Eenderde van alle aanstaande bruidegoms gaat vreemd op hun vrijgezellenfeestjes, volgens een recent Brits onderzoek en twee onafhankelijke seksdeskundigen die we interviewden.

Nou, denk aan drie getrouwde stellen die je kent en raad eens welke man.

“Ik denk geenszins dat een derde een buitensporig aantal is,” zegt de in Ontario, Canada gevestigde klinisch seksuoloog Dr. Carlen Costa. “We hebben allemaal veel geheimen, en dat is waarom ik in het bedrijfsleven blijf.”

Las Vegas limo chauffeur Jenny G. kwam met een soortgelijke schatting, niet alleen gebaseerd op het horen van haar passagiers opscheppen, maar ook op de commissies die ze verdient wanneer ze haar vragen om een “escort” naar hun kamer te bestellen. En omdat ze het ook af en toe ziet.

“Ik heb mijn tussenschot gedeactiveerd,” zegt Jenny. “Het is altijd grappig. Ze zetten het meisje in het midden van de stoel achterin en proberen haar te stradlen in doggy-style. Maar elke keer als de auto beweegt of een hoek omgaat, valt een van hen om en stoot zijn hoofd tegen het raam omdat hij geen houvast heeft en er niet genoeg ruimte is om te gaan liggen.

“Het is erg ongemakkelijk en het duurt meestal niet lang,” voegt ze eraan toe. “Omdat ze moe worden van het moeten herpositioneren elke keer als de auto beweegt.”

Toevallig zegt Jenny dat vrijgezellen watjes zijn in vergelijking met hun beste mannen, die volgens haar 90 procent van de tijd seks hebben. (Het kan echter zijn dat ze niemand bedriegen.)

De Britse enquête, uitgevoerd door couponbedrijf VoucherCloud, vond ook dat 92 procent van de vrijgezellenfeestgangers liegt over hun vreemdgaan voor de duur van hun huwelijk. Ik heb mijn eigen informele peiling op Facebook gedaan, en de resultaten bevestigen dit alleen maar. Van de 16 mannelijke Facebook-vrienden die openlijk hebben geantwoord, hebben er nul toegegeven dat ze vreemd zijn gegaan – inclusief één man van wie ik het vreemdgaan zelfs heb gezien! (Ja, ik breek “De Code” hier. Sorry, jongens. Jullie waren stom om een journalist uit te nodigen.)

Van de 14 vrijgezellenfeesten die ik van 1990 tot mijn eigen feest in 2008 heb bijgewoond, hebben maar liefst zes vrijgezellen seks gehad – of althans die schijn gewekt door in een kamer te verdwijnen met een werkende vrouw. En dat is inclusief mij, een aardige Joodse jongen uit Long Island die pas op zijn 19e ontmaagd werd.

Mijn vrienden betaalden mijn $50 toegang tot een “privé lapdance club” in Manhattan, waar ik een kamer binnenging met twee rijen bedden omhuld door hangende lakens voor privacy.

“Hebben we plezier?” vroeg een vrouw met een Oost-Europees accent na vier minuten slijpen. “Als je meer plezier wilt, begint het menu bij $300.”

De enormiteit van het taboe dat ik hier doorbreek, wordt geïllustreerd door de boog van een e-mailconversatie die ik had met de enige mannelijke Facebook-kenner die bereid was details te delen.

“Wat wil je weten?” las zijn eerste bericht. “Ik heb alles gedaan op mijn vrijgezellenfeest. Zolang je de details maar uit het verhaal houdt. Drugs, escorts, Vegas, drugs, strippers, gokken, losbandigheid, geen schuldgevoelens.”

Dit stond in schril contrast met de toon van zijn tweede bericht: “Ik heb sindsdien koude voeten. Ik moet leven volgens het credo ‘wat in Vegas gebeurt, blijft in Vegas’. Ik kan het niet doen. Ik sprak met mijn getuige en hij zei ‘kerel, je mag niet met de pers praten! Hij was behoorlijk onvermurwbaar.”

En toen werd het erger: “Ik moet dit gesprek eigenlijk verwijderen,” las zijn volgende bericht, gevolgd door: “Je gaat hier toch niets van publiceren?”

Het is nauwelijks schokkend om te horen dat de overweldigende meerderheid van de vrouwen het niet eens is met de richtlijnen die mannen op hun vrijgezellenfeesten stellen.

“Als ik erachter was gekomen dat mijn ex me op zijn vrijgezellenfeest had bedrogen, zou er geen bruiloft zijn geweest,” merkte een van mijn vrouwelijke Facebook-vrienden op.

Een ander voegde eraan toe: “Dit soort mannen moet volwassen worden. Ik ben helemaal voor het hebben van plezier en het doorbrengen van een laatste nacht met je broers, maar het hebben van achteloze, terloopse seks met een stripper / hoer is niet OK.”

Het verschil tussen hoe mannen en vrouwen het vrijgezellenfeestritueel zien, lijkt voort te komen uit geslachtsgebonden verschillen in hoe we vreemdgaan.

“Mannen bedriegen op een fysiek niveau, niet op een emotioneel niveau,” zegt Dr. Costa. “Ze zien het als een laatste hoera voor het single leven voordat ze deze enorme verbintenis aangaan. Het betekent niet dat ze niet van hun verloofden houden.”

Ze nemen ook niet altijd hun persoonlijke verantwoordelijkheid. Het onderzoek van VoucherCloud identificeerde de top vreemdgaan reden als “Ik was dronken en dingen liepen uit de hand,” die 76 procent van de stemmen kreeg. (Dit werd gevolgd door “Ik had koude voeten en voelde me gestrest over de bruiloft” en “Ik wilde genieten van mijn laatste kans op vrijheid.”)

Niet dat de excuses het beter maken. Wat de reden voor het bedrog ook is, het resultaat is hetzelfde. Heb seks met iemand anders op je vrijgezellenfeest, en vertel je aanstaande bruid daar niets over, en je hebt in wezen de (hopelijk) belangrijkste relatie van je leven op een leugen gebaseerd.

Oh, en voor de goede orde, ik heb geen seks gehad met de lap-dancer op mijn vrijgezellenfeest. En het was geen probleem dat ik had met de seks zelf. (Later gaf mijn vrouw toe dat ze een soort derde-basis-achtige actie verwachtte.) Het was het uit eigen beweging in mijn portemonnee grijpen dat voelde als vals spelen. Omdat ik de beslissing heel goed in de hand had, verbrijzelde dat de illusie dat dat niet zo was.

Met andere woorden, als mijn vrienden minder gierig waren geweest en van tevoren hadden betaald voor wat ze met me wilden doen, was het misschien gebeurd.

En wat nu? Zou ik doorgegaan zijn met de bruiloft? Gelogen tegen mijn vrouw? Mijn vieze geheimpje voor me gehouden en gedaan alsof het niets betekende? Zou het geruststellend zijn te weten dat een derde van mijn jongensvrienden hetzelfde geheim had? Of diep deprimerend dat te veel van ons onszelf ervan hadden overtuigd dat vreemdgaan niets voorstelde?

Ik weet maar één ding met enige zekerheid. Als ik had valsgespeeld, zou ik dit artikel niet schrijven. Grappig hoe “De Code” alleen heilig lijkt als je iets te verbergen hebt.