Dit bericht werd oorspronkelijk gepubliceerd op 18 september 2018. Het werd bewerkt en opnieuw gepubliceerd op 15 juli 2019.

Distinctief herinner ik me een dag in september waarop ik me de beste versie van mezelf voelde..voor een tijdje. Rollend door conferentiegesprekken, zei ik wat ik wilde, luisterde ik wanneer dat nodig was, en bevorderde ik goede ideeën. Ik voelde me vrij en sterk. Toen kreeg ik Bill aan de telefoon.

Er was iets aan Bills afstandelijke houding waardoor ik me kleiner voelde. Toen keerde hij zich tegen mij op een manier die ik las als een afwijzing van mijn ideeën. Ik ga elke dag om met moeilijke mensen en situaties, maar deze veroorzaakte een reactie in mijn hersenen.

De fysieke gevolgen van een Amygdala-kaping

In zijn boek The Body Keeps the Score noemt dr. Bessel Van Der Kolk de amygdala de “rookdetector” van de hersenen. Het detecteert angst en bereidt je lichaam voor op een noodreactie. Wanneer je een bedreiging waarneemt, pompt de amygdala stresshormonen in je lichaam. Deze diep instinctieve functie is de vecht-, vlucht-, of bevriesreactie die Daniel Goleman een “amygdala kaping” noemt. Zoals psychologen het zeggen: “Je bent getriggerd.”

Getriggerd worden heeft een sterk lichamelijk effect. Je hartslag gaat omhoog, je ademhaling wordt oppervlakkiger, je ledematen of stem kunnen trillen, je keel vernauwt zich en je nek wordt strakker. Conflictbemiddelaar Diane Musho Hamilton wijst erop dat deze reacties “niet bedoeld zijn om te ontspannen. Ze zijn ontworpen om ons tot actie aan te zetten.”

Daarnaast, wanneer het wordt gekaapt, sluit de amygdala het neurale pad naar je prefrontale cortex af. Dit creëert een desoriënterend effect, waardoor uw vermogen om andere perspectieven te zien wordt beperkt en uw geheugenfunctie wordt verminderd. Dit maakt het moeilijk om alle feiten te onthouden, inclusief wat goed kan zijn over jezelf en anderen.

Wanneer de amygdala de show steelt, ben je niet je beste zelf. Je moet manieren vinden om je zenuwstelsel te reguleren en vrijere en behulpzamere manieren van interactie te ontwikkelen.

4 Stappen om je overactieve Amygdala te beheren

Dezer dagen heeft bijna iedereen een overactieve amygdala. Of het nu van een moeilijk gesprek, het krijgen van een onbeleefde reactie, of het gevoel geïntimideerd door een situatie. Jij en ik zullen nooit de beperkende effecten van een getriggerde amygdala kunnen vermijden. Het is een deel van het mens zijn. We kunnen echter onze geest en ons lichaam managen om ons beste getriggerde zelf te zijn. Hier zijn vier stappen om dat te doen:

1. Realiseer je dat je getriggerd bent. Metacognitie, het vermogen om na te denken over je denken, is een vaardigheid op hoger niveau die toppresteerders beheersen. Jij kunt dit ook. Merk veranderingen op in je toon, een gespannen gevoel in je maag, of een plotseling verlangen om te ontploffen of weg te rennen. Zeg op die momenten tegen jezelf (en soms tegen de persoon voor je, als je veel vertrouwen hebt): “Ik voel me op dit moment getriggerd.”
2. Laat het verhaal los. Deze uitstekende suggestie komt van Musho Hamilton, die zegt dat dit de moeilijkste stap is. “We moeten de denkende en oordelende geest volledig loslaten,” legt ze uit. “Wanneer we ons bedreigd voelen, vult de geest zich onmiddellijk met allerlei moeilijke gedachten en verhalen over wat er gebeurt. Maar we moeten bereid zijn om het verhaal te vergeten, heel even maar. Het is niet zo dat we het mis hebben, maar we zullen veel helderder zijn in onze waarnemingen wanneer het zenuwstelsel zich heeft ontspannen.”
3. Laat de spanning los. Volgens het onderzoek van Steven Kotler en zijn team van het Flow Genome Project, om je beste zelf te zijn, moet je voorbij de strijd van de angst naar een “release” gaan. Dit vereist volharding door de amygdala kaping, ademhaling, en het verstillen van je geest. Als je kunt volhouden om los te laten, krijg je stikstofmonoxide door je lichaam stromen, en je hersenen zullen een helderder ruimte binnengaan. Dit is de ruimte vlak voor wat ze “flow” noemen.
4. “Onthoud wie je bent.” Ik hou van die zin uit de film The Lion King, als de geest van zijn vader Simba aanmoedigt. Ik zag de film voor het eerst in een bioscoop tijdens de zware amygdala-hijacking jaren van de middelbare school. Toen ik huilend de bioscoop uitliep (wat echt gênant was op de middelbare school), realiseerde ik me de centrerende effecten van een duidelijke identiteit. “Onthoud wie je bent.” Weten dat mijn waarde niet voortkomt uit de goedkeuring of reactie van anderen, bevrijdde me om mijn beste zelf te zijn.

Mens zijn betekent dat je niet altijd de beste versie van jezelf kunt zijn. Een overactieve amygdala is het daar fysiologisch niet mee eens omdat het wil dat je klaar staat om te reageren met vechten, vluchten of bevriezen. Hoe kunt u uw amygdala onder controle houden om uzelf te zijn?

• Tweet
• 
•