Veel van mijn vrienden en collega’s maken een moeilijke tijd door in hun leven. Hun ongemak heeft niets te maken met het betalen van rekeningen, hoewel er weinig geld is. Gelukkig kunnen ze voor de eerste levensbehoeften zorgen. Wat hen beangstigt is het verlies van richting. Toen het leven goed ging, leek alles in orde te zijn. Nu het veiligheidskleed onder hun voeten is weggetrokken, voelen ze zich wankel en kunnen ze zich niet oriënteren.

Zitten ze in een crisis? Ze maken alleen een crisis door als ze ervoor kiezen om het een crisis te noemen.

De waarheid is dat ze een levensverandering doormaken. De hersenen registreren de vroege stadia van transformatie hetzelfde als een crisis, waardoor mensen in paniek raken. Ze worstelen om boven de woede uit te stijgen over de verwachtingen die ze niet hebben waargemaakt, hun teleurstelling over wat is geëindigd, en hun angst voor een onbekende toekomst.

Ze noemen het een crisis omdat ze de basisvragen niet kunnen beantwoorden:

1. Wie ben ik?
2. Welk doel ben ik bestemd te vervullen?
3. Wat is er nodig om me tevreden te voelen?

Werk deze vragen samen met een instabiele economie en het voelt alsof de ineenstorting voor de deur staat.

In mijn onderzoek met hoogpresterende vrouwen, ontdekte ik dat deze “identiteitsstoornis” op elk moment kan opduiken. Zelfs als het leven stabiel is, voelt de verwarring niet goed. De drang om te weten waar je leven om draait en de richting van je leven te kennen, laat je onzeker voelen over de toekomst en ontevreden over het heden. Net wanneer het leven je duidelijk antwoorden zou moeten geven, voel je je verloren.

Helaas vertelden veel van de vrouwen in mijn onderzoek me wanneer ze hun rusteloosheid ervoeren als verstikking of angst. In plaats van de tijd te nemen om zichzelf beter te leren kennen, gingen ze van baan naar baan en soms van relatie naar relatie op zoek naar wat “goed” zou voelen. Ze verdronken zichzelf in een zee van to-do lijstjes in plaats van te leren hoe ze hun verlangens konden verwoorden. Hoe meer ze ronddwaalden, hoe groter de kans dat ze hun gevoel van doel verloren en als ze het ooit hadden, verloren ze hun gevoel van zelf.

Het is OK om het doel van je leven in twijfel te trekken. Het is OK om te zeggen, “Ik weet niet wie ik ben.” Je bent niet in een crisis. Je hoeft niet fysiek te verhuizen om je volgende levensfase te ervaren. In feite is het beter om stil te zitten en na te denken. Maak gebruik van de pauze.

De meesten van ons zoeken te hard naar een unieke, diepgaande en tastbare reden voor ons bestaan. Probeer in plaats daarvan alles te ontdekken waardoor je je op dit moment levend en verbonden voelt.

Wet eerst dat er een verschil is tussen het hebben van een “levensdoel,” wat een specifieke tastbare bestemming is, en het hebben van een “gevoel van doel,” wat een gevoel is dat je elke dag richting geeft.

Kiezen voor het vinden van een gevoel van richting boven een bestemming kan je leven gemakkelijker maken. Je kunt ophouden je teleurgesteld te voelen over je leven of bang te zijn voor je toekomst.

Wanneer je de behoefte loslaat om te weten hoe je leven zal uitpakken, leef je voor een gevoel in plaats van een doel. Je waardeert wat je liefde, dankbaarheid, gelach, trots en ontzag aanwakkert in plaats van deze momenten te verliezen aan je to-do-lijstjes.

Stel eerst vast hoe het hebben van een doel voor jou voelt. Geniet van heerlijk eten. Leer nieuwe dingen, gewoon om te leren. Vind rust in meditatie of dienstbaarheid. Breng tijd door met mensen van wie je houdt. Wat je lach, liefde, passie en trots aanwakkert, wordt het leidende licht dat je gefocust houdt terwijl je nieuwe leven ontstaat.

Wanneer je gepassioneerd leeft met een sterk gevoel van doel, kun je onthouden wat voor jou het belangrijkst is, ongeacht de moeilijkheden die je tegenkomt.

Ten tweede stelde een collega van mij me een vraag toen ik worstelde met mijn eigen levensverschuivingen. Hij zei: “Wat zou je anders doen als je wist dat de oplossing met gemak en gratie zou verschijnen?”

Gemak en gratie? Hoe kon ik een oplossing vinden door achterover te leunen en de dingen te laten gebeuren? Dat voelde als opgeven.

Ik probeerde het toch, ademde en maakte mijn geest leeg terwijl ik mezelf toestond “gemak en gratie” te voelen. Het ging niet om opgeven. Ik gaf toe aan het gevoel van vrede dat komt met de aanvaarding van het niet weten. Ik stopte met worstelen om controle te krijgen over een situatie die buiten mijn bereik lag.

Op het moment van loslaten wist ik dat mijn leven zich precies zo ontvouwde als het zou moeten. Er was niets meer dat ik hoefde te doen.

Tot slot, als je het gevoel hebt dat je leven in een crisis verkeert, praat dan zonder schaamte met vrienden over je ervaring. Het is niet nodig om “je er alleen doorheen te worstelen”. Zoek een vriend die naar optimisme neigt, maar die uw angst niet zal bagatelliseren. Een goede coach kan ook helpen.

In plaats van dit moment te zien als een crisis, kunt u het beter zien als een opstanding. Je bent de huid van het verleden aan het afwerpen. Een deel van je is stervende. En een deel van je komt naar boven. De pijn voelt hetzelfde, maar het resultaat is anders. Kun je verschuiven van bang naar nieuwsgierig?

Opgenomen uit Wander Woman: How High-Achieving Women Find Contentment and Direction.