Laat ik eerst zeggen dat ik op geen enkele manier anderen aanmoedig om loten te kopen of hun geloof en vertrouwen daarin te stellen. Dit is mijn verhaal over het gaan van een consument naar een bijdrager.

Mijn man besteedt misschien $ 6 per week aan loterij tickets ALS hij het geld in zijn zak heeft om dat te doen. Iets meer dan een jaar geleden was ik bang dat hij zijn geloof en vertrouwen meer in de loten stelde dan in God (ik had het mis) en ik vroeg een paar mannen tijdens het koffie-uurtje in de kerk om hierover met mij te bidden. In plaats van met mij te bidden, maakten ze mensen die aan de loterij meedoen belachelijk. Ik was diepbedroefd en dankbaar toen ik mijn lieve vriendin vertelde wat er gebeurd was, want zij bad met mij, over de loterij en ook om degenen te vergeven die niet met mij gebeden hadden. Ik wilde echt de kerk verlaten, maar God zei me duidelijk dat ik moest blijven, Hij had dit. Dus besloot ik erop te vertrouwen dat God aan het werk was in dit en mijn mans hart.

Ik ben sinds maart 2005 gehandicapt door een mislukte rugoperatie en de ziekte van Lyme. Toen we naar Arkansas verhuisden, vonden we de salarissen veel lager dan in NJ. Mijn gezondheidsproblemen, enkele onvermijdelijke uitgaven thuis en verschillende pogingen van mij om een bedrijf aan huis te hebben, zorgden ervoor dat we een grote schuld hadden. We waren dankbaar dat drie familieleden ons de laatste zes jaar of zo financieel hebben bijgestaan. Mijn man heeft altijd heel hard gewerkt, de laatste twee jaar heeft hij zelfs twee slecht betaalde banen gehad, alleen maar om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Vaak trakteerden vrienden me op etentjes en uitjes omdat we het ons niet konden veroorloven om zelf te gaan. God heeft altijd in onze behoeften voorzien.

Al die tijd dat we het financieel moeilijk hadden, heb ik altijd met mijn tijd bijgedragen op allerlei gebieden. Mensen die het financieel moeilijk hebben, vergeten vaak dat een bijdrage leveren zoveel meer is dan alleen geld – we dragen bij met onze door God gegeven gaven en tijd. Ik heb altijd tijd bijgedragen, maar in mijn hart wilde ik meer doen. We waren ook bijdragers met onze bezittingen, altijd bereid om aan anderen te geven wat we niet gebruikten maar anderen dankbaar zouden gebruiken.

Mijn verhaal: In dec 2013 tijdens een Spreuken 31 Online Bijbelstudie “Rev It Up” sessie werd ons gevraagd om onze grootste last op de bovenkant van een indexkaart te schrijven en daaronder te schrijven “Bij de mens is dit onmogelijk maar bij God zijn ALLE dingen mogelijk” Matt 19:26. Ik deed dit en legde het opzij. In januari kwam ik dit kaartje tegen en in plaats van God in mijn gebeden te vertellen hoe Hij mijn gebed moest verhoren (je weet wat ik bedoel…God geef mijn man een baan die genoeg geld oplevert zodat hij een baan kan hebben en naar de kerk kan gaan) begon ik het Bijbelvers dagelijks over onze financiën te lezen en te bidden. Ik voelde me geleid om naar wat ik noem de “wijze vrouwen” zondagsschool klas te gaan. Die bestaat uit vrouwen die als moeders voor me zijn en ik voelde een verlangen om wijsheid van hen te verzamelen. Op zondag 6 april was ik bezig met mijn zondagsschoolles voor die dag, het onderwerp was “Financiële Verantwoordelijkheid”. Ik voelde me echt veroordeeld over onze schulden en riep uit naar God “U MOET iets doen aan onze schulden – we eren U niet met deze schulden, we willen anderen meer zegenen en er is geen aardse manier waarop dit mogelijk is in onze eigen mogelijkheden”. Ik schreeuwde mijn hart uit tot God. Toen ging ik douchen en loofde God, zoals ik vaak doe onder de douche. Ik had ook tot God gebeden om mij de kracht te geven om tegen anderen over God te getuigen, omdat ik op dit gebied erg verlegen ben.

Bills verhaal: Mijn man, Bill, speelt graag mee in de loterij om te kunnen dromen. Hij speelt ongeveer $6 per week ALS hij het geld in zijn zak heeft. Hier in AR is wat er met het loterijgeld wordt gedaan openbaar en gemakkelijk te traceren. Hij denkt dat als hij een dollar of twee wint, het geweldig is, zo niet, dan weet hij tenminste dat hij bijdraagt aan iemands studiebeurs. Vrijdag 4 april ging hij naar het huis van een vriendin omdat ze horren nodig had. Ze gaf hem geld om de materialen te halen. Op weg naar huis stopte hij bij de plaatselijke supermarkt om een frisdrank te halen en besloot wat loten te kopen. Hij had kaartjes met de nummers waar we altijd mee spelen in zijn truck, maar zoals hij zei regende het en niet gewone regendruppels, de regendruppels waren zo groot als golfballen. lol Ik moet lachen want mijn lieve Bill haat nat worden! Dus, in plaats van nat te worden kreeg hij een vluggertje…iets wat hij zelden doet. Als hij loten krijgt zegt hij altijd “Ik heb het winnende lot voor jou” als hij ze aan mij geeft en vaak hing ik ze op het prikbord in de keuken zodat ik ze niet kwijt zou raken. Zondagmorgen, terwijl ik onder de douche stond, besloot hij een tweede kop koffie te nemen. Hij zag het kaartje en besloot het te controleren. Ik wou dat ik een vlieg op de muur had kunnen zijn, want de manier waarop hij uitlegt hoe hij het controleerde, nog eens controleerde, nog eens controleerde en toen controleerde of de data overeenkwamen, is echt grappig. Weet je nog, ik sta onder de douche en maak me klaar voor de kerk. Plotseling, rukt hij het gordijn open, zwaaiend met het ticket zeggen-we hebben 5 nummers, we hebben 5 nummers-ik zei “kom op, het is niet April’s fools dag meer” zei hij “echt waar!!! We hebben een miljoen dollar gewonnen. Maak je douche af. We moeten het lot tekenen. Ik was geschokt maar deed wat me gezegd werd, nadat ik aangekleed was controleerden we de nummers nog eens op de computer. Mijn man zette “TYJC” (dank u Jezus Christus) op de kalender, ging naar mijn kantoor, maakte 4 kleuren kopieën van het ticket voor en achter en deed het origineel in een mooie enveloppe met een hemel patroon erop en schreef op de buitenkant “ons nieuwe leven – dank u Jezus!” Toen gingen we naar de kerk, we zeiden niets totdat we naar Little Rock gingen om het te innen. De rest is geschiedenis.

Het eerste wat we deden was een tiende op het bruto bedrag – we zeggen allebei dat niets ervan van ons is, dus we wisten dat we Degene moesten eren die erin voorzag. We zijn in staat geweest om velen te zegenen met deze zegen, we hebben geen schulden meer (behalve de hypotheek op ons huurhuis – dat regelt zichzelf) en we hebben de familieleden terugbetaald die ons geholpen hebben. Ik vind het heerlijk om een donateur te zijn. Ik was dat altijd al met mijn tijd en heb altijd gezegd dat ik dat zou zijn als de financiën het toelieten en ik ben zo dankbaar dat God mij gezegend heeft met een gelijkgestemde echtgenoot die er ook van houdt om anderen te zegenen. Deze zegen heeft me ook de kracht gegeven om mijn geloof en hoe geweldig God is met zoveel mensen te delen, vrienden en vreemden.

Velen hebben ons verteld dat we het grootste deel moeten investeren voor ons pensioen, maar elke keer als ik daarover bid, zegt God me duidelijk: “Ik heb jullie manna gegeven voor vandaag – ik heb de dag van morgen gedekt.” Dat betekent niet dat we alles hebben uitgegeven, maar het betekent wel dat als we een behoefte bij anderen hebben gezien, we die behoefte hebben beantwoord. Na tiende, zegeningen, het afbetalen van dingen en enkele broodnodige reparaties aan ons huis, hebben we allebei een nieuwe auto en een paar speeltjes gekregen. In het begin voelde ik me schuldig om geld aan mezelf uit te geven, maar iemand die ik respecteer vertelde me dat God ons ook wil zegenen. We zijn ook voor het eerst in ongeveer acht jaar samen op vakantie geweest – een road trip om online vrienden te ontmoeten en persoonlijk familie terug te betalen. Terwijl ik dit schrijf, ben ik op bezoek bij mijn moeder, in het verleden heeft ze alle kosten en uit eten betaald als ik op bezoek kwam en het was zo’n zegen om mijn moeder voor de verandering eens te verwennen.

Mijn man, een maand of wat na het winnen, verliet zijn full-time baan om full-time te werken in zijn vorige part-time baan bij Turpentine Creek Wildlife Refuge-een baan waar hij van houdt, met mensen waar hij van houdt, omringd door harige vrienden waar hij van houdt en hij heeft zondagen vrij zodat hij naar de kerk kan gaan! Zonder schulden is het salaris meer dan genoeg, met mijn handicap, om te leven en nog steeds anderen te zegenen.

Zeg ik je nu dat je loterijbriefjes moet kopen- absoluut niet. Wat ik wil dat u hierin hoort, is dat wanneer wij loslaten, God toelaten en onze handen volledig van onze zorgen aftrekken, God verschijnt op manieren die wij ons onmogelijk hadden kunnen voorstellen. Mijn man en ik leven nu een leven met onbegrensde mogelijkheden omdat Bill durfde te dromen en ik eindelijk het grootste bolwerk dat de boze tegen mij had losliet – onze financiën. Een van mijn favoriete liederen zegt “vertrouw en gehoorzaam, er is geen andere weg” en ik begin eindelijk volledig te begrijpen wat dat betekent!

Oh, en ja, Bill speelt nog steeds mee in de loterij – hij zegt: “Zonder schulden kun je je voorstellen hoeveel meer we anderen kunnen zegenen met nog een overwinning. Ik ben met een dromer getrouwd en ik zou hem niet anders willen!