Ohhh, de kater. In mijn ervaring zijn er twee soorten: de fysieke en de mentale. De fysieke is nooit leuk. Je voelt je verschrikkelijk, je googelt dingen als “kan een kater me doden” en je hebt vooral spijt van dat laatste biertje dat je om 3 uur ’s nachts met je eieren en toast moest drinken.

Wat echter nog erger kan zijn, is het tweede type kater – de mentale. Deze komt niet altijd meteen… hij kan je pas later op de avond of zelfs een hele dag later overvallen, maar we weten dat hij er is. De mentale kater is de schaamte, spijt en verlegenheid waar je misschien nooit meer vanaf komt. Het is de “shit, heb ik dat echt gedaan” proloog.

Dus, op deze mooie maandagochtend, na Nationale Pizza en Bier Dag, of je nu een fysieke of mentale (of beide) kater hebt, hebben we een lijst samengesteld van Hoboken’s Beste Katerverhalen zodat je je een beetje beter over jezelf kunt voelen. (Tenzij je me je beste katerverhaal hebt verteld en ik het in dit artikel heb opgenomen, sorry…je SOL!)

Hoboken’s Beste Katerverhalen

Meet the Parents

“Ik zou de volgende dag voor het eerst de ouders van mijn vriend ontmoeten. Ik had alles klaar en klaar om te gaan. Ik zei tegen mezelf dat ik niet te hard van stapel zou lopen, want ik wilde niet naar een slijterij ruiken als ik zijn ouders ontmoette. Nou, ik vergat al snel dat ik dat tegen mezelf had gezegd en ging veel te hard in de bar… tot het punt dat ik een Uber terug naar mijn appartement nam terwijl ik letterlijk maar drie straten verder was…… Hoe dan ook, ik werd wakker, moest overgeven en maakte me zo snel als ik kon klaar. Mijn vriend haalde me op en had nu al een hekel aan me. We kwamen aan bij het huis van zijn ouders (nadat we mijn vriend de hele tijd in de auto hadden overtuigd dat ik in orde was) en liepen naar zijn voordeur. Met een mengeling van zenuwen en een van de ergste katers die ik ooit heb gehad, deed zijn vader de deur open en ik stak mijn hand uit, maar kaatste die meteen terug omdat ik moest kotsen. Uiteindelijk kotste ik in mijn handen, op zijn veranda… Ik draaide me om en zat (alleen) in de auto van mijn vriend totdat hij kwam en me dwong weer naar binnen te gaan. Over vernederend gesproken.”

Jaywalking

“Laat ik beginnen met te zeggen dat ik wakker werd met mijn schoenen en handtas nog om mijn lichaam. Mijn hoofd bonsde – de nacht ervoor was een extreem onverantwoordelijke nacht geweest met het drinken van witte wijn, bier en whisky (in die volgorde). Mijn vriendin en ik besloten de volgende dag te gaan brunchen in Hoboken. Dus, in de hoop dat Hair of the Dog me nieuw leven zou inblazen, begon ik aan een mimosa zo groot als mijn hoofd. Halverwege het drankje begon ik me misselijk te voelen. Het was het soort misselijkheid dat je het koude zweet doet uitbreken. Het ging gebeuren – ik moest overgeven. Ik stond op om naar het toilet te gaan, maar de rij was ZO lang. Ik moest snel denken; als ik in de rij wachtte, zou ik zeker over de vloer kotsen (wat me al is overkomen bij Caliente Cab in NYC). Dus ik stormde naar buiten, liep door de straat en zocht koortsachtig naar een respectabele plaats om over te geven. Er was geen vuilnisbak te zien. Toen ik de hoek omging, kon ik het niet meer houden en gelukkig was er niemand in de buurt. Ik begon projectiel over te geven in het midden van de straat. Daarna keek ik op en stonden er meerdere auto’s stil voor een rood licht. Iedereen staarde naar me en sommigen maakten zelfs foto’s.”

Productieve katers

“Ik was dus aan het trainen voor een halve marathon en beloofde mijn vriendin dat ik op zaterdagochtend om 10 uur samen 10 mijl zou lopen. Op veel vrijdagen ga ik met mijn collega’s Happy Hour drinken en kom ik pas heel laat thuis. Deze vrijdag was niet anders. Ze voerden me het grootste deel van de avond wodka, en we eindigden in het appartement van mijn collega in Hoboken.

Het volgende dat ik weet, werd ik wakker op mijn bank in mijn appartement, een handdoek over mijn borsten, (ondergoed aan), alleen. (Waarom heb ik mijn kleren uitgetrokken? Geen idee.) Ik sperde mijn ogen open om de tijd te controleren en het was 10:10 uur. Ik probeerde mijn telefoon te vinden en die was NU NERGENS. Gelukkig had ik een sms-app op mijn laptop en ik begon meteen iedereen met wie ik uit was en een paar vrienden die hun nummers hadden en konden bellen te sms’en. Mijn vriend kreeg een van mijn collega’s te pakken die nog in het appartement was waar we waren geweest. Hij vroeg of mijn telefoon een rood hoesje had en ik was zo opgelucht dat ik hem niet was verloren of in een bar had laten liggen. Ik sms’te mijn loopmaatje en vertelde haar de situatie en liet haar onze loop verplaatsen naar 11 uur. Ik trok hardloopkleren aan, jogde naar het huis van mijn collega, ontdekte dat mijn telefoon de hele nacht in zijn appartement had liggen opladen en dat we hem vergeten waren, en hij bracht me om 4 uur ’s ochtends naar huis omdat iedereen zich grote zorgen maakte toen ik zei dat ik zelf naar huis liep. Dit was allemaal nadat ik had gezoend met 2 van mijn collega’s afzonderlijk (en ik herinnerde me dat deel).

Ik ging uit voor die 10 mijl run, met ongeveer 2 pauzes, en mijn vriend high-fived me en vertelde me dat ze de alcohol kon ruiken die uit mijn zweet kwam. Ik heb ’s werelds meest productieve kater.”

Poppin’ Bottles

“Mijn vriend en ik gingen de avond ervoor uit in de stad. We werden wakker met een kater, maar niet verschrikkelijk. Het was net genoeg om weer te gaan drinken om de kater te stillen en de zondag te beginnen. Nou, in mijn dronken toestand van de avond ervoor was ik de champagne vergeten die in de vriezer stond te koelen. Goed toch? Nee, helemaal niet goed. We halen het eruit en hoewel het er bevroren en slushy uitziet, ziet het eruit alsof het een heerlijke bevroren mimosa zou zijn. Dus ik haal de wikkel eraf en draai de draad er maar net, letterlijk net, uit voordat ik de kurk aanraak en de hele champagnefles ontploft, recht omhoog, tegen het plafond en over de hele keuken van mijn kleine Hoboken appartement. Als idioten stonden we daar maar, vol afschuw en ongeloof dat dit gebeurde, dus we deden geen enkele poging om de explosie te stoppen omdat we zo geïnteresseerd waren. Na dagen schoonmaken kwamen we tot de conclusie dat het het beste voor ons gezin zou zijn om de hele situatie onder de pet te houden, dus dit is de eerste keer dat ik het iemand vertel…”

Geschreven door Taylor Bilecky

Als ze niet geobsedeerd is door Public Relations (haar persona van maandag tot vrijdag), houdt Taylor ervan om mensen te kijken, nieuwe dingen uit te proberen en te proberen om elke smaak ijs te proeven die er is. Taylor is geboren en getogen in New Jersey, heeft net haar tweede huurcontract getekend in Hoboken en houdt van niets meer dan een Sunday Funday. Taylor ontmoet graag nieuwe mensen en is trots op haar vermogen om met iedereen te praten – zij is die persoon in de Uber die niet ophoudt met de chauffeur te praten.