TuyeroEdit

Centraal joropo (Spaans: joropo central) is ook bekend als tuyero (“Tuyan”), joropo tuyero (“Tuyan joropo”) of golpe tuyero (“Tuyan beat”).

Karakteristiek voor de centrale staten van Venezuela, zoals Aragua en Miranda, oostelijk Carabobo en noordelijk Guarico, wordt centraal joropo, of tuyero (zoals beoefend in de Valles del Tuy langs de rivier de Tuy) gezongen, begeleid door harp (arpa tuyera, soms vervangen door gitaar) en maracas. In tegenstelling tot de nylon snaren van de llanera harp, gebruikt de centrale joropo harp ook metalen snaren, die haar unieke geluid geven. De centrale joropo-zanger bespeelt ook de maracas en danst, waarvoor slechts twee uitvoerders nodig zijn: de harpist, en de zanger-maraquero. Joropo-harpisten geven de voorkeur aan de naam “arpisto” in plaats van arpista, het gebruikelijke Spaanse woord voor “harpist”. Bij de centrale joropo gelden voor hem dezelfde overwegingen als bij de passage en de hit burrowing joropo, behalve de snelheid, die iets lager ligt. Een ander belangrijk onderscheid is dat de centrale joropo revuelta, soort koloniale oorsprong aanwezig is, in principe bestaat uit een aaneenschakeling van muzikale delen van vaste vormen, in dezelfde toonzetting als een baroksuite, zonder onderbreking, maar met verrassende wendingen. De delen van de revuelta worden passage genoemd; input of noemen Yaguazo, Yaguazo, en Marisela Guabina input. Soms wordt er Marisela aan toegevoegd, en zelfs een kleine coda. De revuelta is dus gelijkwaardig aan de partij- of ploegdans, en de lengte ervan is waarschijnlijk de reden voor het geleidelijk afnemen van het gebruik ervan, en wordt vervangen door de uitvoering van de delen in afzondering. De rangschikking van deze delen is van opeenvolgende aard, in tegenstelling tot de golpes van Llanero joropo, die een cyclische toestand hebben. Het meest karakteristieke deel van tuyero joropo, de Tuyera Revuelta bestaat uit vier delen: de expositie (passage), de ontwikkeling (yaguazo en guabina), de instrumentale coda genaamd Marisela, en een einde bekend als “apenroep”. Ze zijn centraal joropo eigen beats bloemen en quitapesares. De beroemdste passages tuyeros zijn De kluizenaar Mario Diaz, Dawn tuyero van Cipriano Moreno en Pablo Hidalgo, en El gato enmochilado (Kat in een zak) van Fulgencio Aquino. Caraqueños en centrale muzikanten namen de centrale joropo over als inspiratie voor hun werken, zoals in het geval van Marisela (Sebastián Díaz Peña), de Alma Llanera (Pedro Elias Gutierrez), de wals Quitapesares (Carlos Bonet) en zelfs de Creoolse Sonatina Juan Bautista Square. De centrale joropo-teksten zijn van een sluwe, sardonische aard, in tegenstelling tot de krachtdadige en gewelddadige joropo van eigen bodem, waarvan de contrapunteos (contrapunten) niet zelden in sets en gevechten terechtkomen.

Het meest karakteristieke folkloristische stuk van de tuyero, “De opstand van de Tuyero” (“Revuelta tuyera”), bestaat uit vier delen: de expositie (passage), de ontwikkeling (yaguaso en guabina), de instrumentale coda (“Marisela”) en een einde dat bekend staat als “de roepaap”. De beroemdste tuyero-passages zijn “El ermitaño” van Mario Diaz, “Amanecer tuyero” van Cipriano Moreno en Pablo Hidalgo, en “El gato enmochilado” van Fulgencio Aquino.

Oost-joropoEdit

Karakteristiek voor de noordoostelijke regio van Venezuela, in het bijzonder van Sucre, Nueva Esparta en Anzoategui en Monagas Noordelijke staten. In dit specifieke type joropo is het melodie-instrument bij uitstek de mandoline. Maar ook de oosterse mandoline (acht nylonsnaren), viool, harmonica en een kleine accordeon, “cuereta” genaamd, spelen een belangrijke rol in de oosterse muzikale folklore. De zogenaamde “joropo met refrein” bestaat uit twee delen: het eerste deel of “hit” is traditioneel een vaste melodie in 3
4 ritme die twee of meer keer herhaald wordt; het tweede deel of “refrein” is een geïmproviseerde melodie over een vaste harmonische ritmische cyclus is 6
8. Merk op dat in de oosterse joropo de cuatro en maracas op een veel vrijere en complexere manier uitgevoerd worden dan in de rest van de Venezolaanse joropos. Evenzo is het belangrijk te vermelden dat de muzikale traditie van de oostelijke regio van Venezuela vele andere vormen kent naast de oostelijke joropo.

Guayanés joropoEdit

Product van de interactie van llaneros en de oostelijke Bolivar staat in Venezuela , specifiek in Ciudad Bolivar. Het wordt uitgevoerd met de Guyanese mandoline (acht metalen snaren) , cuatro en maracas. Zes Guayanés , de Josa en Rompeluto hoogtepunt onder de meest beroemde Guyanese joropos.

Golpe tocuyano of larense joropoEdit

Afkomstig uit de West-Centrale regio van Venezuela , voornamelijk staten Lara, Portuguesa (Portugese zaag) en Yaracuy . Bespeeld door een verscheidenheid van snaarinstrumenten (Vier , Midden Vijf , Vijf en Zes) samen met Tambora en maracas produceren een zeer bijzondere en unieke geluid onder andere Venezolanen joropos . Beroemde tocuyanos hits zijn “Amalia Rosa” , “Montilla” , “Gavilan Tocuyano” en “Ah mundo! Barquisimeto” , “Los Dos Gavilanes” , “The Fright” , “Pajarillo Tocuyano” , “Garrote Encabullao” , “Fire Fire”, onder vele anderen. Dansen in het aantal leden is zes paren.

QuirpaEdit

Legende zegt dat dit type van joropo is vernoemd naar Jose Antonio Oquendo , die de bijnaam had “Quirpa” . De gravende harpist van de late negentiende eeuw die stierf aan een steekwond . De quirpa maakt gebruik van ternaire en tertiaire bars en soms gecombineerd, met verschuivingen van ritme en muzikale accenten .

Joropo llaneroEdit

Tot het midden van de twintigste eeuw, en met betrekking tot de regio van de vlakten van Venezuela, de joropo woord te verwijzen naar een sociale gebeurtenis bijna een kermis- voor een periode die kan variëren van een paar uur en zelfs een volledige week. Er nemen lokale mensen deel of komen uit verschillende plaatsen, over het algemeen aangetrokken door de handel, waar de centrale gebeurtenis was het de muziek, dans en contrapunteos. De joropo-muziek werd verzorgd door een basisset bestaande uit harp, cuatro, maracas en zang. Als er geen harp was, werd deze vervangen door een mandoline of viool De geslachten van de holenjoropo zijn twee: Passage: de meer bezadigde, en algemeen bekende auteur. De snelheid is ongeveer 152 bpm, en harmonische structuur vrij, meestal in twee delen; Y Hit:. Anonieme auteur, hoewel veel van deze slagen worden toegeschreven aan componisten uit het begin van de twintigste eeuw De coup voldoet aan bepaalde herkenbare melodische wendingen op vaste karakteristieke harmonische patronen die het type definiëren. Het gezang is syllabisch, dat wil zeggen dat elke noot van de melodie overeenkomt met een lettergreep. De verzen zijn octosyllabisch en soms vijf lettergrepen, alles onder contrafactum, d.w.z. de vervanging van nieuwe teksten in bestaande melodieën. De aanslagsnelheid is groter dan de passage (176-192 bpm). Wanneer het lied een verhaal is van een gebeurtenis of fantasie, wordt het RAN genoemd, gelijk aan de oude Spaanse romance. De slagen zijn de basis voor het gezoem of gebrom contrapunteo dat tussen twee of meer tegenstanders. De meest voorkomende zijn de zes wet (majeur toonsoort), de vogel (in mineur toonsoort), zes nummering of zes numerao (met transportvergrotingen in de vierde graad), de Kirpa of quirpa, Gavan (in de modi majeur en mineur), de San Rafael, carnaval, Chipola, de catira, het zoemzoem, tot de bekendste. De entreverao is de samenvoeging van twee streken, met een modulatie van elkaar, meestal om twee personen met verschillende tessitura stem (bariton en tenor) te zingen. Wat betreft de stappen van de meest voorkomende dans zijn valsiao, escobillao en voetenwerk, waarbij, in tegenstelling tot de centrale joropo, de voeten van de vloer stijgen. Stamboom van uitvoerders llanera harp in Venezuela sinds het einde van de negentiende eeuw tot heden