Bij melkvee is een verhoogd circulerend groeihormoon in verband gebracht met selectie voor een grotere melkgift. Deze studie testte de hypothese dat vleeskoeien die divergent geselecteerd zijn op melkproductie een verschillende GH respons zouden hebben op een challenge dosis van GHRH. De groeihormoonrespons op een challenge dosis GHRH werd gemeten bij 36 Angus-raskoeien, variërend van 6 tot 10 jaar oud. De koeien werden geclassificeerd als hoogmelkend (n = 16) of laagmelkend (n = 20), op basis van de melk-EPD van hun vaders. Het gemiddelde melk-EPD (in kilogrammen) bedroeg 16,6 en -14,4 voor respectievelijk hoog- en laagmelkende koeien. De melkproductie werd geschat aan de hand van de weeg-zuig-weegprocedure. Bloedmonsters werden genomen onmiddellijk voor en 10 minuten na een vrijstellingsdosis van 4,5 microg GHRH/100 kg BW (i.v. geïnjecteerd) en, 3 uur later, onmiddellijk voor en 10 minuten na een uitdagingsdosis van ofwel 1,5 of 4,5 microg GHRH/100 kg BW. Elk dier kreeg beide challenge doses, en de doses werden willekeurig verdeeld over 2 dagen bloedafname. Serumconcentraties van GH en IGF-I werden gemeten door RIA. Serum IGF-I werd gemeten in het basisbloedmonster op d 1 van de bloedafname. Er werd een positieve relatie (r = 0,35; P = 0,03) waargenomen tussen de rangschikking van de koeien voor elke dosis GHRH; dat wil zeggen, hoge responders op de lage dosis waren hoge responders op de hoge dosis. De groeihormoonrespons op de 4,5 microg/100 kg BW challenge dosis van GHRH was positief gerelateerd aan de melk EPD van de vader (R2 = 0,09; P = 0,03). De GH-respons op de 1,5 microg GHRH/100 kg GW challenge-dosis hield ook verband (P = 0,08) met de EPD van de vadermelk van hoogmelkende koeien. Bovendien was de IGF-I-concentratie van hoogmelkende koeien omgekeerd evenredig (R2 = 0,24; P = 0,04) met de EPD van vadermelk. De groeihormoonrespons op GHRH-uitdaging kan potentieel zijn als extra instrument bij de evaluatie van de melkproductie bij vleesvee.