijn rookie seizoen met Ricky Davis:

LeBron James leerde veel lessen van zijn teamgenoten gedurende zijn NBA carrière. Dit proces begon tijdens zijn eerste seizoen als lid van de Cleveland Cavaliers. Hij zou zijn krachten bundelen met een jonge Carlos Boozer en zijn oude teamgenoot Zydrunas Ilguaskas. Hij zou lessen leren over hoe je een team moet opbouwen en hoe je je moet gedragen in de NBA. James zou ook lessen leren over zijn rol als teamleider gedurende een groot deel van het volgende decennium uit zijn interacties met NBA-veteraan Ricky Davis.

LeBron kruist zijn pad met Davis op een interessant moment in de NBA-geschiedenis. De dominante basketbalstijl van Magic Johnson, die ook terug te vinden was in veel elementen van Larry Bird’s spel, werd al snel overschaduwd door Michael Jordan’s dominantie in de jaren die volgden op Magic en Bird’s heerschappij over de NBA. (Bird en Johnson wonnen zes MVP’s in zeven seizoenen.) Waarom dit belangrijk is, is omdat Jordan de meest meedogenloze scorer van de NBA was.

Jordan’s scorend vermogen was zo dominant dat het de goed afgeronde aard van zijn spel overschaduwde. MJ was een felle perimeter verdediger. Hij kon de basketbal verdelen en was bereid om zijn teamgenoten te vertrouwen als het spel op het spel stond (Steve Kerr, John Paxson, Craig Hodges, enz.). Maar wat een middelbare schoolleeftijd Kobe Bryant en Kevin Garnett zag op ESPN was het scoren. Om goed te zijn in NBA basketbal moest je de bal scoren. Dat was de boodschap. Ricky Davis was een jonge baller die hoopte het spel te gebruiken om zijn leven te verbeteren en hij hoorde deze boodschap ook.

Davis bracht zijn basketbalcarrière door met het proberen om zoveel mogelijk buckets te krijgen als hij kon. Kobe Bryant had dezelfde aanpak, hij was gewoon een duidelijk betere basketballer op alle gebieden van het spel dan Ricky D. Maar we maken een fout als sportfans of pundits als we het feit buiten beschouwing laten dat spelers als Davis gewoon proberen zo agressief mogelijk te zijn door de bal te scoren. Hij kreeg miljoenen dollars, deels, omdat hij in de NBA consequent kon scoren, zelfs als hij in een slecht team speelde. Of vooral als hij in een slecht team zat.

De Cavs waren een slecht team toen LeBron James kwam en Ricky Davis was de topscorer van de ploeg. Hij dacht hetzelfde als alle grote scorers dachten toen er een jonge spelmaker kwam. Davis dacht dat de Cavaliers James hadden gehaald om hem te helpen efficiënter en regelmatiger te scoren. Bryant zou dezelfde gedachte hebben gehad als de Lakers James hadden gehaald. Het zou logisch zijn geweest dat Kobe dat dacht, want hij was veel beter dan Davis. Maar Ricky D was het verdienen van gekke bank voor wat hij had kunnen bereiken in zijn professionele carrière sinds zijn tijd in de Big Ten met Iowa, en waarom precies zou hij de mentale aanpak die kreeg hem daar en in gevaar brengen dat alles veranderen?

Dus dat is de reden waarom Ricky Davis was niet verkeerd voor het zijn egoïstisch vanuit een individueel oogpunt. Maar de Cavaliers hebben LeBron duidelijk niet opgesteld om Ricky D aan emmers te helpen. Het resultaat van deze miscommunicatie was een gebrek aan samenwerking op het veld tussen de Cavs-topscorer en de franchisespeler die ze net hadden opgesteld. Op verschillende manieren zou deze dynamiek tussen Davis en James en de organisatie het team tijdens hun eerste jaar samen voor grote uitdagingen stellen.

Er is een beroemd verhaal dat onder Cavaliers-stafleden wordt verteld over de keer dat Davis de training verliet en in zijn Cavs-trainingspak in de rij ging staan bij een kraampje in de toenmalige Gund Arena om een hotdog te kopen en op te eten, terwijl hij zich mengde onder fans die ook in de rij stonden terwijl ze naar het Circus gingen. Dat soort gedrag is niet noodzakelijk bevorderlijk voor de ontwikkeling van rookies. James nam deze ervaring en heeft consequent geprobeerd om rookies te bereiken en hen welkom te laten voelen gedurende zijn tijd als regerend MVP en kampioen sindsdien. James begreep uit zijn relatie met Davis hoe het kan voelen – zelfs als rookie starter – om soms te worden buitengesloten van de veteranen om redenen die niet eens echt betrekking hebben op u als een persoon in het bijzonder. Maar James zag ook uit de eerste hand hoe een NBA-veteraan altijd moet proberen om terug te geven, zelfs als niemand anders kijkt.

Er is ook een beroemd verhaal in Cavs-kringen over de tijd dat het team een promotiespot filmde met LeBron en Ricky Davis tijdens hun eerste jaar samen. James had op dat moment zijn rookie contract, maar Davis verdiende meer dan het minimum. Het verhaal gaat dat er een dakloze was die de hele opname in de gaten hield. Na afloop trok Davis zijn sportschoenen uit en signeerde ze voor de man. Daarna greep hij in zijn tas en haalde er een pak geld uit dat in een elastiekje zat. Hij stopte het geld in de schoen en gaf het aan de man. De reactie van de dakloze man die Ricky Davis ongeveer $5K in zijn Nike schoen deed na het filmen van een teamspot was naar verluidt onbeschrijfelijk. Egoïstisch, onnozel, een klasse clown of iets anders, Ricky D was een goede jongen die gewoon zijn werk deed en de minder bedeelden hielp wanneer hij maar kon. LeBron zag dat ook allemaal in Ricky D.

— Excerpted by permission from LeBron James vs. the NBA: The Case for the NBA’s Greatest Player door Brendan Bowers. Copyright (c) 2017. Gepubliceerd door Triumph Books. Alle rechten voorbehouden. Geen enkel deel van dit uittreksel mag worden gereproduceerd of herdrukt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. Te koop bij de uitgever, Amazon, Barnes & Noble en iTunes. Volg Brendan Bowers op Twitter @BowersCLE.