Zuidelijk deelEdit

SR 37 was ooit een deel van de Dixie Highway van Indianapolis naar Paoli.

In de jaren ’50 liep SR 37 ten noorden van Bloomington over de wegen die nu Cascades Drive en Old 37 heten tot het noordelijke einde van Monroe County. Ten zuiden van Bloomington volgde SR 37 de Walnut Street Pike, Fairfax Road, Valley Mission Road, Guthrie Road, en Kentucky Hollow Road (Old 37) tot Oolitic. Deze werden eind jaren ’50 en begin jaren ’60 vervangen door de rechtere delen met de naam College Avenue en Walnut Street ten noorden van Bloomington en de delen met de naam Walnut Street en Old 37 (Kentucky Hollow Road) ten zuiden tot Oolitic. Zodra de huidige vierstrooks 37 in 1976 gereed kwam, werd een deel van Kentucky Hollow Road ten noorden van Oolitic verlaten en een steengroeve die jarenlang langs SR 37 lag, consumeerde de weg.

SR 37 draait nu naar het oosten en loopt samen met SR 64 van Eckerty naar English, waar het de oostelijke snelweg verlaat en weer aansluit op de oude route. Het oude, bochtige stuk van 37 vanaf I-64 bij Exit 86 noordwaarts tot English is aangeduid als SR 237. Deze wijziging, die tussen 2009 en 2014 plaatsvond, elimineerde ook de samenloop van SR 37 met I-64 tussen de afritten 79 en 86 van die route.

IndianapolisEdit

SR 37 eindigde oorspronkelijk op het knooppunt van SR 35 (SR 135) en US 31 bij Meridian en South Streets in het centrum. De route die SR 37 werd was oorspronkelijk genummerd als SR 13 in Marion en het grootste deel van Hamilton Counties. SR 13 begon bij Meridian en Michigan Streets, toen het kruispunt van US 31, SR 13 en SR 367.

SR 13 volgde toen Meridian St. (US 31) noordwaarts tot Fall Creek Parkway N. Drive, waar het naar het noordoosten afboog. SR 13 volgde vervolgens Fall Creek en Allisonville Road naar Strawtown in Hamilton County, waar wat nu SR 37 is tot 1940 onbestemd was. In 1940 werd het gedeelte van ten noorden van Strawtown tot ten zuiden van Elwood onderdeel van SR 13. Van het zuiden van Elwood tot Marion werd de weg die nu SR 37 is, genummerd als SR 15. In 1945 werd de gehele hierboven beschreven route een voortzetting van SR 37 vanaf de zuidkant van Indianapolis. SR 37 werd aangeduid langs Michigan St. (in westelijke richting) en Vermont St. (in oostelijke richting) vanaf Meridian St. tot West Street (in die tijd US 36, SR 29 en SR 67). SR 37 ging toen zuidwaarts over West Street, totdat het Bluff Road werd, op welk punt het al deel uitmaakte van SR 37. (Dit verwijderde ook het Bluff Road-gedeelte van SR 37 uit het staatswegennet, waardoor de verbinding met SR 135 verdween.)

In 1953 verlegde de staat SR 37 naar een multiplex met US 36/SR 67 langs 38th Street, beginnend bij Fall Creek Parkway. (Dit zou een deel van de route zijn die de weg zou volgen tot de buitendienststelling in 1999 of 2000). De drie wegen zouden worden gemultiplexed vanaf 38th en Fall Creek, tot 38th en Northwestern Ave. (nu Dr. MLK Jr. St.), dan zuidwaarts langs Northwestern Ave. en West St. tot de bovengenoemde locatie bij Michigan en West Streets.

In 1957 werd begonnen met de aanleg van de Noblesville Bypass van SR 37. Deze bypass was ontworpen om naar de oostkant van Noblesville te gaan, door Fishers, en langs een nieuw aangelegde weg in Marion County om aan te sluiten op Fall Creek Parkway net ten noorden van de toenmalige route van SR 37 (Allisonville Road). Eén van de “eigenaardigheden” in het ontwerp van de nieuwe SR 37 was een vijfpuntig kruispunt met SR 100, op de hoek van Shadeland Road (nu Avenue) en 82nd Street. In 1958 was de bypass van SR 37 in Noblesville voltooid tot de JCT SR 100 vanuit het noorden. SR 37 werd toen omgeleid langs 82nd St naar Allisonville, waar het afboog naar het zuiden om aan te sluiten op Fall Creek Parkway, zoals het de voorgaande 35 jaar had gedaan. In 1959 was de nieuwe route voltooid, waarbij de Allisonville Road route werd omgenummerd tot SR 37A.

In de vroege tot midden jaren 1960 werden twee wijzigingen aangebracht aan SR 37. Eén daarvan zou uiteindelijk onderdeel worden van I-69: er werden knooppunten gebouwd bij SR 100 en 116th St., evenals een aansluiting op de in aanleg zijnde I-465. De tweede was de aanleg van een afrit (nu Exit 4) op I-465 voor de uiteindelijke aanleg van een Bluff Road bypass door zuidelijk Marion en noordelijk Johnson Counties.

In 1967 waren er twee SR 37’s aan de zuidkant van Indianapolis: één langs Bluff Road, één langs de Bluff Road bypass. De twee sloten in het geheel niet direct op elkaar aan. In 1969 werd SR 37 gemultiplexed met US 31 (langs Meridian, North, Pennsylvania/Delaware, Madison en East Streets) tot aan I-465/I-74 bij wat nu Exit 2 is. De route werd daarna gemultiplexed met I-465/I-74 tussen Exits 2 en 4. Hierdoor werd de Bluff Road route verlaten in zijn aansluitingen op het state road systeem, en werd daarom buiten gebruik gesteld. Sommige onofficiële kaarten vermelden Bluff Road nog enige tijd daarna als SR 37A, hoewel de staat Indiana het nooit als zodanig heeft erkend.

In 1972 was I-69 voltooid langs de SR 37-corridor vanaf I-465 tot waar deze tot dan toe was geëindigd bij de JCT SR 37 Noblesville bypass (nu Exit 205).

SR 37 bleef vrijwel hetzelfde tot 1999 of 2000, toen alle state en US highway aanduidingen volledig werden verwijderd van binnen de lus van I-465. SR 37 werd toen officieel omgelegd langs I-465 langs de oost- en zuidkant van Indianapolis. De huidige afrit voor SR 37 van I-465 is Exit 37.

Noordelijk deelEdit

In 1940 werd het deel van SR 37 vanaf het huidige noordelijke knooppunt met SR 13 tot Marion (ten westen van het huidige tracé) aangeduid als SR 15. Een ander deel dat SR 37 zou worden, van Fort Wayne ten noordoosten tot de grens met Ohio, was al aangeduid als SR 14.

In 1945 was SR 37 over de huidige route van Rigdon naar het zuiden van Marion geleid tot het knooppunt met SR 9. SR 37 werd vervolgens over SR 9 gemultiplexed van dat knooppunt naar Huntington, en vervolgens met US 24 van Huntington naar Fort Wayne. De staat verplaatste toen SR 14 van wat SR 37 werd naar wat SR 230 was.

In Fort Wayne volgde de gecombineerde US 24/SR 37 de Upper Huntington Road (nu Jefferson Boulevard) tot het samenkwam met SR 14 bij Illinois Road. Net voorbij dat kruispunt splitsten de drie routes zich in eenrichtingsverkeer, waarbij Jefferson Boulevard en Maumee Avenue het verkeer in oostelijke richting afwikkelden en Washington Boulevard gebruikt werd voor het verkeer in westelijke richting. Ten oosten van het centrum verliet SR 37 de kruising met US 24/SR 14 en draaide naar het noorden op Anthony Boulevard om de Maumee River over te steken. Ongeveer 2,4 km later sloeg de route af naar het noordoosten, de Crescent Avenue op, die bij Hobson Road/St. Joe Road overgaat in de Stellhorn Road en een bocht naar het oosten maakt. Tenslotte sloeg SR 37 af (later met een bocht) naar Maysville Road, opnieuw naar het noordoosten afbuigend en vervolgens langs het punt waar uiteindelijk een knooppunt met de I-469 beltway zou worden gebouwd (waar nu het noordelijke segment van deze state road begint).

In 1980 werd de officiële multiplex langs SR 9 en US 24 buiten gebruik gesteld (hoewel er een verwijzing is dat SR 37 in 1980 langs I-69 rond de westkant van Fort Wayne werd gemultiplexed, was die verwijzing tegen 1982 verdwenen). Hierdoor ontstond het noordelijke deel van SR 37, met zijn beginpunt bij Crescent Avenue en Coliseum Boulevard (toen US 30, nu SR 930) in Fort Wayne. Toen later I-469 werd voltooid, werden de kilometers tussen Coliseum Boulevard en I-469 buiten gebruik gesteld en teruggegeven aan lokaal beheer.