Nu kunnen fans dat standbeeld zien als onderdeel van Pearl Jam: Home and Away, een nieuwe tentoonstelling in het Seattle Museum of Pop Culture’s (MoPOP). Ament bestelde het bijna acht voet hoge monument bij Mark Walker, die Pandora’s bronsinstructeur was aan het Pratt Fine Arts Center in Seattle. Ament vertelde Walker dat hij zich herinnerde dat hij Wood had zien optreden in de plaatselijke club Metropolis, die wel de bakermat van de grunge wordt genoemd. “En hij had zoiets van: ‘We komen net van de berg Olympus, mensen!’ Dus toen we dit concept aan het bedenken waren, dachten we: ‘Laten we het maken alsof hij uit het regenwoud komt. Mos, zeesterren, getijdepoelen. Ik denk dat dat er allemaal is.”

Walker omringde zich met foto’s van Wood en ging het bos in om de boomstamvoet te maken waaruit Woods figuur tevoorschijn komt, met gespreide armen. Walker begon met het maken van een klein model dat hij door een 360-graden camera liet scannen, uitvergroten, in schuim afdrukken en vervolgens in brons gieten. Het uiteindelijke beeld weegt 13.000 pond. Het heeft “veel gekost”, zegt Ament lachend. Maar het was het waard: “Er zijn veel dingen die anders zouden zijn, niet alleen voor mij, maar voor de hele muzikale gemeenschap van Seattle, als hij er niet was geweest.”

Pearl Jam: Home and Away opent op zaterdag en loopt tot begin 2019. De opening komt net na “the Home Shows,” de eerste optredens van de band in Seattle in vijf jaar. Voordat de lichten uitgingen, hadden de shows 11,5 miljoen dollar opgebracht om de overweldigende daklozencrisis in de stad te bestrijden.

MoPOP-curator Jacob McMurray en Pearl Jam-archivaris en videograaf Kevin Shuss stelden de tentoonstelling samen, die meer dan 200 items bevat. Shuss heeft voor bijna 30 jaar artefacten verzameld die hij in zijn tijd als videograaf en vriend van de band heeft gebruikt: Eddie Vedder’s marmeren notitieboekjes en typemachine, vellen handgeschreven songteksten, podium en video rekwisieten, show flyers. Er is zelfs een reconstructie van de repetitieruimte van de band – en de echte torenhoge letters van de voorkant van het eerste album van de band, Ten (een belangrijk fotomoment voor fans). Toen Shuss 28 jaar geleden voor het eerst met de band begon te werken, was het idee dat er museumstukken van gemaakt zouden worden een utopie. “Het doet me denken aan alles wat ik in de loop der jaren heb mogen doen,” zegt hij. “Er zijn bepaalde dingen die, monetair, waarschijnlijk waardevoller zijn dan andere. Maar de kleine flyer van ergens kan net zo veel betekenen.”

Voor Ament zijn de hometown shows een grotere versie van de band’s legendarische “Drop in the Park” show in Seattle’s Magnusson Park in 1992. Die show met ticket was gratis. De band had toen 15 shows in Seattle gespeeld en wilde iets terug doen: “Onze manier van teruggeven was toen om een gratis show te doen en nu is de manier om terug te geven het proberen om dakloosheid in Seattle uit te bannen,” zegt Ament “Onze ideeën zijn in de loop der jaren groter geworden en dat is een van de leuke dingen van de band. We hebben het gevoel dat alles mogelijk is.”

Na deze shows – die naar verwachting 100.000 fans zullen trekken – gaat Ament verder nadenken over waar het standbeeld van Wood uiteindelijk terecht zal komen. Hij heeft gesproken met functionarissen van het Seattle Center, waar de Space Needle net is opgeknapt, compleet met een glazen vloer op het observatiedek. “We proberen uit te zoeken of er plaats voor is,” zegt Ament. “Oorspronkelijk was ik volkomen gelukkig om hem gewoon ergens in het bos op Bainbridge Island te hebben.”

Dat zou Woods moeder, Toni, goed vinden, die naar de tentoonstelling kwam om het standbeeld voor het eerst te zien. “Ik zal later vandaag wel wat huilen,” zei ze. Ze woont nog steeds op Bainbridge Island, in een stacaravan die Pearl Jam-leden drie jaar geleden voor haar kochten. “Dat is waar het thuishoort,” zei ze over het standbeeld. “Op Bainbridge bij de Town & Country” kruidenierswinkel. “Dat is waar ik hem altijd ophaalde. Hij zei dan: ‘Hé mam, kun je me een lift geven? En dan zat hij daar op me te wachten. Hij was zo schattig.”

Onlangs nog gaf een kennis haar een versleten Mother Love Bone T-shirt en een tekening van Andrew. “En ik keek gewoon naar hem en mijn hart begon te breken. ‘Oh,’ zei ik, ‘Ik wou dat je hier was. Ik wou dat je hier was.'”

“En daar is hij,” zei ze. “Hij zou dit ding geweldig vinden. Hij zou het aanbidden. De hemel zal nu niet meer hetzelfde zijn. Hij zal rondgaan en opscheppen, ‘Jimi! Je bent niet de enige die een standbeeld krijgt, schatje!'”