Er is iets mysterieus en licht amusants aan het arriveren op een plek in het midden van de nacht. Het is het gevoel te weten waar je bent, maar toch niet gerust te zijn op je omgeving. De opluchting van “we hebben het gehaald” gemengd met “maar ik kan het nog niet helemaal bevatten.”

En als je bestemming echt afgelegen ligt – zo ver van de weg dat geen koplamp of straatlicht het kan bereiken – zijn de contrasterende uitzichten die de volgende dag verschijnen des te ernstiger. Wat leek op inktzwarte schaduwen en donkere, vormeloze figuren kan bij het eerste licht volledig veranderen.

Ik ken deze verschuiving in perspectief goed omdat het mijn exacte ervaring was toen ik bij het Mensennest aankwam.

Testing the waters

Terwijl ik San Francisco verliet op een mistige zomermiddag, ging ik veel later op weg dan verwacht. Deze bijzondere reis was gelaagd met een extra complexiteit Ik had onlangs besloten om iemand een tweede kans te geven en dit zou onze eerste road trip samen als een nieuw herenigd paar. Wat is een betere manier om de band te testen dan meerdere uren in een kleine ruimte te blijven?

Denk aan de zenuwen, het verkeer of de behoefte om er ongehaast en uiterst cool uit te zien, maar uiteindelijk bereikten we de Pacific Coast Highway iets voor 18.00 uur. Van daaruit was het nog maar 180 mijl naar onze eindbestemming – een groot, houten bouwwerk dat uit de zijkant van een klif in Big Sur, Californië, oprijst.

Het Menselijk Nest leek zo’n intieme, mooie plek om de wateren van een tweede kans te testen.

Het Nest

Gebouwd door de lokale kunstenaar Jayson Fann, is het Menselijk Nest een 20-voet hoge structuur die volledig is gemaakt van eucalyptus takken die zijn gebogen en gebogen om een reusachtige, uitgebreide schuilplaats te vormen. In feite is elke tak die in het nest is gebruikt, verzameld op het land van de buren. Omdat eucalyptusbomen zeer brandbaar zijn en een invasieve soort in Californië, werden bijna alle oogstplaatsen geleverd door lokale bewoners die de bomen van hun eigendommen wilden verwijderen.

Fann, die al meer dan 25 jaar in Big Sur woont, begon met het maken van nesten toen hij 13 jaar oud was. Geïnspireerd door het delicate vakmanschap van vogelnesten in het wild, wilde Fann dat gevoel van veiligheid voor mensen nabootsen.

“In de hele natuurlijke wereld zijn er talloze diersoorten die nesten maken voor comfort, veiligheid en een gevoel van thuis,” zegt Fann op zijn website. “Wij vinden inspiratie in de intuïtieve aard van nestbouw.”

Wat begon als een onschuldige, artistieke passie is sindsdien uitgegroeid tot een fulltime carrière. Fann verkoopt nu zijn “Spirit Nests” in het hele land. En terwijl een paar van deze nesten zijn gekocht door particulieren voor hun prive-eigendommen, worden de meeste verkocht aan musea, hotels, en campings. Een van Fanns meest recente werken – een hoog, staand nest, volledig gemaakt van drijfhout – staat buiten het Tannery Arts Center in Santa Cruz, Californië.

Treebones

Het was al ver na 22.00 uur tegen de tijd dat we het Human Nest bereikten. We draaiden van de Pacific Coast Highway af en baanden ons een weg door een duister ravijn omzoomd met cipressen. Met de muziek uit en de ramen naar beneden, dacht ik dat ik de oceaan ergens in de verte kon horen, maar ik kon het niet door de duisternis zien.

Na een reeks van switchbacks, opende de canyon zich in een kleine parkeerplaats voor het Treebones Resort-een afgelegen verzameling van yurts, ongerepte campings, en een zeer begeerde, door de mens gemaakte nest. Nadat we hadden ingecheckt en een kaart hadden gepakt van de voorste lodge, baanden we ons een weg door de bomen, waarbij we onze mobiele telefoons en af en toe het schijnsel van een naburige yurt gebruikten om onze weg te verlichten.

Toen we een bocht in het pad maakten, zagen we daar, aan de rand van de klif, ver weg van de rest van het resort en bewaakt door een klein smeedijzeren hek, het Mensennest. Nauwelijks te zien in het donker van de nacht en gedeeltelijk verborgen door een oude boomstam, begreep ik de enorme omvang van het nest pas toen ik er een meter of twee vanaf was.

Zittend op vier stelten, geheel gemaakt van knoestige boomtakken, zag het nest er machtig maar grotesk uit. Een oude, kromgetrokken ladder stond er tegenaan, en de enige manier om binnen te komen was door te klimmen. Eenmaal binnen vonden we alleen een ronde matras, vochtig van de mist. Onmiddellijk begonnen we met het neerleggen van handdoeken, dekens en slaapzakken. We werkten snel en efficiënt, ondanks het gebrek aan licht en de beperkte ruimte (het nest is gebouwd om maximaal twee volwassenen te huisvesten). En voor ik het wist, hadden we ons in onze slaapzakken genesteld, de zachte wind die door de openingen in de takken waaide, zong ons beiden in slaap.

De ochtend brengt nieuw licht

Ik werd de volgende ochtend vroeg wakker, toen het licht nog grijs en mistig was. Nadat ik me had georiënteerd, viel mijn oog op de verbluffende details die me omringden: het ingewikkelde vlechtwerk van de takken, hoe glad het hout leek, de verborgen stenen die diep in het nest waren ingegraven. Met een beetje licht kon ik zien hoe ongelooflijk het bouwwerk was. En het beste van alles was dat geen van de details was getekend, geparafeerd of op een andere manier verpest door het egoïstische verlangen om iemands territorium te markeren. Het is fijn te weten dat er nog kleine hoekjes van de wereld zijn waar mensen de schoonheid van de natuur kunnen respecteren.

Buiten bleef de zon opkomen, en veranderde de lucht van melkachtig grijs in een warm geel. En langzaam, toen de mist optrok en verdween, werd een andere verrassing zichtbaar. Door de opening van het nest, ons hele uitzicht vullend, was de glinsterende Stille Oceaan. Ik wist dat we dichtbij waren geweest, maar ik had niet verwacht dat ik naar buiten zou kijken en niets dan blauw water zou vinden, kilometers ver. Het uitzicht was anders dan alles wat ik eerder had gezien. Ik voelde me klein maar diep dankbaar.

Het had iets magisch om zo hoog ingesloten te zijn – een grote kluwen van stokken, boven op vier stevige pilaren, uitkijkend over de oceaan. In de beslotenheid van ons kleine nest werd mijn besluit over een tweede kans steeds vaster. Het was gemakkelijker om me open te stellen, te delen en te bekennen als ik me zo veilig en dichtbij voelde. Terwijl we praatten, werd ik me levendig bewust van onze omgeving. We voerden deze gesprekken niet in een auto of een slaapkamer of een restaurant. We voerden ze op een plek waar echt licht doorheen scheen. Waar de eerdere duisternis alles nu helderder, mooier en hoopvoller deed lijken.

Fann had gelijk – zijn nest voelde inderdaad als thuis.

Als je gaat

Het Menselijk Nest ligt vlak bij Highway 1 bij het Treebones Resort in Big Sur, Californië. Het huren van het nest begint bij $175 per nacht, met een minimum verblijf van twee nachten in het weekend en tijdens de piek zomermaanden. Kinderen en huisdieren zijn niet toegestaan in het nest. Als je het boekt, probeer dan ten minste twee uur voor zonsondergang aan te komen. Alle reserveringen zijn inclusief gratis ontbijt in de lodge, gebruik van het zwembad en hot tub, en toegang tot de 24-uurs toiletten (inclusief douches).