Herinner je je dat prachtige mens dat ik een paar maanden geleden ontmoette?

We gingen uit elkaar, en voor het eerst in mijn volwassen leven, ervoer ik een gelukkig einde door een einde.

Niet zoals pop-de-kurk-van-de-champagnefles gelukkig. Er was teleurstelling en andere normale menselijke emoties te verwerken, maar het was de gezondste, meest liefdevolle break-up die ik ooit heb gehad.

Geen lange, slepende, heen-en-weer. Geen hysterie. Gewoon respect en eerlijkheid.

Wanneer we leren lief te hebben zonder gehechtheid, wordt het makkelijker om relaties los te laten die niet eeuwig kunnen duren, zonder dat het om ons draait.

Zoals mijn boeddhistische vriend graag tegen me zegt: “Megyn het succes van een relatie heeft niets te maken met de duur dat je in de relatie zit, maar of jij en de ander elkaar als betere mensen kunnen achterlaten.”

Dit klinkt echt geëvolueerd, onbaatzuchtig, en new-agey, toch? Maar wat als je echt op zoek bent naar liefde? De eeuwige soort?

Een snelle les in liefde vandaag. Gewoon een geheugensteuntje.

De zuiverste vorm van liefde, de enige waarin ik geïnteresseerd ben, is eeuwig; liefde sterft nooit.

Niemand kan genoeg van je houden, je koesteren, of je aanbidden als je niet al een bron van deze dingen bent van binnenuit. Al het andere is behoeftigheid. En de relaties die we cultiveren vanuit een tekort aan eigenliefde zullen altijd een gelegenheid voor ons zijn om te evalueren en te kiezen hoe we meer van onszelf kunnen houden.

Je kunt alleen liefde geven, ontvangen en je geliefd voelen in de mate waarin je in staat bent om liefde te geven, te ontvangen en te voelen vanuit diep van binnenuit jezelf.

En soms – is liefde niet genoeg.

Dus… wat als we ophielden naar liefde te zoeken en in plaats daarvan begonnen te zoeken naar diepe, zielvolle resonantie?

Wat als we konden liefhebben, onvoorwaardelijk, van ganser harte, puur en onbaatzuchtig zonder gehecht te zijn? Zouden relaties kunnen werken?

Zouden ze dezelfde betekenis, dezelfde diepte, dezelfde zuiverheid, dezelfde intensiteit en kwaliteit hebben zonder dat we het op onze manier zouden moeten doen? Zonder ons vast te klampen aan de angst dat dit de laatste zal zijn die ooit zal werken?

Ummm, Ja! GROOT JA!

Wanneer we onze eigen inherente waarde diep voelen en doordrenkt zijn van onze eigen voeding, komen we in eenheid wakker met onze ogen, oren en hart open en dat is hoe we relaties cultiveren van grote harmonie, van grote groei, en van groots werk. Ja, zelfs wanneer ze niet werken.

Wanneer twee mensen van binnenuit volledig gevoed zijn, kunnen ze liefde uitstralen zonder te nemen, te krimpen, behoeftig te zijn of te grijpen.

Of iemand wel of niet van ons houdt, doet niet ter zake. Het doet niets af aan wat we al hebben.

Dit wil niet zeggen dat scheidingen pijnloos zouden moeten zijn. Er zullen altijd emoties en gevoelens te verwerken zijn rond verloren verbinding, het missen van een metgezel, en onvervulde dromen.

Zonder oordeel en met volledige zelfcompassie, kun je op verantwoorde wijze je eigen rouwproces eren, maar uiteindelijk zul je geen gebrek aan liefde voelen of het gebrek aan liefde van een ander persoonlijk opvatten.

Eigenlijk is een relatie een dans, een ontdekkingsreis, een kans voor onvoorwaardelijke liefde om twee zielen te bevruchten binnen een container (de relatie) die vervolgens twee mensen in staat stelt te groeien en uit te breiden, waardoor ze sterker en meer verlicht worden dan ze daarvoor waren.

Helaas kan de mate waarin elke persoon in staat is uit te breiden beperkt zijn.

Wanneer we verstrikt raken in de val van het forceren van “deze moet het zijn” is wanneer we niet kunnen zien dat een of beide mensen in de relatie niet floreert.

Hoe lang de andere persoon in staat is je te ontmoeten ligt buiten je macht.

Elke ziel heeft zijn eigen tijdlijn, zijn eigen lessen en zijn eigen pad. Er is absoluut niets wat je kunt doen, zeggen of worden om de waarheid van een ander te dwingen overeen te komen met die van jou.

De waarheid van het pad van een ander zal zich in lagen met gemak en helderheid openbaren als je niet verblind wordt door de behoefte om liefde in een doosje te laten passen.

Een ander liefhebben is begrijpen, eren en erkennen dat als het geluk van een ander ligt in het nastreven van de eigen waarheid en het eigen geluk buiten de relatie, dan is werkelijk van hem of haar houden, hem of haar bevrijden, en soms ook jezelf bevrijden.

Jouw enige verantwoordelijkheid is het cultiveren van en dieper gaan in het kiezen voor meer liefde en wat dat voor jou betekent, zonder je waarden of je goddelijke waarde in gevaar te brengen.

Maar hoe zit het dan met het “happy end?”

Dit is het grote dilemma van de romantische liefde: “Zeg me dat ik niet gekwetst zal worden”, “Zeg me dat dit de ware is”, “Laat het eeuwig duren… En. Maak. Het. Magical.”

Ironisch genoeg, waar liefde bestaat, in zijn puurste vorm, is niet strikt geboren uit het happily ever after verhaal.

Relaties werken het beste wanneer we ze zien als geschenken in ons leven en kansen om te groeien in tegenstelling tot dingen die we bezitten, gaan om onze behoeften te krijgen voldaan, of hebben tot ‘de dood ons scheidt.

Essentieel voor elke succesvolle relatie is een diep weten van zichzelf om compleet te zijn buiten vereniging met een ander.

In essentie moeten we verbonden zijn met ons eigen licht. We moeten op een intieme manier met onszelf verbonden zijn.

Als we op een van deze gebieden tekortschieten, zullen we onze fantasieën, onze leegtes, onze behoefte om nodig te zijn, geliefd te zijn, gered te worden en gewaardeerd te worden, projecteren op een andere persoon. In feite zullen we onze Macht uitbesteden.

We zullen niet in staat zijn om authentiek in een relatie te verschijnen, of in staat zijn om een ander volledig te zien voor wie hij is.

We zullen nooit de mens zien, er voor vallen, liefhebben, of waarderen.

We zullen niet in staat zijn om te onderscheiden wat wel en wat niet in staat is om te geven. En we zullen niet in staat zijn om met onvoorwaardelijke liefde, acceptatie, en vrijheid de unieke, mooie, rommelige, mens te eren.

Zodra we beginnen te kijken naar iets of iemand anders als de bron van onze kracht: onze geldigheid, onze vreugde, onze eigenwaarde; op het moment dat we iemand nodig hebben om iets anders te zijn om ons gelukkig te maken – vergeten we wat onze waarheid en normen zijn, laten we iemand anders onze eigenwaarde kapen, klampen we ons vast, projecteren we en snijden we onszelf feitelijk af van de gezonde stroom van liefde die het Universum van ons vraagt te ervaren.

Wanneer Liefde op zijn volst is, is het niet lineair, rigide of in bedwang te houden. Het is iets dat zo diep in ons zit, dat het van nature overstroomt en resonantie vindt in ons leven.

Okay, okay – ik weet het, “kom van je eeuwige liefde hoge paard af, praat tegen me alsof ik een mens ben.”

Verliefd worden kan een helse drug zijn: de chemicaliën, de opwinding, de toekomstige mogelijkheden – bedwelmend.

Connectie en partnerschap zijn prachtige plaatsen voor groei, voor diepere verbinding, om onze eigen liefde in actie te zien, voor poorten naar de volgende fase van onze EVOLUTIE.

Maar wanneer we (bewust of onbewust) relaties gebruiken als een aanvulling op het ene dat we niet met onszelf hebben, of we offeren onze integriteit op ten koste van het blijven in een partnerschap, stellen we onszelf op voor chaos, interessante lessen, uitputting en soms vernietiging – wat allemaal nuttig kan zijn.

Het is niet zo dat er een “juiste” soort liefde is, “juiste” manier om te daten, of een juiste relatie. Iedereen is er voor ons grootste goed en om ons vooruit te helpen als we bereid zijn om keuzes te maken. Het is gewoon zo dat er meer voedende, vervullende, zielsvolle manieren zijn om een intiem partnerschap aan te gaan.

Val niet in liefde, loop in liefde – en kies dan voor resonantie.

Revolutionaire nieuwe weg voorwaarts: Ik beloof mezelf dat ik, wanneer ik een intieme relatie aanga, in plaats van op zoek te gaan naar “de ware”, alles uit te pluizen, me terug te trekken uit angst gekwetst te worden – opensta om diepe, bezielde, resonantie toe te staan als mijn nieuwe liefdesnorm. Ik zeg ja tegen wederzijdse liefde, authentieke vriendelijkheid en respect – zolang we beiden groeien.

Ik voel en ontvang liefde dieper, openlijker en eerlijker dan ik ooit eerder heb gedaan. Ik heb met meer zuiverheid en acceptatie van veraf liefgehad dan ik ooit in een relatie heb gedaan. Ik heb velen laten gaan in naam van meer van mezelf te houden, en heb op mijn beurt liefde teruggekregen – tienvoudig.

Ik zie en accepteer mensen ook in hun heelheid: in hun complete rommelige menselijkheid, in hun glorie, in hun kwetsbaarheden, in hun gaven, in hun beperkingen, want ik heb ze niet nodig om iets anders te zijn dan wie ze nu zijn.

Dit is onze kracht. Van hieruit maken we keuzes. We kunnen onderscheiden: Meer van hetzelfde? Of wil ik iets anders creëren? Van hieruit hebben we onvoorwaardelijk lief en staan we toe dat liefde haar eigen wonderen ontvouwt in plaats van onze eigen wil op te dringen.

Wat uit liefde geboren wordt, kan alleen maar leiden tot meer liefde.

Wanneer we vrijelijk kunnen liefhebben en zielen toestaan te komen en gaan wanneer dat nodig is, vervangt dat blindheid, behoeftigheid en als-dan-liefde door overvloedige, heilige ruimten voor vrij stromende groei, voeding en vriendelijkheid, die uiteindelijk overvloediger, vrediger en voedender aanvoelt.

Wat nu het belangrijkst voor me is in relaties, is: Heb ik van hen gehouden met zuiverheid, om wie ze waren? Ben ik een beter mens na deze ervaring? Heb ik hun menselijkheid en de mijne geëerd met eerlijkheid, respect en vriendelijkheid? Ben ik trouw gebleven aan mezelf? En hopelijk, heb ik de ander goed achtergelaten?

Ultimately, you are the one you’ve been waiting for.

Everything else is just Grace; een geschenk; een kosmische high five.

Mijn diepste wens voor jullie allemaal is dat naarmate je groeit en dieper in je eigen liefde EVOLVEERT; naarmate je licht helderder schijnt, dat de liefde die naar je terugstraalt ook helderder straalt.

Postscript:
Het heeft me meer dan twee maanden gekost om dit te schrijven. Ik had nooit gedacht dat ik me zo kwetsbaar en bloot zou voelen als ik over zoiets als intieme liefde zou schrijven.

Ik erken dat liefde en relaties een gevoelig onderwerp is omdat we allemaal in verschillende stadia van onze eigen EVOLUTIE zitten (dat is liefde achterwaarts trouwens) en daarom hebben we een verschillende mate van tolerantie voor iemand anders die ons vertelt wat volgens hem liefde is.

Nadat ik de belichaming heb ervaren van alle principes die ik predik: eigenliefde, loslaten, aanwezig blijven, niets persoonlijk nemen en andere zielen hun eigen pad laten volgen, kan ik niet geloven dat wat ik vroeger in een relatie ervoer, ik geloofde dat liefde überhaupt liefde was.

Begrijp me goed, ik geloof absoluut in toewijding, waarheid, vriendelijkheid, mededogen en respect.

Ik geloof in liefde, zelfs de ’tot de dood ons scheidt’-relatie, en ik zou er nooit voor pleiten om weg te lopen, weg te lopen of te ontsnappen uit een relatie, alleen omdat het ‘moeilijk wordt’. Dat is een zeer persoonlijke beslissing en uniek voor elke situatie, die ik onmogelijk kan behandelen binnen de reikwijdte van één artikel.

Maar, wat ik voorstel en bepleit is een onderzoek naar je eigen redenen voor het zoeken naar en blijven in een relatie. Ik nodig je uit om je eigen zelf-liefde hiaten te verkennen en te kijken naar mogelijkheden om die van binnenuit te helen, zonder iemand verantwoordelijk te maken voor je eigen geluk.

Ik stel dat ik geloof dat alles minder dan wederzijds respect, overweging en vriendelijkheid niet bijzonder liefdevol zijn en het is aan jou om keuzes te maken die resoneren met meer liefde in je leven zonder iemand te veranderen.

Ik heb deze post niet met een zwaar hart geschreven, maar ironisch genoeg voel ik me meer geliefd dan ooit tevoren en zekerder over mijn relatietoekomst omdat ik voor het eerst in mijn datingleven in staat was om met een zacht, open hart te verschijnen, zonder gehechtheid; een ander duidelijk zien, terwijl ik eerlijk bleef over wat waar en goed voor me was.

Neem wat resoneert, laat de rest.

Alle Liefde. Alle Waarheid.