De Teckel is ontstaan in Duitsland, waar het ras eerst dassenhonden werd genoemd. Boswachters in Duitsland in de jaren 1700 en 1800 werkten aan het creëren van het ras, in eerste instantie werden de honden gefokt om te jagen op kleine prooien, met het idee dat ze zowel klein en onbevreesd zouden zijn en bereid om in dassenholen te graven. Het eerste type dat werd gecreëerd was de gladde variëteit, die een kruising is van de Braque en de Pinscher en kan de Franse Basset Hound omvatten. Men denkt dat het ruwharige type ontstond door het kruisen van de Teckel met Spaniels en het langharige ontstond door het kruisen van de Teckel met Terriers. Pas in de jaren 1800 werd het ras ontwikkeld als een huisdier in tegenstelling tot een jachthond. Het ras werd populair aan de koninklijke hoven van Europa, waaronder het hof van Koningin Victoria. Het ras werd erkend door de Amerikaanse Kennel Club in 1885. Vanwege de associatie van het ras met Duitsland, had het ras het moeilijk tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zodra de oorlog was afgelopen, kwamen er meer Teckels in de Verenigde Staten, wat de groei van het ras bevorderde. Hoewel nog steeds gezien als jachthonden in sommige delen van Europa, wordt de Teckel beschouwd als een geweldig huisdier voor een gezin in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. De andere helft van deze hybride mix is de Franse Bulldog. Oorspronkelijk afkomstig uit Engeland, kwam hij naar Frankrijk tijdens de Industriële Revolutie met de Franse kantklossers, die hun ambacht zagen verdwijnen door de installatie van machines. Eenmaal in Frankrijk werd de “speelgoed” Bulldog, zoals hij toen werd genoemd, gefokt met de Terrier en de Mopshond en kreeg hij de nieuwe naam de Franse Bulldog. Deze dappere hond, met zijn vleermuis-oor schoonheid, werd zeer populair, en sloot zich aan bij de gelederen van de Amerikaanse Kennel Club in 1898.