Als je een van die mensen bent die altijd weet wat je doet, voel je dan vrij om te stoppen met lezen. U hebt waarschijnlijk een vergadering, een project, of een team dat uw feilloos perfect inzicht nodig heeft.

Bij nader inzien, misschien moet je blijven hangen. Want niemand – serieus, niemand – weet 100% van de tijd wat hij doet.

In feite is het “Ik heb geen idee wat ik doe”-syndroom iets waar bijna iedereen van ons zich aan kan relateren. De diepe angst dat je de zaken nu toch echt op een rijtje zou moeten hebben, en zou het niet geweldig zijn als een echte volwassene je komt vertellen wat je zou moeten doen, is vaak onontkoombaar.

Helaas leidt het, zelfs als het sporadisch voorkomt, tot het soort zelfontmoedigende zelftwijfel dat echt een negatieve invloed kan hebben op je professionele leven. Omdat ik denk dat je niet alles wat je doet in twijfel wilt trekken, is dit het perfecte moment om te leren hoe je ermee omgaat. Drie manieren om ontsporende gedachten tegen te gaan.

Stop met denken dat iedereen het al weet

Als je op je werk zit en het gevoel hebt dat iedereen precies weet wat hij of zij doet, kan dat best lastig zijn. Er is de persoon die altijd lijkt te leiden grote vergaderingen, de collega die altijd klaar om een besluit te nemen en rally mensen rond het, en de collega die altijd lijkt te vinden een weg door een netelige situatie en land op een geweldig eindresultaat.

Ja, soms voelt het alsof iedereen is beter in wat ze doen dan je bent. Maar, raad eens? Dat is niet zo.

Denken dat al je collega’s het hele professionele spel al doorhebben, is geen gemakkelijk gevoel om mee om te gaan. Jezelf vergelijken met anderen en je zorgen maken dat je niet meet staat alleen maar om je terug te houden op het werk en een klap op je zelfvertrouwen te nemen.

Dus probeer dit eens: De volgende keer dat je merkt dat je je afvraagt waarom iedereen beter lijkt te zijn dan jij, vraag jezelf dan af: “Hoe dient dit mij?” Zoek dan naar een positieve gedachte, een die je zorgelijke geest tot rust brengt. Die nieuwe manier van denken zou kunnen zijn: “Iedereen doet het beste met wat hij heeft” of iets in de trant van “Ik hoef mezelf niet meer met anderen te vergelijken.” Zoek naar iets dat een eind maakt aan de negatieve spiraal naar beneden.

Stop met geloven dat je alles al weet

Als ik een artikel begin te schrijven, heb ik letterlijk geen idee welke richting ik op ga. Ik begin met een lege pagina, de titel doemt groot op aan de bovenkant van al die witte ruimte. En dan schrijf ik gewoon. Ik weet niet waar het gaat eindigen. Ik weet niet altijd wat mijn punt zal zijn. Ik weet zelfs niet of het, tegen de tijd dat ik klaar ben, iets meer zal zijn dan een hoop onsamenhangend gebazel. Zinnen vormen zich. Onderscheidingen krijgen vorm. Ideeën stromen. Ik raak misschien niet elke keer het doel, maar ik vertrouw mezelf met die lege pagina, en ik sta mezelf toe te zien waar het me brengt, en het brengt me onvermijdelijk ergens. En hier is het ding – het is niet waar dat weten wat je doet de hele tijd is beter dan niet weten.

Dingen doen die je nog niet eerder hebt gedaan – meer verantwoordelijkheid krijgen, een team leiden, een nieuwe baan op een nieuwe plek beginnen, van loopbaan veranderen, een bedrijf of zelfs alleen maar een website beginnen, een complex en eng nieuw project aannemen – vereist een zekere mate van onzekerheid, anders ben je alleen maar aan het spoelen en herhalen tot je hersenen in je bureau atrofiëren.

Willig zijn om dingen gaandeweg uit te zoeken en nieuwe obstakels met nieuwsgierigheid tegemoet te treden, is hoe je leert en groeit. Dat is hoe je echte waarde creëert.

Dus, de volgende keer dat je je zorgen maakt dat je de klos bent als je niet precies weet wat je doet, vraag jezelf dan af: “Als ik niet alle antwoorden hoef te hebben, wat zou ik dan doen?” En handel dan dienovereenkomstig.

Stop met denken dat je wordt ontdekt

Een van de grote angsten van het gevoel dat je met minder dan 100% zekerheid werkt, is een kleinigheidje dat imposter-syndroom wordt genoemd. Je maakt je zorgen dat je baas je naar haar kantoor zal roepen en je een opsomming zal geven van alle manieren waarop je het hebt verknald en alle manieren waarop je in de problemen zit. Je denkt dat als je klaar bent met je werk iedereen zich zal omdraaien en zich zal afvragen hoe je in godsnaam je tijd hebt doorgebracht, of erger nog, je de kamer zal uitlachen. Je vreest dat je collega’s het van je zullen moeten overnemen en je zullen bestempelen als de zwakke schakel in de machine.

De vrees dat anderen zullen ontdekken dat je een bedrieger bent, zal je in cirkels doen rondrennen en elke beweging in twijfel trekken, je werk alleen maar doen in een poging om vakjes af te vinken en alle anderen tevreden te stellen. En dat is, zoals u vast wel inziet, geen goede manier om uw tijd door te brengen.

Neemt u in plaats daarvan de volgende keer dat u bang bent om ontdekt te worden eens de volgende vraag op: “Wat zou ik nu doen als ik op mijn best was?” Want als je op je best bent, betekent dat gewoon dat je in jezelf gelooft om de volgende stap te zetten, wetende dat je al goed genoeg bent om hem te nemen.
Denken “Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben” is zelden waar, of in ieder geval, het is niet waar het om gaat. Het is OK als je niet alles weet – het is onwaarschijnlijk dat zelfs je baas alle antwoorden heeft. Wat iedereen denkt of zegt, betekent niets. Vertrouwen is het vermogen om uw gedrag te kiezen met impliciet vertrouwen, dus zelfs als u iets voor de allereerste keer doet, zoals een team leiden of een bedrijf starten, zullen uw geloof en overtuiging u dragen. Of je onderweg fouten maakt of niet (en je zult fouten maken, want dat is de aard van het leven), is niet het punt.

Wat telt is je best doen, leren van wat er gebeurt, en dan je volgende keuze maken op basis van nieuwe kennis en bewustzijn.

Je best doen, dat is wat telt. Als je dat kunt, hoef je je geen zorgen meer te maken dat je niet weet wat je doet.