De eerste keer dat ik over menstruatiecups hoorde, was toen ik op de middelbare school zat en een supercool meisje net terugkwam van een maandenlange excursie naar India. Ze had vrijwilligerswerk gedaan in een plattelandsstadje waar geen vuilnis en riolering aanwezig was, dus tampons weggooien was niet echt een optie. Als ze tampons wilde blijven gebruiken, zou ze ze na gebruik (ja, gebruikt) moeten bewaren en naar een stad moeten reizen om ze daar weg te gooien. In plaats van al die moeite te doen, begon ze een menstruatiecup te gebruiken.

Het belangrijkste voordeel van menstruatiecups – dat zijn klokvormige, siliconen cups die je in je vagina inbrengt om bloed op te vangen tijdens je menstruatie – is dat ze herbruikbaar zijn. Als 16-jarige was ik bijna net zo dol op de duurzaamheidsgedachte als ik jaloers was op de India-reis van Cool High School Girl. Maar ik was er nog niet aan toe om mijn vagina van dichtbij mee te maken (ik had geloof ik nog niet eens gemasturbeerd!).

Bekijk meer

Zeven jaar later ben ik veel vertrouwder met mijn vrouwelijke delen, dus het idee dat ik de cup in en uit moet doen, schrikt me niet af. En tampons maken me de laatste tijd echt kwaad. Ik heb een extreem lichte menstruatie, dus tampons drogen me altijd, altijd, altijd uit. En dan op een of andere manier eindig ik nog steeds met lekken. (Doe verdomme je werk, tampon!) Plus, ik geef liever geen geld uit aan tampons elke maand als het niet hoeft. Dito voor maandverband-plus, ik kan het niet helpen maar ik voel me alsof ik de hele dag in een volwassen luier zit als ik er een draag. Nee, dank je. En ik maakte geen grapje toen ik zei dat ik van duurzaamheid hield. Elke keer als ik een doos tampons leeg heb voel ik me ongelooflijk schuldig. Menstruatiecups zijn zo milieuvriendelijk. Als elke vrouw in de wereld er een zou gaan gebruiken, bedenk dan eens hoeveel gelukkiger de planeet (en al onze vagina’s) zouden zijn.

Deze openbaring duwde me over de rand. Ik heb eindelijk een menstruatiecup besteld. Hier is hoe ik van nieuwsgierig naar een volledige bekeerlinge ging.

Ten eerste, ik crowd sourced een aantal nuttige tips van de huidige menstruatie cup gebruikers.

Voordat ik de cup begon te gebruiken, sprak ik met mijn vriendin Anne, een recente menstruatie cup newbie. Onder het genot van een biertje vertelde ze me over haar ervaring, die, ondanks een paar vroege valkuilen, over het algemeen vrij positief was geweest. “Als het gaat om het inbrengen en uitnemen, is er een soort leercurve,” legde ze uit. Veel menstruatiecup-gebruikers hebben het over deze ‘leercurve’, en dat is niet voor niets. Het inbrengen is een beetje lastig. Om het te doen, moet je je menstruatiecup in tweeën vouwen als een taco, en dan nog eens in tweeën vouwen tot een driehoek. Dan moet je je driehoekige taco nemen, hem helemaal omhoog steken, en hem laten openspringen. Klinkt ongemakkelijk, toch? “Als je het eenmaal onder de knie hebt, is het net alsof je een tampon inbrengt”, beloofde Anne me.

Ik heb eens rondgekeken op internet voor meer informatie. Het leek erop dat de meeste gebruikers problemen hadden om hem de eerste paar keer echt open te krijgen, wat vaak leidde tot lekken en een beetje ongemakkelijke druk. Maar ik dacht dat ik hem wel open kon krijgen, als ik maar bereid was om mijn handen vuil te maken. Ik weet het, ik ben zo’n dame.

Ik vergeleek merken en modelmaten. Ja, de cups zijn er in maten.

Zestig weken voor mijn menstruatie begon ik verschillende merken menstruatiecups te bekijken. Anne zweerde bij de Diva Cup, en hoewel die naam op zich al verleidelijk is, besloot ik de mijne bij Lunette te bestellen. Ze verkopen cups in twee maten: model 1 en model 2. Model 1 is bedoeld voor lichtere stromingen en vrouwen die nog niet bevallen zijn, en model 2 is bedoeld voor zwaardere stromingen of voor vrouwen die al bevallen zijn. Het leek erop dat model 1 voor mij geschikt was, maar toen ik het aan Anne vroeg, stelde ze voor om voor de zekerheid de grotere maat te nemen.

Ik besloot om wat meer meningen van mijn collega’s te vragen. De ene heeft zelf een menstruatiecup en bood aan deze voor me op te meten. De ander wees me erop hoe flexibel siliconen zijn, en dat ik waarschijnlijk geen problemen zou hebben met de grotere maat die past. Het was een vruchteloos (en grappig) gesprek en uiteindelijk bestelde ik beide en koos ik model 1 toen ik hem in het echt zag.

Zowel het inbrengen als het uitnemen ging veel gemakkelijker dan ik had verwacht.

Tot mijn grote ontsteltenis begon mijn menstruatie op het werk. Ik had gehoopt en gebeden dat het ’s avonds zou beginnen, maar dat gebeurde natuurlijk niet, want wanneer doet je menstruatie nou eens wat je wilt dat ze doet? Dus ging ik naar het grote hok in de badkamer, uitgerust met model 1. Ik vouwde het in een taco, dan een driehoek, zadelde het op, en wachtte op de plop. Verrassend genoeg, gebeurde het meteen. Ik had het verdomde ding binnen een paar minuten succesvol ingebracht. Ik keerde triomfantelijk terug naar mijn bureau en ging verder met mijn werk.

Die avond rende ik meteen toen ik thuiskwam naar de badkamer als een kind op kerstochtend. Oké, zo opgewonden was ik niet, maar ik was eigenlijk wel opgewonden over het hele verwijderingsproces. “Je moet je bukken alsof je aan het bevallen bent’, had Anne me gezegd. En aangezien Lindsey iets in dezelfde trant had gezegd, was ik erop voorbereid dat dit pijnlijk en mogelijk catastrofaal zou zijn.

Maar dat was het niet. Ik trok het steeltje naar beneden, duwde een beetje zoals ze hadden voorgesteld, en het gleed eruit met een luid zuigend geluid waarvan ik hoopte dat mijn kamergenoot het niet had gehoord. Nogmaals, succes! Ik had hem er ongeveer 8 uur in gehad en de hoeveelheid bloed was schrikbarend laag. Ik wist dat ik een lichte vloed had, maar ik had nog niet eens een vierde van het bekertje gevuld. Ik maakte hem leeg (wat echt niet smeriger was dan een tampon weggooien), maakte hem schoon met de reiniger die ik bij Lunette had besteld, schoof hem er weer in en kroop in bed voor de nacht.

Het was niet alleen gemakkelijk, maar hij lekte ook niet.

Het ziet ernaar uit dat ik al mijn menstruatieondergoed kan weggooien, want ik heb niet één keer gelekt tijdens de hele tijd dat ik mijn menstruatiecup droeg. Het was als een dam, en ik was onder de indruk. Om het echt uit te testen, beging ik de doodzonde van het dragen van een witte broek tijdens je menstruatie. Op de een of andere manier denk ik dat mijn spijkerbroek aan het eind van de dag witter was dan aan het begin.

En het droogde me niet uit.

Omdat menstruatiecups van siliconen of latex zijn gemaakt, hebben ze niet dezelfde absorberende eigenschappen als tampons – dat wil zeggen dat ze geen vocht wegzuigen en je geen droog gevoel geven. Meestal waggel ik na mijn menstruatie een paar dagen rond als een pinguïn. Maar nu niet meer. De cup veroorzaakte nul droogheid. Mijn vagina voelde precies hetzelfde als voordat ik ongesteld werd. Ik was vervuld van vochtige vreugde.

Ik gebruik nooit meer tampons.

Ik voel me alsof ik ben verlost van de nachtmerrie van het dragen en kopen van tampons. Serieus, ik heb het gevoel dat ik naar de top van het hoogste gebouw moet klimmen en de menstruatiecup moet verspreiden. Het was zo ongelofelijk makkelijk om het onder de knie te krijgen, niet viezer dan een tampon of maandverband, plus ze zijn goed voor het milieu. De cups gaan ook een paar jaar mee en kosten maar ongeveer $40. Dat lijkt op het eerste gezicht veel geld, maar het is veel betaalbaarder als je bedenkt hoeveel je elk jaar aan tampons uitgeeft. Ik ben meer dan blij dat ik ze nooit meer hoef te kopen.