Karels VIII werd geboren in Amboise op 30 juni 1470. Hij was pas 13 toen hij zijn getalenteerde en ambitieuze vader, Lodewijk XI, opvolgde. Zijn oudere zus Anne de Beaujeu fungeerde als regentes tijdens de eerste jaren van zijn bewind. In die tijd was het belangrijkste probleem waarvoor Karel zich geplaatst zag de feitelijke onafhankelijkheid van het hertogdom Bretagne, het laatste van de machtige feodale vorstendommen waarvan de onafhankelijke politiek een ernstige bedreiging vormde voor de politieke stabiliteit van het 15e-eeuwse Frankrijk. Frans II, hertog van Bretagne, kwam in 1484 in opstand tegen Karel, maar de koning versloeg hem in 1488. In deze periode was Karel ook betrokken bij het neerslaan van opstanden onder leiding van zijn neef Lodewijk, hertog van Orléans, die hem later zou opvolgen. In 1491 annexeerde Karel Bretagne door te trouwen met Anne van Bretagne, die het hertogdom van haar vader had geërfd bij diens dood in 1488. Door dit huwelijk kwam het laatste van de onafhankelijke vorstendommen onder controle van de Kroon.

Tegen die tijd was Karel vrij van de invloed van het regentschap, maar hij was op zijn zachtst gezegd slecht toegerust om de grote moeilijkheden van het regeren het hoofd te bieden. Een tijdgenoot beschreef hem als “zeer jong, zwak, eigenzinnig, zelden in het gezelschap van wijze mannen … begiftigd met geld noch verstand”. In tegenstelling tot de meeste heersers van die tijd was Karel nauwelijks geletterd, en zijn interesses lijken meer te zijn opgegaan aan het lezen van avonturenverhalen, geschiedenis en ridderlijkheid dan aan het bestuderen van staatsdocumenten.

Tegen 1491 werd Karel geconfronteerd met een aantal belangrijke problemen. De politieke instellingen moesten worden hervormd en veranderd; de status van de Kerk was vaag en er was behoefte aan een definitief beleid van betrekkingen tussen kerk en staat; en er waren krachtige maatregelen nodig om de economie te versterken. Helaas besteedde Karel niet voortdurend aandacht aan de politieke en economische problemen van Frankrijk; in plaats daarvan werd hij opgeslokt door een ridderlijke en onbezonnen droom om nog een koninkrijk, Napels, voor zichzelf te verwerven. Hij liet een oude en ver verwijderde Angevinse aanspraak op de troon van Napels herleven, maakte gebruik van de middelen die zijn vader met zorg had beheerd, verruilde de meeste diplomatieke voordelen die Frankrijk in de vorige halve eeuw had verworven en lanceerde in 1494 het grootste invasieleger dat ooit Noord-Italië was binnengetrokken.

In 1495 had Karel Napels korte tijd in handen, maar hij werd verslagen bij Fornovo en trok zich overhaast terug in Frankrijk. De oorlog die Karel in 1494 begon, zou Italië veranderen in een slagveld waarop Frankrijk en Spanje tot de Vrede van Cateau-Cambrésis in 1559 zouden strijden. Karels Italiaanse veldtocht had tot gevolg dat hij de binnenlandse aangelegenheden van Frankrijk bijna volledig verwaarloosde, en veel van de tijdens zijn vaders regering behaalde successen werden tenietgedaan. Maar zijn expeditie had ook belangrijke internationale gevolgen; zijn aanvankelijke succes had meer scherpzinnige heersers laten zien dat Italië een rijke prijs was die met geweld kon worden veroverd. Karels Franse leger was gedeeltelijk verslagen door een Spaans leger, en dit was de eerste aanwijzing dat de tot dan toe onafhankelijke activiteiten van de Italiaanse vorstendommen drastisch zouden worden ingeperkt door ingrijpen van sterkere mogendheden.

Ondanks zijn inzet van Franse middelen voor een vergeefse expeditie naar Italië, heeft Karel VIII de macht van de Franse monarchie niet merkbaar verzwakt. De verworvenheden van Karel VII en Lodewijk XI hadden van de koning zowel in de praktijk als in theorie de heerser van Frankrijk gemaakt. Dit grote koninklijke gezag werd uitgeoefend in een aantal instellingen die tijdens Karels bewind bleven woekeren en groeien, ondanks zijn gebruik van de koninklijke macht in ondoordachte ondernemingen. Hieruit kan een les worden getrokken, die nog steeds geldig is: het is moeilijk, zelfs voor een zwakke en dwaze koning, om afbreuk te doen aan een overheidsapparaat waarvan de basis werd gelegd door scherpzinnige en opmerkzame heersers. Op andere gebieden dan dat van het koninklijk gezag heeft Karel veel van de verworvenheden van zijn vader uitgewist. Het meest rampzalige gevolg van zijn buitenlands beleid was misschien wel de vorming van het anti-Franse bondgenootschap van Spanje en het Heilige Roomse Rijk, dat tot in de 18e eeuw heeft geduurd.

Karels VIII stierf kinderloos, op 27-jarige leeftijd, op 7 april 1498. Hij werd opgevolgd door de hertog van Orléans, die Lodewijk XII werd.