Door Dave Butts

Honger en dorst zijn natuurlijke uitingen van het fundamentele menselijke verlangen en behoefte aan voedsel en water. Een van de duidelijke indicatoren dat er lichamelijk iets mis is, is wanneer we onze eetlust verliezen. Geestelijk is het net zo. Honger en dorst hebben naar God ligt aan de wortel van ons wezen. Het is de manier waarop God ons gemaakt heeft. Wanneer er geen honger is naar de aanwezigheid van God, is dat een aanwijzing dat er geestelijk iets mis is. Omdat die honger zo fundamenteel is voor de menselijke natuur, vindt hij vaak eerder vervulling op andere gebieden dan in het zoeken naar God. Zoals het eten van ongezond junk food de lichamelijke eetlust kan stillen, zo kan dat wat niet van God is onze geestelijke eetlust stillen.

Dit gebeurt met niet-christenen als zij geluk en vervulling zoeken op welk gebied dan ook, behalve in hun relatie met God. Het kan zijn in menselijke relaties, het zoeken naar macht of geld, of het vluchten naar lichamelijk genot. De treurigste voorbeelden zijn echter de christenen die hun honger naar God laten stillen door andere dingen … zelfs religieuze dingen. Onze kerken zijn gevuld met gelovigen die zo verzadigd zijn door activiteiten, programma’s en projecten dat ze niet langer een honger naar God hebben.

Zoveel christenen snacken zich vandaag de dag door de dag heen met “junkfood” activiteiten en merken dan dat ze geen tijd hebben om “feest te vieren” met God. We klagen over onze “drukte” en vermoeidheid, maar dat is meestal meer een geestelijk probleem dan een probleem van planning. Wij verlangen naar alles behalve naar God. We nemen God in kleine doses gedurende de dag en de week en hopen op de een of andere manier dat we op zondag onze tijd met de Heer kunnen “inhalen”.

Laten we eens kijken naar de Schriftplaatsen die spreken over het ontwikkelen van deze honger en dorst naar God:

“Zalig zijn zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden” (Mattheüs 5:6).

• “. …wie het water drinkt dat Ik hem geef, zal nooit dorst krijgen. Sterker nog, het water dat ik hem geef, zal in hem een bron van water worden die tot in eeuwigheid stroomt” (Johannes 4:14).
• “Toen verklaarde Jezus: ‘Ik ben het brood des levens. Wie tot Mij komt, zal nooit honger lijden, en wie in Mij gelooft, zal nooit dorst lijden” (Johannes 6:35).
• “Op de laatste en grootste dag van het feest stond Jezus en zei met luide stem: ‘Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken. Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift gezegd heeft, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien'”” (Johannes 7:37-38).
• “Komt, allen die dorst hebben, komt tot de wateren; en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet! Komt, koopt wijn en melk zonder geld en zonder kosten. Waarom zou je geld uitgeven voor iets dat geen brood is, en je arbeid voor iets dat geen voldoening geeft?” (Jesaja 55:1-2).
• “O God, U bent mijn God, ernstig zoek ik U; mijn ziel dorst naar U, mijn lichaam verlangt naar U, in een droog en vermoeid land waar geen water is” (Psalm 63:1).
• “De Geest en de bruid zeggen: ‘Kom!’ En laat hij die hoort, zeggen: ‘Kom!’ Wie dorst heeft, die kome; en wie wil, die neme de vrije gave van het water des levens” (Openbaring 22:17).

Het is duidelijk dat de beeldspraak van hongeren en dorsten naar God een Schriftuurlijk concept is. Vanaf de profeten van het Oude Testament tot Jezus en verder tot in het boek Openbaring, wordt het volk van God afgebeeld als degenen die een verlangen naar God hebben ontwikkeld. Zou het kunnen zijn dat het ontbrekende element in de Kerk vandaag de dag dat verlangen naar God zelf is?

Ben Patterson schrijft: “Aangezien de beste leraar van het gebed de Heilige Geest is, is de beste manier om te leren bidden, door te bidden. Of, en hoeveel we bidden is, denk ik, uiteindelijk een kwestie van eetlust, van honger naar God en alles wat Hij is en verlangt.”

C.S. Lewis schreef in The Weight of Glory, “We zijn veel te gemakkelijk tevreden. Dat is uiteindelijk de reden waarom we niet meer bidden dan we doen. Niets minder dan oneindige vreugde wordt ons aangeboden in Gods koninkrijk van licht. Hij heeft beloofd dat wij eens zullen schijnen als de zon in dat koninkrijk (Mattheüs 13:43).”

“Wij zijn tevreden geworden met louter kerk, louter godsdienstige inspanning, louter aantallen en gebouwen – de dingen die wij kunnen doen. Er is niets mis met deze dingen, maar ze zijn niet meer dan schuim dat door de branding wordt achtergelaten op de oceaan van Gods heerlijkheid en goedheid.”

Hoe kunnen wij dan beginnen die honger naar God te ontwikkelen? Als we merken dat het ons ontbreekt aan verlangen, kan het dan weer in ons worden aangewakkerd? Misschien is de beste manier om hiernaar te kijken, opnieuw een vergelijking te maken met lichamelijke honger en de manier waarop wij daarmee omgaan. Als we honger krijgen, gaan velen van ons op zoek naar iets om de honger te stillen. Hier in ons land, als we op het werk zijn, gaan we naar de snackautomaat in de hal, of als we thuis zijn, gaan we naar de kast of de koelkast, op zoek naar een snack die het hongergevoel zal wegnemen. Honger zet ons ertoe aan iets te zoeken om ons te vullen, zelfs als het iets is dat niet echt goed voor ons is.

Geestelijk gesproken is er een honger naar God die vaak niet wordt herkend voor wat het is. Het kan een leeg gevoel zijn, een gevoel van verlangen, zelfs eenzaamheid temidden van mensen. We beginnen te zoeken naar manieren om het gevoel weg te nemen… om de leegte op te vullen. In zekere zin beginnen we te zoeken naar junk food dat het hongergevoel van binnen zal maskeren.

Het gevaar van dit soort gedrag is dat we ons gevoel van honger naar God afstompen. Op dezelfde manier als het voortdurend snoepen gedurende de dag onze eetlust kan verzwakken en ertoe kan leiden dat we een goede, voedzame maaltijd die ons lichaam nodig heeft aan ons voorbij laten gaan, zo kunnen we onze agenda’s en verlangens zozeer vullen dat we ons niet eens realiseren dat we niet langer verlangen naar de aanwezigheid van God.

Het is geen toeval dat een van de grote geestelijke disciplines van de Kerk het vasten is. Wanneer we vasten, worden we ons acuut bewust van onze lichamelijke honger. Die lichamelijke honger kan ook leiden tot een geestelijke honger. Vandaag de dag keren christenen terug naar vasten en gebed als een middel om ons wakker te schudden voor onze grote behoefte aan de aanwezigheid van God. Het kan zijn dat we van andere dingen dan voedsel moeten vasten om onze geestelijke honger te herstellen. Het kan nodig zijn dat we onze hectische levensstijl, die onze tijd met de Vader verdringt, moeten afremmen. We moeten misschien vasten van bepaalde vormen van vermaak om tijd te besteden aan het zoeken van de Heer. Zij die zwaar betrokken zijn bij de bediening moeten misschien “nee” zeggen tegen dat wat goed is, om dat te zoeken wat het beste is. Misschien moeten we zelfs onze gezinsschema’s opnieuw evalueren.

Tommy Tenney, in zijn devotional, Experiencing His Presence: Devotions for God Chasers, bidt een gebed dat we misschien allemaal dagelijks moeten gebruiken om onze honger naar God op te bouwen:

“Here Jezus, mijn ziel doet pijn alleen al bij het noemen van Uw naam. Mijn hart springt over bij elk gerucht over Uw komst en elke mogelijkheid dat U Uw aanwezigheid zult openbaren. Ik ben niet tevreden met louter geestelijke lekkernijen. Ik ben uitgehongerd naar U in Uw volheid. Ik ben wanhopig op zoek naar het brood van Uw aanwezigheid en ik wil mijn dorst lessen met de wijn van Uw Geest.”

Moge het hongeren en dorsten naar God ons aanzetten tot een hartstochtelijk en onophoudelijk streven naar Hem.

Dave Butts is de voorzitter van Harvest Prayer Ministries en de auteur van 10 boeken, waaronder Verticaal met Jezus en Vergeten kracht.