In zijn essay “Verborgen Intellectualisme” levert Gerald Graff kritiek op het onderwijssysteem omdat het voorbijgaat aan het intellectuele potentieel van hen die onconventionele “straatslimheid” bezitten. Wij gaan er als samenleving van uit dat alleen de inherent gewichtige academische vakken ons “ware” kennis verschaffen, en dat kennis in onderwerpen als mode, sport of zelfs dating geen intellectuele strekking heeft.

Het probleem met deze aanname, benadrukt Graff, is dat de educatieve waarde van deze vakken volledig over het hoofd wordt gezien. Als zelfbenoemde anti-intellectuele tiener heeft Graff zijn eigen strijd binnen het onderwijs moeten leveren.

Hij voelde zich veel meer op zijn gemak bij het studeren en debatteren over zijn favoriete honkbalteams met klasgenoten, dan bij de opdrachten en lezingen die hij op school kreeg.

Deze “straatslimheid”, zoals die van Graff zelf in de sport, legt hij uit, wint het van boekslimheid, niet omdat ze niet-intellectueel zijn, maar omdat ze “de intellectuele dorst veel grondiger bevredigen dan de bleke, onwerkelijke schoolcultuur”. Dit idee ondersteunt Graff’s suggestie dat als studenten gewoon de keuze zouden krijgen waarin zij kennis willen opbouwen, zij veel meer succes zouden hebben.

Hoewel, alleen omdat een student passie toont voor een niet-academisch onderwerp, herinnert Graff ons eraan, dat dit geen garantie is voor diep intellectueel inzicht, of een diepe kwaliteit van denken over dat onderwerp. De uitdaging om een student zijn eigen niet-academische interesses te laten uitdrukken, is om die interesse terug te koppelen naar de academische wereld. Zoals universiteitsprofessor Ned Laff heeft gezegd: “moet dit niet-academische onderwerp door academische ogen kunnen worden bekeken” om diepere kennis op te bouwen.

Top Experts

Prof. Clara

Gewaarmerkt deskundige

5 (345)

Samantha

Gewaarmerkt deskundige

4.9 (546)

Marrie pro schrijver

Geëvalueerd deskundige

5 (204)

huur van geverifieerde expert