“Vanwege het coronavirus wordt mijn zomerlichaam uitgesteld tot 2021.” Meestal komt dit soort rotzooi alleen in mijn feed als Jameela Jamil tekeer gaat over #teatox. Ik heb hard gewerkt om alle inhoud te unfollowen die over het algemeen vervelend is of me een rotgevoel geeft. Maar sinds de regering zijn richtlijnen uitvaardigde om te schuilen, is er een bijzonder verraderlijke ondertoon in de berichten die opduiken die ik maar niet kan afschudden.

Ondanks het feit dat we een ongekende gezondheidscrisis doormaken, is de overheersende boodschap op de sociale media nu dat we op de een of andere manier verondersteld worden “het beste te maken” van onze tijd binnenshuis. Schrijf die roman! Organiseer je kast! Bak brood! Zorg dat je fit bent voor quarantaine!

Bekijk meer

Nou, ik neem het niemand kwalijk dat hij of zij een nieuwe hobby begint om zichzelf af te leiden. Je kunt maar zoveel gesprekken met je kat voeren tot je je compleet gestoord begint te voelen. Maar dat laatste – het idee dat we al die “extra tijd” zouden moeten gebruiken om gewicht te verliezen, of in ieder geval niet aan te komen – gaat verder dan productief voelen en geeft toe aan een maatschappelijke angst waarvan ik dacht dat we die aan het overwinnen waren: “Dik worden.”

De collectieve vetpaniek die ik heb gezien als ik door de sociale media scroll is, eerlijk gezegd, stuitend. “Dus zullen de producenten van 600-Pound Life me gewoon vinden of…” leest een meme die meer keren is opgedoken dan ik kan tellen. Een foto van Barbie naast een zwaardere “Carbie” (snap je? ze at te veel tijdens de quarantaine? LOL!) heeft meer dan 120.000 likes op @girlwithnojob.

Maar het zijn niet alleen de overduidelijk aanstootgevende dikke grappen die meme-accounts en out-of-touch influencers plaatsen. Wat nog schokkender is, zijn de tientallen verwoede opmerkingen over gewichtstoename – bijna allemaal gemaskeerd in sarcasme of wrange zelfspot – die ik goede kennissen heb zien posten. Dit zijn slimme vrouwen – degenen die zich meestal verzetten tegen dieetpraat en vetfobie – die foto’s van koekjes delen met onderschriften als: “Hierna moet ik een maatje groter kopen” of “Het ziet ernaar uit dat ik nooit meer een spijkerbroek zal dragen.” Maak je je zorgen over het eten van de pasta?

Het is ook niet alleen binnen mijn vriendenkring. Een alarmerend aantal mensen blijkt publiekelijk hun angst uit te zenden dat ze door deze tijd binnenshuis zullen aankomen.

“Ik zie zoveel memes die het lichaam van voor COVID-19 en het lichaam van na COVID-19 laten zien, of grappen waarin ‘COVID 15’ wordt vergeleken met de Freshman 15,” zegt Elizabeth Denton, een schrijfster die in Los Angeles woont. “In eerste instantie grinnikte ik, maar toen bedacht ik me wat dat betekent. Degene die dat gepost heeft, denkt dat ‘dikke’ lichamen grappig zijn of iets om belachelijk te maken.”

Het is iets waar zelfs lichaamspositieve influencers zoals Megababe’s Katie Sturino verbaasd over zijn. “Allereerst, waarom praten we eigenlijk over ons lichaam? Waarom hebben we het niet over het feit dat we in een wereldcrisis zitten of wat we kunnen doen om andere mensen te helpen?” zegt Sturino. “Ik heb zoveel dingen gezien als: ‘Laat je nieuwe sedentaire levensstijl je niet naar beneden halen!’ Ineens is de term strandlichaam weer overal.”

“Ik denk dat het een controlekwestie is,” zegt Michaela, 28, die in de sociale media werkt en onlangs mensen begon te muteren omdat ze klaagden over hun gewicht. “Ik heb er begrip voor dat mensen zich zorgen maken over een paar kilo aankomen in deze tijd, omdat iedereen op dit moment zijn routine kwijt is – die gedachten zijn ook wel eens bij mij opgekomen. Maar wat me verontrust is hoeveel influencers die boodschap delen met hun grote publiek. Mensen realiseren zich niet dat negatief praten over hun lichaam in deze tijd soortgelijke gevoelens kan losmaken bij andere mensen.”

En toch, Denton wijst erop dat er een bepaald soort slagkracht groeit te midden van alle paniek over gewichtstoename. “Ik denk dat het nu sociaal aanvaardbaar is – en bijna ‘cool’ – om je op sociale media zorgen te maken over je gewicht en je lichaam,” zegt ze. “De wellness-industrie in het algemeen is een beetje giftig geworden.”

Hoe graag ik ook zou willen dat ik deze opmerkingen gewoon kon negeren en met mijn ogen kon rollen, ik kan het niet. Ik heb zoveel legitieme dingen om me zorgen over te maken – mijn vriendje, een paramedicus, heeft COVID-19, mijn moeder is haar baan kwijt – en toch zorgt de eindeloze stroom workout-uitdagingen en de hysterie rond gewichtstoename ervoor dat ik me steeds weer op mijn lichaam moet concentreren. Voor het eerst in bijna tien jaar voel ik dat ik weer bang word voor calorieën. Ik word wakker, loop naar de badkamer en haal de weegschaal voor de thermometer tevoorschijn. Het zou niet zo moeten zijn.

“Het heeft me bezorgd gemaakt over het gewicht dat ik nu heb,” zegt Denton. “Als ik zie dat een vriend zijn dijen ‘COVID-gewicht’ noemt en ze zijn kleiner dan de mijne, wat betekent dat dan over mij? Als ik zie dat vrienden hun leven riskeren om naar buiten te gaan en te sporten in de buurt van anderen, vraag ik me af of ik zo ijverig moet zijn met mijn trainingen. Misschien heb ik maar 20 minuten gewandeld en hebben zij hun 9-mijlsloop gepost.” Denton zegt dat ze probeert om te gaan met die angst door zich af te melden van sociale media – maar dat is niet altijd gemakkelijk als haar baan afhangt van haar online aanwezigheid. Net als Michaela, heeft ze ook vrienden moeten muten. “

De giftige focus op gewicht is bijzonder schokkend voor mensen met een eetstoornis of mensen die herstellende zijn, vooral omdat het isolement dat wordt veroorzaakt door het zich schuilhouden op een plek, de behandeling bemoeilijkt. Ik ben zelfs benaderd met advertenties voor gewichtsverlies die specifiek gericht zijn op het feit dat ik ‘hardnekkig vet’ zal hebben na de isolatie,” zegt Ruthie Friedlander, medeoprichter van The Chain, een non-profit netwerk voor vrouwen in de mode en media die omgaan met eetstoornissen. “Ik wou dat ik kon zeggen dat dit gewoon meer van hetzelfde geluid is waarmee ik gewoon ben om te gaan. Ik ben een realist: Ik leef in een wereld waar er media zijn die niet gevoelig zullen zijn voor het feit dat ik een eetstoornis heb. Maar dit voelt voor mij anders, omdat er een ernstige wereldgezondheidscrisis gaande is. Niet alleen hebben mensen met een ED te maken met verergerde symptomen of gedrag, maar we hebben ook te maken met de algemene ongerustheid rond het virus. Het voelt alsof ik een klap krijg als ik al down ben.”

Luister, dit wil niet zeggen dat het vinden van uitlaatkleppen voor al onze opgekropte woede en energie een slechte zaak is. Dit is klote!!! We hebben allemaal een manier nodig om ons rustig te houden. Als dat voor jou zuurdesem bakken is? Geweldig. Als dat het doen van de push-up uitdaging is, snap ik je niet, maar zeker. Ik kan met zekerheid zeggen dat YouTube workouts me hebben geholpen gezond te blijven terwijl ik opgesloten zat in mijn 600 vierkante meter grote Brooklyn appartement. Het is ongetwijfeld beter voor mijn gezondheid dan schreeuwen naar mijn tv tijdens de zoveelste persconferentie.

“Ik sport eigenlijk meer dan ik ooit in 10 jaar heb gedaan,” zegt Sturino. “Ik heb de energie nodig omdat ik zo angstig ben. Maar op geen enkele manier zie ik het als ‘ik ga een kleinere broek aantrekken of nu kan ik een pan brownies eten’. Ik verbind die twee niet. Voel niet zoveel druk om uit COVID te komen met een ‘nieuw’ lichaam.”

En voor alle memes? Met alle middelen, laat de grappen over het dragen van dezelfde joggingbroek maar komen. Serieus, alsjeblieft. Ik heb iets nodig om naar te kijken gedurende de 1 uur en 48 minuten die Instagram me vertelt dat ik er per dag aan besteed. Maar zoals Friedlander het zegt: “Woorden zijn belangrijk. Er zijn zo veel manieren om grappig te zijn, zo veel werk-van-huis memes die gemaakt kunnen worden. Lichaamsbeeld en gewicht zijn gewoon onderwerpen die niet moeten worden aangeraakt.”

Lindsay Schallon is de senior beauty editor bij Glamour. Volg haar op Instagram @lindsayschallon.