De geboorte van Kabir blijft gehuld in mysterie en legende. De autoriteiten zijn het niet eens over wanneer hij is geboren en wie zijn ouders waren. Volgens één legende was zijn moeder een Brahman die zwanger werd na een bezoek aan een Hindu heiligdom. Omdat zij ongehuwd was, liet zij Kabir in de steek, die werd gevonden en geadopteerd door een Moslim wever. Dat zijn vroege leven begon als een Moslim lijdt weinig twijfel, maar hij werd later sterk beïnvloed door een Hindoe asceet, Ramananda.

Hoewel Kabir in de moderne tijd vaak wordt afgeschilderd als een harmonisator van Hindoe en Moslim geloof en praktijk, zou het juister zijn om te zeggen dat hij even kritisch was ten opzichte van beide, en ze vaak opvatte als parallel aan elkaar in hun misleide manieren van doen. In zijn visie kon de hersenloze, repetitieve, hoogmoedige gewoonte om de Schrift te declameren zowel bezocht worden op de heilige Hindoe teksten, de Veda’s, als op het Islamitische heilige boek, de Qurʾān; de religieuze autoriteiten die dit deden konden Brahmanen of qāḍīs (rechters) zijn; betekenisloze inwijdingsrituelen konden zich richten op de heilige draad of op besnijdenis. Wat werkelijk telde, voor Kabir, was volkomen trouw aan de ene doodloze waarheid van het leven, die hij evenzeer associeerde met de benamingen Allah en Ram – de laatste opgevat als een algemene Hindoeïstische naam voor het goddelijke, niet de held van de Ramayana. Kabir’s voornaamste communicatiemiddelen waren liederen, padas genaamd, en rijmende coupletten (dohas) die soms “woorden” (shabdas) of “getuigen” (sakhis) worden genoemd. Een aantal van deze coupletten, en andere die na zijn dood aan Kabir zijn toegeschreven, zijn algemeen in gebruik geraakt bij sprekers van Noord-Indiase talen.

De dichterlijke persoonlijkheid van Kabir is op verschillende manieren gedefinieerd door de religieuze tradities die hem vereren, en hetzelfde kan gezegd worden van zijn hagiografie. Voor Sikhs is hij een voorloper en gesprekspartner van Nanak, de stichtende Sikh Guru (spirituele gids). Moslims plaatsen hem in de (mystieke) Soefi-lijn, en voor Hindoes wordt hij een Vaishnaviet (toegewijde van de god Vishnu) met universalistische neigingen. Maar wanneer men terugkijkt naar de poëzie die het meest betrouwbaar aan Kabir kan worden toegeschreven, komen slechts twee aspecten van zijn leven naar voren als echt zeker: hij leefde het grootste deel van zijn leven in Banaras (nu Varanasi), en hij was een wever (julaha), één van een laaggeplaatste kaste die in Kabir’s tijd grotendeels islamitisch was geworden. Zijn nederige sociale positie en zijn eigen strijdlustige reactie op iedereen die hem als zodanig beschouwde, hebben bijgedragen tot zijn beroemdheid bij verschillende andere religieuze stromingen en hebben de Kabir Panth helpen vormen, een sekte die in heel Noord- en Centraal-India te vinden is en die zijn leden vooral, maar niet uitsluitend, uit de Dalits (vroeger bekend als onaanraakbaren) aantrekt. De Kabir Panth beschouwt Kabir als zijn voornaamste goeroe of zelfs als een vleesgeworden godheid-waarheid. Het brede scala van tradities waarop Kabir invloed heeft gehad getuigt van zijn enorme autoriteit, zelfs voor degenen wier geloof en praktijken hij zo scherp bekritiseerde. Vanaf het begin is zijn aanwezigheid in bloemlezingen van Noord-Indiase bhakti (devotionele) poëzie opmerkelijk.