We worden elke dag overspoeld door omstandigheden waartegen we ons gedwongen voelen in actie te komen en die we moeten oplossen. Deze hinderlagen halen ons uit onze groef; ze putten ons uit en leiden af.

Hier is een eenvoudige methode om beslissingsmoeheid te bestrijden en gefocust te blijven: neem de tijd om na te denken voordat je reageert.

Deze aanpak kan worden toegepast om een betere ouder, vriend, minnaar, partner, baas, of vreemdeling te zijn.

“Tussen het idee
en de werkelijkheid
Tussen de beweging
en de daad
Valt de schaduw”

T.S. Eliot, The Hollow Men

Ik heb dit citaat opgevat als dat actie van vitaal belang is. Ideeën zijn geweldig, maar als er niet naar wordt gehandeld, gaan ze verloren.

Er is een Latijnse uitdrukking, “Fac, si facis.” Doe het als je het gaat doen. Het is de basis van de Nike slogan, “Just Do It.”

Het is een deel van de succes mantra van ondernemerschap. Klaar, Vuur, Richten. Onderneem actie, elke actie, en corrigeer op basis van de feedback.

Imperfecte actie verslaat perfecte passiviteit. Soms.

Ik ben gaan beseffen dat perfecte passiviteit zijn plaats heeft. Imperfecte passiviteit is niet goed. Voorzichtig, of halfslachtig, iets doen is niet de moeite waard. Zoals Yoda zei: “Doen of niet doen, er is geen proberen.”

Die schaduwruimte die T.S. Eliot beschrijft, kan ook een oase van bedachtzame rust zijn. Een van de doelen van meditatie is het openen van de ruimte tussen een prikkel en onze reactie, zodat we meer doordachte reacties kunnen hebben.

Een van de beste reactieopties die we altijd moeten overwegen is: niets doen.

Zoals met alles, is dit niet one-size-fits-all. Weten wanneer je het moet toepassen en wanneer het gepast is, is van cruciaal belang. Als u ervoor kiest een lekkende kraan niet te repareren, is de kans groot dat hij zichzelf niet zal verhelpen. Dat gezegd hebbende:

Voordat u handelt, vraag uzelf af: wat gebeurt er als ik ervoor kies niets te doen?

Voordat u spreekt, vraag uzelf af: wat gebeurt er als ik niets zeg?

Neem een afwachtende houding aan.

Neem een moment om tegendraads te denken en stel uw uitgangspunten ter discussie.

Als ze u een gelijnd papier geven, schrijf dan de andere kant op.

Juan Ramón Jiménez

Onze eerste impuls is om dingen te repareren. En we zijn geconditioneerd om te geloven dat we iets moeten doen om iets te herstellen.

Laat de eerste impuls voorbijgaan, wacht op de tweede – Baltasar Gracian

Dat zijn wijze woorden. Ze zijn van toepassing op persoonlijke relaties en professionele managementsituaties.

Een pauze voor de zaak is vooral belangrijk nu we ons gedwongen voelen om communiqués onmiddellijk te beantwoorden. We hebben mobiele telefoons en voicemail, en sms en e-mail. Zodra we een bericht ontvangen, denken we dat we ASAP moeten antwoorden.

Hier is hoe Napoleon met de drang tot actie omging.

Napoleon liet zijn secretaresse drie dagen lang al zijn brieven vasthouden. Hij liet zijn post ophouden om problemen zichzelf te laten oplossen. Toen hij eindelijk een bericht kon lezen, had het probleem zichzelf opgelost zonder dat hij zich ermee bemoeide.

Hij bewaarde zijn cognitieve en emotionele middelen, zodat hij ze kon inzetten waar ze het meest effectief waren.

Perfecte passiviteit doet een beroep op mijn aangeboren luiheid. “Doe het gewoon niet” klinkt aanlokkelijk. Maar actief niet doen is moeilijk.

We willen altijd helpen. Ons instinct is om in te springen en het probleem op te lossen en dingen te repareren. Wanneer problemen zichzelf oplossen, beschouwen we de toestand van oplossing als feedback dat we hebben bijgedragen aan de oplossing. Meestal staan onze inspanningen haaks op de oplossing.

We verwarren correlatie, het feit dat we betrokken waren, met causaliteit, we waren agenten van de oplossing. We geven onszelf schouderklopjes en bereiden ons voor op de volgende oproep voor onze superkrachten.

De illusie een onvervangbare probleemoplosser te zijn is emotioneel lonend. Het op het nippertje stoppen van een grote mislukking is glorieus. We verdienen applaus voor het blussen van het vuur en het redden van de dag.

Hier volgt een les uit de mythologie:

Atlas hoefde de wereld niet overeind te houden. Niemand dwong Atlas om de wereld op zijn schouders te nemen. Hij dacht dat als hij het niet deed, het uit elkaar zou vallen. Hij was ervan overtuigd dat zijn inspanning voorkwam dat de wereld in elkaar stortte.

De dag redden voelt goed, en heldendom is verslavend. We verlangen ernaar ons nodig te voelen. We genieten van die manische, ontmoet-de-kritieke-deadline-avonturen.

Misschien is dat de reden waarom we op de universiteit de hele nacht doorwerken op de dag voordat het werkstuk klaar moet zijn.

Het kan een gefabriceerde situatie maskeren die gewoon chaotisch of verwarrend is. Een hectische activiteit, toegepast op een misplaatst gevoel van urgentie, is niet hetzelfde als productief zijn.

Wat belangrijk is, is zelden urgent, en wat urgent is, is zelden belangrijk. Bekijk de Eisenhower box als een hulpmiddel voor het evalueren en prioriteren.

Creeer speling. Wanneer we reactief zijn, worden we afgeleid van de belangrijke dingen die we beter op lange termijn kunnen doen en ruilen we die in voor een kortetermijnfocus.

Elke grote vent zal je vertellen dat elke wereld die uit elkaar valt, weer in elkaar valt.

Onze fix-it-modus is niet alleen irrelevant, maar kan ook behoorlijk schadelijk zijn.

Vaak willen mensen gehoord en begrepen worden, niet gerepareerd. Niet iedereen wil dat je zijn of haar probleem oplost.

Door in de fix-it modus te springen, zeggen we impliciet dat we denken dat de persoon zijn of haar probleem niet zelf kan oplossen. Dit soort betutteling kan een stigmatiserend effect hebben en een geliefde, of een werknemer, ervan weerhouden om zelf actie te ondernemen en hun agency uit te oefenen.

Mensen toestaan om hun problemen op te lossen, stelt hen in staat om te groeien en vertrouwen te ontwikkelen in hun capaciteiten en mogelijkheden.

Het is onze verantwoordelijkheid, naar onszelf en anderen, om niet te veel na te denken, te veel te doen of ons te veel zorgen te maken.

Marcel Proust zei: “We doden degenen die van ons houden door de zorgen die we hen geven, door de angstige liefde die we inspireren en voortdurend alarmeren.” Het is van cruciaal belang om bedachtzaam te zijn en ons best te doen om niet in beide kanten van die val te trappen.

Onze geliefden bedoelen niet om ons uit te hollen met vermoeidheid door zorgen. En we moeten ons bewust zijn van de onnodige zorgen die we bij anderen teweegbrengen. We moeten rotsen zijn van verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid.

Verplaatste energie verwatert onze bekwaamheden en vermoeit ons en laat ons minder in staat om de impact te maken die anderen en onszelf het meest zal helpen. Scheid het belangrijke van het dringende.

Dus, voordat we onze mouwen opstropen en in actie komen, haal even adem en vraag jezelf af: wat zal er gebeuren als ik ervoor kies om niets te doen?

Voeg een afwachtende houding toe aan je arsenaal van reacties. Neem het aan als een tegengif tegen doorslaan.

Laat me weten hoe het gaat.