Segerstrom transformeerde de landbouwvelden van zijn familie in Costa Mesa in South Coast Plaza, dat in 1967 werd geopend met 78 winkels in een slaperig, grotendeels onontwikkeld gebied.

Segerstrom zag de rijkdom van de provincie groeien, en daarmee ook de behoefte aan dure dingen. In de loop der jaren maakte hij high-end retailers als Barney’s New York, Armani en Chanel persoonlijk het hof en zag hij toe op de transformatie van het winkelcentrum in een van de belangrijkste winkelcomplexen van het land.

“Hij zag overal ter wereld retailers waarvan hij vond dat ze hier moesten zijn, en hij deed persoonlijk een beroep op hen en had in veel gevallen succes,” aldus Thomas Nielsen, een burgerlijk leider en oude vriend van Segerstrom.

Met ongeveer 280 winkels, een jaaromzet van 1,7 miljard dollar en meer dan 22 miljoen bezoekers per jaar, gaat het er prat op “het best renderende geplande winkelcentrum in de Verenigde Staten te zijn.”

Ondanks zijn succes als zakenman en filantroop zou Segerstrom zich zijn hele leven lang als boer voorstellen. Segerstrom, kleinzoon van familievader C.J. Segerstrom en telg van ’s lands grootste onafhankelijke limabonenproducent, werd op 5 april 1923 in Santa Ana geboren.

Hij ging naar de Santa Ana High School, waar hij klassenvoorzitter was. Hij ging op 19-jarige leeftijd als soldaat in het leger, volgde de officiersopleiding en vocht tijdens de Tweede Wereldoorlog bij een eenheid van de veldartillerie. In Frankrijk, tijdens de Slag om de Ardennen, liep hij een ernstige granaatscherfwond op die hem aan meerdere operaties in een militair ziekenhuis onderwierp en zijn rechterhand blijvend verminkte.

Na zijn militaire dienst als kapitein ging hij naar de Stanford University, waar hij een bachelor’s degree en een MBA behaalde. Al snel maakte hij deel uit van C.J. Segerstrom & Sons, een familiebedrijf dat zich richtte op landbouw.

“Er was geen indicatie toen ik bij het bedrijf kwam dat we iets anders zouden gaan doen,” zei Segerstrom ooit in een interview. Maar de familie breidde al snel uit tot buiten de landbouw met de aankoop van overtollig onroerend goed van de gesloten Santa Ana Army Air Base.

Met zijn agrarische wortels werd Costa Mesa ooit “Goat Hill” genoemd, een term die lange tijd spottend werd gebruikt omdat het in de schaduw van het welvarende Newport Beach zwoegde. Vanaf het begin geloofde Segerstrom dat het South Coast Plaza gebied van de stad voorbestemd was om “het centrum” van Orange County te worden, een belofte die scepsis opriep. Toen Segerstrom in 1975 een luxe 17 verdiepingen tellend hotel opende te midden van de bonenvelden, voorspelden sommigen dat het “Segerstrom’s Waterloo” zou worden, hoewel het al snel een magneet bleek te zijn voor professionals van buiten de stad.

Maar Segerstrom had nog grotere plannen. In 1979 schonk zijn familie vijf hectare grond en minstens 6 miljoen dollar voor de bouw van het Orange County Performing Arts Center in Costa Mesa, dat zeven jaar later werd geopend aan de overkant van de straat van South Coast Plaza. Velen beschouwen de bouw van het complex, dat in 2011 werd hernoemd om Segerstrom te eren, als een scharnierpunt voor de kunsten in Orange County. Segerstrom, de oprichtingsvoorzitter van het centrum, was op karakteristieke wijze betrokken en reisde zelfs naar Zweden om het graniet voor het gebouw te selecteren.

“Er was heel weinig kennis of begrip van hoe diep een klassieke cultuur of zelfs populaire cultuur complex zou worden ondersteund door de bevolking van Orange County,” zei Segerstrom.

Segerstroms visie leverde hem een reputatie op als pionier van de nationale hausse in urban-village complexen – zogenaamde edge cities die bedrijven en entertainment, verkooppunten en woningen combineren in de buurt van grootstedelijke gebieden.

“Ik ben hier opgegroeid, en wat mij betreft kwam cultuur naar Orange County toen we het kunstcentrum creëerden,” zei Nielsen. “

In een economische studie die hij bijna 30 jaar geleden uitvoerde naar South Coast Plaza, zei James L. Doti, voorzitter van de Chapman University in Orange, dat hij ontdekte dat het winkelcentrum toen al mensen uit Los Angeles en het Inland Empire aantrok, een voorbode van de seismische impact die het in de daaropvolgende decennia zou hebben.

“In een tijd dat Orange County nog steeds werd beschouwd als een slaapgemeenschap van Los Angeles, was dat het eerste teken dat het een eigen geografisch centrum aan het worden was,” zei Doti.

Jarenlang weerstond Segerstrom de kritiek dat zijn culturele vrijgevigheid tot doel had zijn zakelijke belangen te verrijken, maar hij noemde zijn kunstmecenaat “persoonlijk en oprecht.” Segerstroms landhuis in Newport Beach op het Balboa Peninsula was voorzien van kunstwerken van wereldklasse, waaronder werken van Henry Moore, Milton Avery en Henri Matisse.

Geroemd om het versieren van kunstenaars, donateurs en zakenpartners, schonk Segerstrom af en toe Hermes-tassen met limabonen, als knipoog naar zijn begin als boerenjongen. Hij bleef de Japanse kunstenaar Isamu Noguchi achtervolgen, die hem aanvankelijk afwees, maar in 1982 toch “California Scenario”, een zesdelige beeldentuin voor een kantoor binnenplaats creëerde. Een van de kunstwerken was een 28 ton zware granieten sculptuur met een abstracte opstelling van nauwkeurig geslepen keien, genaamd “The Spirit of the Lima Bean,” als eerbetoon aan de geschiedenis van het land – en van de opdrachtgever.

Aan het Performing Arts Center gaf Segerstrom opdracht aan wereldberoemde beeldhouwers als Richard Serra om buitenwerken te maken en was hij de drijvende kracht achter de uitbreiding van het centrum, die in september 2006 culmineerde in de opening van de Renee and Henry Segerstrom Concert Hall met 2000 zitplaatsen en een budget van 200 miljoen dollar, tegenover de oorspronkelijke zaal. Segerstrom schonk het land en 50 miljoen dollar, en koos Cesar Pelli als architect.

Doti zei dat het kunstcentrum, naast zijn culturele bijdragen, aanzienlijke banen had gegenereerd en andere non-profit organisaties, waaronder Opera Pacific, in staat had gesteld te floreren.

“Zijn visie, zijn vasthoudendheid, heeft het Performing Arts Center echt tot een realiteit gemaakt. Zonder zijn leiderschap, zou het niet bestaan,” zei Doti.

Het hoofdkantoor van C.J. Segerstrom & Zonen kijkt uit op overblijfselen van het landbouwbedrijf van de familie en de twee verdiepingen tellende boerderij die Segerstrom’s grootvader bouwde in 1915.

Voor 31 jaar, Segerstrom was getrouwd met zijn eerste vrouw, Yvonne, met wie hij had twee zonen, Toren en Anton, en een dochter, Andrea. Maanden na hun scheiding in 1981, trouwde hij met zijn tweede vrouw, Renee, die een van de meest succesvolle kunst fondsenwervers van Orange County werd. Het huwelijk duurde bijna 20 jaar, tot haar dood in 2000 op 72-jarige leeftijd.

Nadat Segerstrom haar dochter had verstoten, Mikette Von Issenberg, eiste zij een deel van het fortuin van haar overleden moeder en beweerde dat Segerstrom het in gijzeling hield. De zaak werd in stilte geschikt. Het was een zeldzame publieke ruzie voor Segerstrom, die een reputatie had van decorum en het bewaken van de privacy van zijn familie. In gesprekken met verslaggevers was hij soms vrijmoedig over zijn filantropische projecten, maar altijd terughoudend over zijn persoonlijke leven.

Een maand na de dood van Renee Segerstrom, trouwde Segerstrom, toen 77, met zijn derde vrouw, Elizabeth Macavoy, een 45-jarige klinisch psycholoog. Segerstrom en zijn nieuwe bruid zeiden dat ze elkaar slechts drie weken voor hun bruiloft hadden ontmoet toen ze apart dineerden in hetzelfde restaurant in New York.

Segerstrom zei dat hij zichzelf aan haar voorstelde als een boer.

Naast zijn vrouw wordt Segerstrom overleefd door zijn drie kinderen, zes kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen.

Een openbare bezichtiging en eerbetoon zal worden gehouden in Fairhaven Memorial Park in Santa Ana op 28 februari.

[email protected]

Times staff writer Mike Boehm contributed to this report.