Met de remake van Final Fantasy VII in een serie games (het eerste spel beslaat slechts het eerste derde deel van het origineel), is het duidelijk dat Square Enix er waarde in ziet om terug te keren naar oude klassiekers om ze op nieuwe, spannende manieren in ere te herstellen. Natuurlijk is de Final Fantasy VII remake niet de eerste keer dat Square Enix een van hun klassieke titels opnieuw heeft gemaakt. Veel ouderwetse titels, zoals Final Fantasy IV, zijn in de jaren 2000 volledig opnieuw gemaakt voor de PlayStation Portable- en Game Boy Advance-consoles. Een van de meest opmerkelijke remakes in deze tijd was Final Fantasy III voor de Nintendo DS, die voor veel Amerikaanse spelers de eerste kennismaking was met deze tot dan toe onuitgebrachte NES RPG.

Een spel dat wel een remake kan gebruiken, is Final Fantasy uit het PlayStation-tijdperk. Meer specifiek, Final Fantasy IX. Ten tijde van de release werd Final Fantasy IX bespot omdat het niet genoeg leek op Final Fantasy VII of VIII, maar in de jaren daarna is het beschouwd als misschien wel superieur aan zijn bekendere, Sephiroth-centrische oudere broer. Dit is het perfecte moment voor een remake.

Wat is Final Fantasy IX?

Final Fantasy IX volgt Zidane, een avonturendief met een apenstaartje en een hart van goud die de weggelopen Princess Garnet “ontvoert” als onderdeel van een misgelopen plan. Er volgt een heleboel ellende en kattenkwaad, waardoor Zidane een heleboel kleurrijke personages moet rekruteren – met name de schattige en tragische zwarte magiër Vivi – om het op te nemen tegen een geheim complot dat de wereld waar ze zo van houden zou kunnen vernietigen.

Na het succes van de meer op sciencefiction gerichte Final Fantasy-titels op PlayStation, keerde Squaresoft terug naar de oudere, op fantasy geïnspireerde structuur van Final Fantasy en creëerde een epos voor de toen net nieuwe generatie gamers. FFIX bevatte de beste graphics van alle Final Fantasy-spellen tot dan toe, een soundtrack vol prachtige composities en veel echt tragische momenten. Het spel heeft meerdere wendingen, vooral met de schurk, Kuja. Kuja wordt niet geïntroduceerd als de belangrijkste antagonist, maar als een handlanger van de persoon waarvan spelers denken dat hij de echte schurk is, Garland (genoemd naar de eerste schurk van Final Fantasy). In het begin blijkt echter zelfs Garland niet de belangrijkste antagonist te zijn, maar eerder de moeder van Garnet, Queen Brahne.

Bovenop het plot is de cast van FFIX ongelooflijk genuanceerd zonder ooit te zelfingenomen te zijn. Het spel behandelt een aantal duistere onderwerpen, zoals politieke corruptie, de aard van het bestaan, maar ook het omgaan met de onvermijdelijkheid van de dood – vooral de vroege dood. Dankzij de kleurrijke esthetiek en het gevoel voor humor is de game echter niet zo zelfingenomen als bijvoorbeeld Final Fantasy VIII.

Verbeteringen bij de release

De game kende echter wel beperkingen (dankzij de technologie van de PlayStation) die het potentieel van Final Fantasy IX temperden. De wereld is kleurrijk en exotisch, maar door de beperkte grafische mogelijkheden zien de personagemodellen en pre-rendered gebieden er ongelooflijk gedateerd uit, zelfs tegen de tijd dat het spel werd uitgebracht. Als je bedenkt dat Final Fantasy X het jaar daarop uitkwam, zagen gamers FFIX als zwaar verouderd.

Moderne graphics zouden de sfeer van Final Fantasy IX volledig tot zijn recht laten komen – zowel wat betreft de grillige fantasie-ideeën als de nostalgische teruggooi naar lang vervlogen gametijdperken. Bovendien zou het geven van gezichtsanimatie aan personages – vooral in een verhaal dat zo humoristisch en expressief is als dit – elk personage tot leven laten komen. Alleen al de demo voor Final Fantasy VII: Remake zorgde ervoor dat sommige fans zich meer verbonden voelden met minder belangrijke personages als Jessie. Stel je het potentieel voor van de reeds geanimeerde personages van Final Fantasy IX. Of, nog erger, stel je het potentiële hartzeer voor dat spelers zullen voelen als ze Vivi zien reageren op alle vreselijke dingen die dat arme, lieve kind overkomen.

Door de geluidscompressie ontbrak het het spel bovendien aan stemacteerwerk en werd de muziek ingekort door de compressie. De orkestrale soundtrack van Final Fantasy IX wordt door seriecomponist Nobuo Uematsu beschouwd als zijn beste score. In een interview verklaarde Uematsu zonder aarzelen dat zijn favoriete spel waaraan hij werkte, “Final Fantasy IX” was — zowel wat het spel zelf betreft, als de muziek. Het meest opmerkelijk is het slotlied, “Melodies of Life,” misschien wel een van de grootste vocale stukken in de hele franchise.

Hoewel, door de beperkte software van de PlayStation, werden veel composities ofwel vereenvoudigd of gecomprimeerd om op de disc ruimte te passen. Dit is, zoals bij veel remasters van Final Fantasy-spellen het geval is, niet langer een probleem. Denk maar aan de opnieuw georkestreerde versie van Final Fantasy X, die als alternatieve track beschikbaar is. Hoewel veel fans de voorkeur geven aan de originele versies, maakt de grotere hardwareruimte complexere composities voor het spel mogelijk. Gezien de prachtige iteraties van de nummers die in de loop der jaren tijdens concerten zijn gespeeld, zou een remake Uematsu’s grootste soundtrack volledig tot zijn recht laten komen.

Remake Something Ignored

Bij de release werd Final Fantasy IX overschaduwd door zijn meer geliefde tegenhangers. Hoewel het spel overwegend positieve kritieken kreeg, waren sommige critici minder enthousiast. Bij de release schreef de website GameCritics in zijn recensie dat Final Fantasy IX “niet veel nieuws te bieden heeft. Het spel is soms meer dan een beetje formulaïsch, het gebruikt opnieuw gebruikte stukjes uit andere Final Fantasy-spellen en gaat niet verder.” Aan de andere kant, terwijl de gebruikersrecensiepagina van MetaCritic overweldigend positieve recensies bevat, kwam het merendeel van de negatieve recensies kort na de releasedatum van het spel in 2000.

Daar komt nog bij dat niet veel mensen FFIX speelden in vergelijking met andere spellen in de franchise. Hoewel het spel commercieel succesvol was, met 5,5 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd in zijn eerste run, verkocht Final Fantasy VIII ter vergelijking 9,6 miljoen exemplaren wereldwijd, terwijl Final Fantasy VII 12,3 miljoen exemplaren wereldwijd verkocht. Zelfs het volgende deel, Final Fantasy X, verkocht meer dan het met 8,5 miljoen verkochte eenheden wereldwijd, waarbij de verkoop voor X-2 of de HD-release van het spel niet is meegerekend.

Zelfs Kingdom Hearts — een integratie van Disney en Final Fantasy — bevat slechts één personage uit Final Fantasy IX: Vivi, die kort verschijnt in Kingdom Hearts 2.

Met de twintigste verjaardag van Final Fantasy IX op komst in juli, zou het misschien verstandig zijn om een eerbetoon aan het spel uit te brengen. We hebben remasters van het origineel gezien, maar dat is niets vergeleken met een volledige remake, zoals die van Final Fantasy VII. Een spel zo prachtig als Final Fantasy IX verdient het om gevierd te worden samen met alle andere spellen, en een remake zou dit over het hoofd geziene deel in de serie een kans geven om nieuwe voet aan de grond te krijgen.

Over de auteur