De metabolische snelheid is een van de meest gemeten fysiologische kenmerken bij dieren en kan worden beïnvloed door zowel endogene (bv.b.v. lichaamsmassa) en exogene factoren (b.v. zuurstofbeschikbaarheid en temperatuur). De standaard metabolische snelheid (SMR) en de maximum metabolische snelheid (MMR) zijn twee fundamentele fysiologische variabelen die de onder- en bovengrens van het aërobe energiemetabolisme aangeven. De totale hoeveelheid energie die tussen deze twee variabelen beschikbaar is, vormt het aërobe metabolische bereik (AMS). Hier wordt een laboratoriumoefening voorgesteld voor een fysiologieles op universitair niveau, waarin de geschikte data-acquisitiemethoden en berekeningen voor het meten van de zuurstofconsumptie bij regenboogforel Oncorhynchus mykiss gedetailleerd worden beschreven. De lesoefening maakt gebruik van intermitterende flow respirometrie om SMR en MMR te meten, leidt AMS af uit de metingen en demonstreert hoe AMS wordt beïnvloed door omgevingszuurstof. De resultaten van de leerlingen laten meestal een daling van het AMS zien als reactie op omgevingshypoxie. Dezelfde technieken kunnen worden toegepast om de invloed van andere sleutelfactoren op de stofwisselingssnelheid te onderzoeken (b.v. temperatuur en lichaamsmassa). Door bespreking van de resultaten krijgen de studenten meer inzicht in de mechanismen die aan deze fundamentele fysiologische kenmerken ten grondslag liggen en in de invloed van exogene factoren. Meer in het algemeen schetst de lesoefening essentiële laboratoriumconcepten, naast berekeningen van de stofwisseling, gegevensverwerving en omrekening van eenheden, die de vaardigheid in kwantitatieve analyse en redeneren vergroten. Ten slotte zijn de beschreven procedures algemeen toepasbaar op andere vissoorten of waterademhalers zoals schaaldieren (bijv. rivierkreeften) en bieden ze een alternatief voor het gebruik van hogere (of meer afgeleide) dieren om vragen met betrekking tot de metabole fysiologie te onderzoeken.