De relatie tussen theologie en filosofie is in de christelijke traditie lang bediscussieerd en bediscussieerd. Tertullianus, een invloedrijke vroegchristelijke theoloog en apologeet, was van mening dat filosofie weinig te maken heeft met theologie. Hij stelde dat het gebruik van filosofie de theologie vaak corrumpeerde, wat leidde tot onorthodoxe overtuigingen die niet gegrond waren in de vroegchristelijke traditie. Hij stelde de beroemde vraag “Wat heeft Athene met Jeruzalem te maken?” (Athene symboliseerde de filosofische benadering vanwege zijn rol als vooraanstaand centrum van de Hellenistische filosofie, terwijl Jeruzalem het christendom vertegenwoordigde vanwege zijn rol als belangrijke locatie en intellectueel centrum in de vroege kerk). Andere leiders zagen echter een nauwere relatie tussen filosofie en theologie. Justin Martyr zag mensen als Heraclitus en Socrates als bezitters van het goddelijke licht van openbaring en geloofde dat zij ware filosofen waren. Justin zag het Christendom als de ware filosofie en beargumenteerde het Christendom met behulp van filosofische methoden en terminologie. Augustinus, die een van de meest invloedrijke theologen in de geschiedenis werd en wiens werken de basis legden voor een groot deel van de Westerse filosofie (evenals voor een groot deel van de Westerse theologie), huldigde een meer middenweg, gematigde benadering, met het argument dat filosofie en theologie elkaar vaak aanvullen, terwijl hij er tegelijkertijd voor waarschuwde dat filosofie niet altijd gebruikt moet worden in theologische discussies. De disciplines filosofie en theologie zijn vaak met elkaar verbonden geweest, waarbij theologen en filosofen met elkaar interageerden en discussieerden over vergelijkbare en soms overlappende onderwerpen. Filosofie speelde een sleutelrol in de vorming van de Westerse theologie. Thomas van Aquino, een van de meest invloedrijke filosofen en theologen in de geschiedenis, leende bijvoorbeeld veel van zijn concepten van Aristoteles. De Scholastiek domineerde zowel het filosofische als het theologische landschap in de Middeleeuwen, waarbij theologen als Aquinas, Anselm van Canterbury, Duns Scotus, Willem van Ockham, Peter Abelard, Bonaventura, en Albertus Magnus een sleutelrol speelden in zowel de filosofie als de theologie.

In de moderne tijd heeft Anthony Thiselton in zijn Fusion of Horizons de rol laten zien die de filosofie heeft gespeeld bij de interpretatie van de Schriften, d.w.z. op het gebied van de hermeneutiek. De filosofie verschaft interpretatieroosters voor het begrijpen van de openbaring. Er zijn anderen, zoals Sadhu Sundar Singh bijvoorbeeld, die geloofden dat het de verlichting van de Heilige Geest is die de ware betekenis van de openbaring geeft. Toch kan men niet anders dan inzien dat culturele rasters een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van de theologie.

Vele hedendaagse filosofen blijven schrijven en argumenteren vanuit een christelijk perspectief, waarbij christelijke concepten hun filosofisch werk onderbouwen. In de afgelopen decennia zijn enkele van de bekendste filosofen die vanuit christelijk perspectief hebben geschreven Alvin Plantinga, Alasdair MacIntyre, William Lane Craig, Jean-Luc Marion, Paul Tillich, Charles Taylor, Richard Swinburne, en James K. A. Smith.