John Thompson Jr, de Hall of Fame-coach die Georgetown basketbal nationaal bekend maakte, is op 78-jarige leeftijd overleden.

“Wij zijn diep geschokt door het nieuws van het overlijden van onze vader, John Thompson, Jr,” zei de familie Thompson vanmorgen in een verklaring. “Onze vader was een inspiratie voor velen en wijdde zijn leven aan de ontwikkeling van jonge mensen, niet alleen op, maar vooral, buiten het basketbalveld. Hij wordt geëerd als een historische herder van de sport, gewijd aan het welzijn van zijn gemeenschap boven alles.”

Thompson zal worden herinnerd door college basketbalfans als de eerste Afro-Amerikaanse coach die een team naar het NCAA-kampioenschap leidde, maar dat was een label waar hij van terugschrok. Zoals hij tegen ESPN zei: “Ik mag dan de eerste zwarte zijn geweest die de kans kreeg om mee te dingen naar deze prijs, dat jullie duizenden van mijn voorouders hebben gediscrimineerd om hen deze kans te ontzeggen.”

Naast het kampioenschap van 1984 leidde Thompson de Hoyas naar drie Final Fours en twintig NCAA-toernooien, terwijl hij in zijn 27-jarige loopbaan een record van 596-239 neerzette. Zijn teams werden gekenmerkt door meedogenloze verdediging en imposante centra zoals Patrick Ewing, Dikembe Mutombo, en Alonzo Mourning.

John Thompson’s nalatenschap zal niet zijn wat hij op het basketbalveld deed, maar wat hij erbuiten deed.

Thompson zag dat er meer in het leven was dan alleen basketbal. Hij hield een leeggelopen basketbal in zijn kantoor om zijn spelers eraan te herinneren dat ze een plan moesten hebben voor de toekomst buiten het basketbal zodra de bal ophield met stuiteren. Zoals hij vaak zei: “Laat acht pond lucht niet de optelsom van je bestaan zijn.”

Voor Thompson was basketbal niet het einddoel, maar eerder een middel om kansen te krijgen, vooral voor zwarte atleten. In 1989 liet hij twee wedstrijden schieten uit protest tegen een racistische NCAA-regel die financiële steun zou hebben geweigerd aan rekruten die niet een minimumscore hadden gehaald op gestandaardiseerde tests. Thompson was van mening dat de regel bevooroordeeld was tegen kansarme studenten en liep van het veld vlak voordat de Hoyas een wedstrijd tegen Boston College zouden beginnen. De regel werd later ingetrokken.

Thompson was een torenhoge figuur, zowel op als naast het veld. Op het veld zag je hem vaak langs de zijlijn lopen met een handdoek over zijn schouder gedrapeerd. Buiten het veld gebruikte Thompson het platform dat hem als hoofdcoach van Georgetown geboden werd om te strijden tegen racisme en sociale ongelijkheid. Ondanks de impopulariteit van deze strijd, hield hij vast aan zijn standpunten en overtuigingen. Hoewel de woorden “Black Lives Matter” nog niet waren gevallen, streed Thompson daar zeker voor. Hij was ver in de voorhoede van de strijd voor rassengelijkheid en voor een betere samenleving.

In zijn leven heeft “Big John” veel bereikt dat een mensenleven waard was. Hij veranderde een programma dat drie wedstrijden had gewonnen het seizoen voorafgaand aan zijn aanstelling in een nationale grootmacht. In Georgetown verbond hij de kleine katholieke school op een heuvel met de grotendeels zwarte stad Washington, DC. Hij was een leider van mannen, een man die Allen Iverson crediteert met het redden van zijn leven. Hij was ver in de voorhoede van de strijd voor gelijkheid en raciale rechtvaardigheid, vechten voor kansen voor jonge zwarte mensen.

Het citaat dat is gegraveerd bij het standbeeld van Thompson in het atletiekcentrum dat zijn naam draagt, luidt: “Als ik er niet meer ben, als ik niet naar de hemel kan gaan, breng me dan terug naar Georgetown.”

Zijn nalatenschap op de Hilltop zal voor altijd voortduren.

Lest in vrede, Coach.