Inhoud waarschuwing – verwijzingen naar zelfmoord, zelfbeschadiging, staatsgeweld, opsluiting, kanker

Gisteren was een zware dag. Telefoontjes van vrienden in de gevangenis achter elkaar. Het nieuws dat een van mijn beste vrienden, Taylor, zijn gezicht had opengesneden en opnieuw had geprobeerd zelfmoord te plegen. Zijn zelfbeschadiging en zelfmoordpogingen nemen toe in aantal en ernst naarmate hij langer in de gevangenis zit. Hij zit nu 6 jaar langer vast als een IPP gevangene, een straf die zo onrechtvaardig was dat hij werd geschrapt, maar hij en duizenden anderen zitten nog steeds in een vagevuur waarin voorwaardelijke vrijlating eeuwig wordt ontzegd. Mijn beste vriendin Sam, wiens reis met kanker en onverbiddelijke medische verwaarlozing ik heb gedocumenteerd, belde en vertelde me dat haar afspraak in het ziekenhuis waar ze al 3 maanden op wacht, zojuist is uitgesteld door de gevangenis. Woede.

Ik zag de stresshormonen door mijn lichaam stromen. De frustratie en woede die samenkomen met verdriet, wanhoop en rouw om het gevoel van machteloosheid dat ik voel in deze voortdurende nachtmerrie van de laatste tien jaar. Zoals ik in bijna alle situaties doe, greep ik naar de planten. De planten die me al die jaren op de been hebben gehouden en dus dacht ik dat het nuttig zou kunnen zijn om deze kruiden bondgenoten voor woede en woede te delen.

Dandelion Root

Ik zweer het, ik wil begraven worden met paardenbloem wortels. Deze meiden dekken me al zo lang als ik me kan herinneren. Na het eerste telefoontje wist ik dat ik moest aarden, wat beter dan een wortelmedicijn. Ik maakte een kop paardenbloemkoffie en zodra die smaak in mijn mond kwam, voelde ik mijn zenuwstelsel helemaal afkoelen. Ik ben een nogal ‘heet’ persoon en paardenbloemen zijn altijd erg krachtig voor me omdat ze me afkoelen. Ze zijn een uitstekende bondgenoot voor de lever en het is algemeen bekend dat het vaak de lever is die het zwaarst te verduren heeft onder de chronische stress die we voortdurend proberen te verwerken. Je kunt hier een langer profiel van paardenbloemen lezen dat ik onlangs heb gemaakt.

Roos

In Engeland hebben rozen een beetje een slechte reputatie, alsof ze op de een of andere manier alleen het domein van chique tuiniers zijn of dat ze alleen voor pastorieën of valentijnskaarten zijn. Maar eerlijk gezegd, rozen zijn bad-ass medicijnen. Die ongelooflijk mooie bloemen en geuren, gecombineerd met serieuze doornen die schreeuwen: “Als je het probeert, zal ik je pijn doen!” – Kun je nog een feller vrouwelijk middel krijgen?!

Wanneer ik vol woede en razernij zit, verzacht roos me, maar niet op een pacificerende manier. Niet zozeer een ‘kalmeer nu’ maar meer een ‘ik heb je, haal adem’ soort gevoel. Gisteren deed ik gedroogde rozenblaadjes in een infuusje en liet het in mijn sojamelkachtige vroeggrijze rooibosthee vallen. Het voelde als een troostendeken die me in staat stelde om eindelijk veilig te kunnen huilen.

Roos is een geweldige bondgenoot geweest toen ik in een rouwgat zat. De tinctuur is een prachtige ondersteuning voor het zenuwstelsel, en een die ik regelmatig aan mensen op proef of die een moeilijke tijd doormaken. Rozenwater is ook een prachtige ondersteuning en op de een of andere manier subtieler dan de tinctuur. Mijn ex-partner die vorig jaar werd vermoord, Anna, hield van rozen. Of het nu rozenthee was, of rozen bodylotion, rozenshampoo. Dus nu zijn rozen op de een of andere manier tegelijkertijd een trigger voor verdriet maar ook een enorme bondgenoot ervoor. Voor mensen die zich emotioneel afsluiten of hun gevoelens onderdrukken, kan roos helpen om ons zachtjes te openen en ons eraan te herinneren om te ademen.

Skullcap

Skullcap is een serieuze bondgenoot voor een overbelast zenuwstelsel. Kruidenkundige Alexis J. Cunningfolk, bij wie ik het afgelopen jaar heb gestudeerd, schrijft hoe: “Voor nervositeit, angst en een gevoel van overweldigd zijn, stimuleert Skullcap de hersenen om meer endorfine in het systeem te produceren als gevolg van de aanwezigheid van scutellarine in de plant, dat in het lichaam scutellareïne wordt. Voor mensen die lijden aan slapeloosheid, vooral wanneer het moeilijk is om het drukke geklets van een rusteloze geest af te sluiten, helpt Skullcap bij het bevorderen van gezonde slaappatronen. Het kruid kan worden gebruikt voor een verscheidenheid van nerveuze aandoeningen en onevenwichtigheden die het gevolg zijn van hyperactiviteit, waaronder ADHD, angst, hypertensie, nerveuze uitputting, hysterie, neuralgie, premenstruele spanning, en de effecten van het afkicken van cafeïne.”

Ik vind dat skullcap me overdag te veel knock-outs geeft, dus ik neem een infuus voordat ik naar bed ga. Ik weet altijd wanneer het begint te werken, omdat mijn nek het kussen begint te zoeken! Ik geloof dat het een krachtige bondgenoot is geweest die heeft geholpen mijn ribpijn te verzachten, dankzij het effect ervan op mijn zenuwstelsel, waardoor de algehele spanning in mijn lichaam is verminderd. Skullcap heeft mijn slaap echt geholpen, inclusief het verminderen van nachtmerries, wat uiteraard het lichaam in het algemeen helpt om ontstekingen te verminderen, te herstellen en veerkracht op te bouwen tegen stress.

Kalmeren of terugvechten?

Het is heel gebruikelijk in kruiden- of alternatieve gezondheidskringen om de gewenste staat van menselijk bestaan voor te stellen om op de een of andere manier altijd zo kalm als een vijver te zijn. We leren dat stress ‘giftig’ is en straffen onszelf voor onze reactiviteit. Als we boos worden, hebben we duidelijk niet genoeg gedaan aan onze persoonlijke ontwikkeling. Maar is het niet volkomen normaal om boos te zijn als ik geconfronteerd word met de gruwel van staatsgeweld dat de mensen waar ik met heel mijn lichaam van hou schade berokkent? Is het niet woede die me drijft om te vechten voor de vrijlating van IPP gevangenen of om Sam’s veroordeling ongedaan te maken? Ja, het is liefde die me drijft, die me in leven houdt, maar woede speelt ook een rol.

Ja, voor 100% moeten we het parasympatisch zenuwstelsel inschakelen voor rust en herstel. Ik bagatelliseer dit niet, maar ik wil vanuit mijn hart delen dat het doel van mijn kruidenpraktijk niet pacificatie is. Ik wil mezelf niet kalmeren – ik wil mijn woede kanaliseren in het bestrijden van onderdrukking vanuit een diep-geaarde plaats. Ik wil mijn lichaam voeden als wapen en ik wil mezelf ondersteunen zodat ik dit werk op de lange termijn kan doen, want het zal generaties vergen om deze door mijn voorouders gebouwde systemen te ontmantelen.

Dus werk ik met plantaardige bondgenoten, niet zodat ik me serener kan voelen over het dagelijkse geweld waarvan ik getuige ben, maar zodat ik me sterk, gesteund en gevoed kan voelen om het moeilijke werk te blijven doen van het organiseren voor bevrijding. Als er iemand is die ook te maken heeft met het geweld van het gevangenissysteem en het gevoel heeft dat hij of zij baat zou hebben bij een aantal van deze plantaardige medicijnen – neem dan alsjeblieft contact op.