Het Graf van Adam

Maar het kenmerk van de plaats is een korte zuil die uit het midden van het marmeren plaveisel van de kapel oprijst, en het exacte middelpunt van de aarde aangeeft. De meest betrouwbare overleveringen vertellen ons dat dit al eeuwen geleden bekend stond als het middelpunt van de aarde, en dat Christus, toen Hij op aarde was, alle twijfels hierover voorgoed heeft weggenomen door met zijn eigen lippen te verklaren dat de overlevering juist was. Denk eraan, Hij zei dat die specifieke zuil op het middelpunt van de wereld stond. Als het centrum van de wereld verandert, verandert de zuil mee van positie. Deze zuil is uit zichzelf drie keer verplaatst. Dit komt omdat, tijdens grote natuurverschijnselen, op drie verschillende tijdstippen massa’s van de aarde – waarschijnlijk hele bergketens – de ruimte in zijn gevlogen, waardoor de diameter van de aarde kleiner werd en de precieze plaats van het middelpunt met een punt of twee veranderde. Dit is een zeer merkwaardige en interessante omstandigheid, en een vernietigende berisping voor die filosofen die ons willen doen geloven dat het voor geen enkel deel van de aarde mogelijk is om de ruimte in te vliegen.

Om zich ervan te overtuigen dat deze plek werkelijk het middelpunt van de aarde was, betaalde een scepticus eens goed voor het voorrecht om naar de koepel van de kerk op te klimmen om te zien of de zon hem ’s middags een schaduw gaf. Hij kwam volkomen overtuigd naar beneden. De dag was zeer bewolkt en de zon wierp in het geheel geen schaduwen; maar de man was ervan overtuigd dat als de zon was opgekomen en schaduwen had gemaakt, zij er geen voor hem kon hebben gemaakt. Bewijzen als deze mogen niet terzijde worden geschoven door de onnozele tongen van de onruststokers. Voor hen die niet onverdraagzaam zijn, en bereid zijn overtuigd te worden, dragen zij een overtuiging in zich die door niets ooit kan worden geschokt.

Als men nog grotere bewijzen dan die ik heb genoemd wil hebben, om de koppigen en de dwazen te overtuigen dat dit het ware middelpunt van de aarde is, dan zijn ze hier. Het grootste daarvan ligt in het feit, dat van onder deze zuil het stof werd genomen, waaruit Adam werd gemaakt. Dit kan zeker worden beschouwd in het licht van een kolonist. Het is niet aannemelijk dat de oorspronkelijke eerste mens gemaakt zou zijn van een inferieure kwaliteit aarde, terwijl het heel gemakkelijk was om de eerste kwaliteit uit het centrum van de wereld te halen. Dit zal iedere nadenkende geest sterk treffen. Dat Adam gevormd werd uit aarde, die op deze plaats verkregen werd, wordt ruimschoots bewezen door het feit, dat in zesduizend jaar geen mens ooit heeft kunnen bewijzen, dat de aarde, waarvan hij gemaakt werd, niet hier verkregen werd.

Het is een merkwaardige omstandigheid, dat recht onder het dak van deze zelfde grote kerk, en niet ver van die roemruchte zuil, Adam zelf, de vader van het menselijk geslacht, begraven ligt. Er is geen sprake van dat hij werkelijk begraven is in het graf dat is aangewezen als het zijne – er kan geen sprake van zijn – want het is nog nooit bewezen dat dat graf niet het graf is waarin hij begraven is.

Het graf van Adam! Hoe ontroerend was het, hier in een land van vreemden, ver weg van huis en vrienden, en allen die om mij gaven, het graf van een bloedverwant te ontdekken. Weliswaar een verre bloedverwant, maar toch een bloedverwant. Het feilloze instinct van de natuur zorgde voor de herkenning ervan. De bron van mijn kinderlijke afgunst werd tot in de diepste diepten geroerd en ik raakte in een storm van ontroering. Ik leunde op een pilaar en barstte in tranen uit. Ik vond het geen schande dat ik huilde over het graf van mijn arme dode familielid. Laat hem die mijn ontroering wil bespotten dit boek sluiten, want hij zal weinig van zijn gading vinden in mijn reizen door het Heilige Land. Nobele oude man – hij leefde niet om mij te zien – hij leefde niet om zijn kind te zien. En ik – ik – helaas, ik heb niet geleefd om hem te zien. Gebukt onder verdriet en teleurstelling, stierf hij voordat ik geboren was. Zesduizend korte zomers voordat ik geboren werd. Maar laten we proberen het te dragen met vastberadenheid. Laten we erop vertrouwen dat hij beter af is waar hij is. Laten we troost putten uit de gedachte dat zijn verlies onze eeuwige winst is.