Plan vooruit

Hoewel de dingen misschien ontsporen, probeer een script te hebben voor wat je gaat zeggen. Het zal u helpen gefocust te blijven als de emoties hoog oplopen, wat waarschijnlijk het geval zal zijn; zelfs als u zich klaar voelt om verder te gaan, zijn scheidingen voor beide partijen schokkend. Dit zijn de punten die je moet raken, volgens Gotesman:

Ik raad mensen aan zich voor te bereiden met wat ze gaan zeggen en hoe ze het gaan zeggen. Het gesprek zou moeten bestaan uit het delen van een paar dingen over de andere persoon die ze waarderen, een duidelijke verklaring over het niet meer in de relatie willen zijn, en een eerlijke uitleg waarom ze hebben besloten om het uit te maken.

Dit is ook zo’n beetje mijn advies voor het afwijzen van tweede afspraakjes, dus het zijn de basisbouwstenen van het goed behandelen van andere mensen.

Bedenk wat je graag zou willen horen

Als je er nog steeds niet uit bent wat dat script zou moeten zijn, zegt Gotesman dat je moet proberen je in hun schoenen te verplaatsen:

Ze zouden medelevend moeten zijn in hun toespraak en zich bewust moeten zijn van hoe ze de ander zich zouden kunnen laten voelen. Ze kunnen zich voorstellen hoe zij zich zouden voelen als zij degene waren die het breakup-gesprek zou ontvangen.

Ze moeten zich niet laten meeslepen als je fantaseert over hoe het voelt om gedumpt te worden:

Maar er is een grens aan hoeveel ze de klap kunnen verzachten, en ze moeten standvastig zijn met hun beslissing en eerlijk zijn over hoe ze zich voelen.

Je probeert een relatie te beëindigen, dus blijf op koers.

Probeer het persoonlijk te doen

Dit is gewoon iets wat ik zeg – tenzij je vreest voor je veiligheid, zou je de reis moeten maken om dit alles persoonlijk tegen je significante ander te zeggen, bij voorkeur op een locatie waar ze niet vernederd zullen worden als ze huilen. Een park, een huiskamer, ergens relatief prive waar je niet hoeft te wachten om de rekening te delen voordat jullie beiden kunnen vertrekken.

Geef ze niet de schuld (ook al verdienen ze het)

Dit is een moeilijke; soms zijn wij het echt die het probleem in een relatie creëren, omdat we er niet klaar voor zijn, het leven te gek is, of we onze eigen problemen hebben om uit te pakken. Maar vaak ligt het echt aan hen. Toch raadt Grotesman je aan om je problemen met de ander te framen door je eigen keuzes, want als je het laat lijken alsof ze kunnen veranderen om jou een plezier te doen, zullen ze dat misschien proberen. Je laat het ook lijken alsof het hun beslissing is, terwijl het eigenlijk de jouwe is:

Bijvoorbeeld, je geeft de ander de schuld als je zegt: “Ik kan niet bij je zijn omdat je me bedrogen hebt” of “Ik maak het uit met je omdat je een bedrieger bent.” In plaats van te beschuldigen, neem je verantwoordelijkheid voor je beslissing om het uit te maken: “Ik kan niet bij je zijn omdat je me bedrogen hebt en in de relatie blijven is in strijd met mijn persoonlijke waarden.”

Het uitmaken is een persoonlijke beslissing, niet een gevolg van de acties van iemand anders. Door de ander de schuld te geven van de breuk, gaat het eigenaarschap van de breukbeslissing ten onrechte naar hen. Niet alleen zullen ze zich meer gekwetst voelen door de schuld op zich te nemen, ze zullen denken dat ze de mogelijkheid hebben om de breuk ongedaan te maken met hun acties. Ze kunnen zich tot het uiterste inspannen om de schade te herstellen die ze hebben aangericht om de breuk te veroorzaken. Soms kan dit uitgroeien tot een ongezonde obsessie die hen verder verwijdert van het accepteren van de realiteit. Dit is een gemakkelijke fout om te vermijden en een moeilijke om uit te komen.

Natuurlijk zijn er momenten waarop we echt van iemand houden en wensen dat hij of zij een bepaald gedrag of een bepaalde houding zou veranderen zodat we de relatie kunnen voortzetten; uiteindelijk kun je echter niemand dwingen om anders te zijn. Je kunt alleen de gezonde keuze voor jezelf maken en met empathie afscheid nemen.