Alsterufer- en Mittelweg-lijnenEdit

De familie is van oudsher verdeeld in twee vooraanstaande lijnen, de Alsterufer Warburgs en de Mittelweg Warburgs. De Alsterufer Warburgs stammen af van Siegmund Warburg (1835-1889) en de Mittelweg Warburgs stammen af van zijn broer Moritz M. Warburg (1838-1910). Zij ontleenden hun bijnamen aan de respectieve adressen van de broers in de Hamburgse wijk Rotherbaum. De broers waren kleinzonen van Mozes Marcus Warburg.

Siegmund George Warburg was van de Alsterufer-lijn; de vijf broers Abraham (Aby) M., Max M., Paul M., Felix M. en Fritz Moritz Warburg waren van de Mittelweg-lijn.

De broers Mozes Marcus Warburg (1763-1830) en Gerson Warburg (1765-1826) richtten in 1798 het bankbedrijf M. M. Warburg & Co. op. De achter-achterkleinzoon van Mozes Warburg, Siegmund George Warburg, richtte in 1946 in Londen de investeringsbank S.G. Warburg & Co. op. Siegmund’s achterneef, Eric Warburg, richtte in 1938 Warburg Pincus in New York op. Eric Warburgs zoon Max Warburg Jr. (niet te verwarren met Erics vader Max Warburg) is momenteel een van de drie partners van M.M.Warburg & Co. Max Warburgs oudere broer Aby Warburg gebruikte familiemiddelen om de Kulturwissenschaftliche Bibliothek Warburg in Hamburg op te richten, sinds 1934 The Warburg Institute in Londen. Paul Warburg is vooral bekend als architect van het in 1913 opgerichte US Federal Reserve System, als lid van de eerste Federal Reserve Board, en als vice-voorzitter daarvan tot hij in augustus 1918 aftrad.

Amerikaanse en Duitse WarburgsEdit

Een voormalig herenhuis van Felix Warburg in Manhattan, New York City.

Felix en Paul Warburg emigreerden naar de Verenigde Staten. Felix Warburg trouwde met Frieda Schiff, enige dochter van Jacob H. Schiff, een bankier die opgroeide in Frankfurt en banden had met de Duitse Warburgs. Schiff financierde delen van het Amerikaanse spoorwegsysteem via zijn investeringsbank Kuhn, Loeb & Co. en onderhield contacten met de nieuwe Amerikaanse Warburgs, aangezien ze alle drie werkten voor en trouwden met de investeringsbank Kuhn, Loeb & Co. Beginnend met het huwelijk van Jacob Schiff in 1875 met Therese Loeb, een dochter van Solomon Loeb, die een volwaardige partner in de zakenfirma werd. In 1895 trouwde Paul Warburg met Nina Loeb, dochter van Solomon Loeb van Kuhn, Loeb & Co., nadat hij haar had ontmoet op het huwelijk van broer Felix Warburg die getrouwd was met de dochter van Jacob Schiff, Frieda. Oorspronkelijk was het Abraham Kuhn die zijn familievermogen en zakenrelaties concentreerde met de pas geïmmigreerde verre neef Solomon Loeb, door diens huwelijk met Kuhn’s zuster. Kort daarna werden de twee volwaardige partners in hun nieuw opgerichte New Yorkse bankbeleggingsfirma Kuhn, Loeb & Co. In recentere tijden was Schiffs achter-achterkleinzoon Drew eerder getrouwd met Karenna, de dochter van Al Gore. Met banden naar Amerika en Duitsland zoals vele andere prominente Joodse financiële families, onderhielden de Warburgs in het buitenland nauwe banden met hun Joodse wortels. Het huis van Felix Warburg in New York City is nu het Joods Museum, en Kfar Warburg in Israël is naar hem genoemd. Otto Warburg, een neef van de in Duitsland wonende Warburgs, was een rijke botanicus die in 1911 tot hoofd van de Zionistische Wereldorganisatie werd gekozen. Felix’ broer, Paul Warburg, was een van de oorspronkelijke oprichters van het bestuur van het U.S. Federal Reserve System, een verzameling van 12 regionale Reserve Banks onder leiding van een Raad van Gouverneurs die de particuliere commerciële banken reguleert en er toezicht op houdt. Als een van de meest prominente bankiers van zijn tijd woonde zijn broer Max Warburg de Parijse Vredesconferentie van 1919 in Versailles bij, als lid van de Duitse delegatie.

Tijdens de Weimar Republiek zat Max Warburg van 1924 tot 1933 in het bestuur (‘Generalrat’) van de Reichsbank, onder twee opeenvolgende voorzitters, Hjalmar Schacht, (tot 1930), en Hans Luther (1930-1933); tot 1934 zat hij ook in het bestuur van het Bankenverband. Max Warburg emigreerde in 1938. In de jaren 1920 en 1930, tot het einde van de Weimar Republiek in 1933, was Max Warburg ook lid van verschillende Aufsichtsrats in de industrie, met name HAPAG, Blohm &Voss, Beiersdorf, en, tot zijn ontslag in 1932, als lid van de Aufsichtsrat van het Duitse conglomeraat/chemische bedrijf bekend als I.G. Farben (Interessen Gemeinschaft Farben). Zijn broer Paul Warburg, die in januari 1932 overleed – een jaar voordat Hitler tot Rijkskanselier werd gekozen – had ook zitting in talrijke Raden van Toezicht (“Aufsichtsrat”), waaronder naar verluidt die van een volledige dochteronderneming van I.G. Farben in de VS.

De meeste leden van de Duitse Warburg-familie waren tegen eind 1938 naar de Verenigde Staten of Groot-Brittannië gevlucht. De broer van Max Warburg, Fritz Warburg, die zijn ballingschap in Zweden aan het voorbereiden was, werd echter begin november 1938 door de Gestapo in Hamburg gearresteerd en bracht enkele maanden in de gevangenis door voordat hij in mei 1939 naar Stockholm kon vertrekken. Zijn dochter Eva kwam de emigratie organiseren voor 500 Duits-Joodse kinderen uit Duitsland en Oostenrijk naar Zweden in 1938 en 1939. Ook drie nichtjes, moeder, Gerta en dochters Betty en Helene Julie (Burchard) Warburg, verbleven in Altona. Gerta en Betty stierven in het vernietigingskamp Sobibor in 1940 en Helene Julie in Auschwitz in 1942. Een levensgroot portret van Helena Julie door de Noorse kunstenaar Edvard Munch hangt tegenwoordig in het Kunsthaus in Zürich (De Dame in het Wit). Eric Warburg, zoon van Max Warburg, keerde terug naar Duitsland als officier (kolonel) in de Amerikaanse luchtmacht en was invloedrijk bij het herstel van de Duits-joodse betrekkingen en de wederopbouw van de economische banden van Duitsland na de Tweede Wereldoorlog via zijn internationale zakenassociaties. Eric’s zoon, ook Max genaamd, is momenteel partner in M.M. Warburg & Co. in Hamburg.

Venetiaanse oorsprongEdit

De familie Warburg zou afkomstig zijn uit Venetië, waar zij de achternaam del-Banco droegen. De historische documenten beschrijven Anselmo del Banco als Joods en als een van de rijkste inwoners van Venetië in het begin van de 16e eeuw. In 1513 kreeg del Banco van de Venetiaanse regering een oorkonde die het uitlenen van geld met rente toestond. Del Banco vertrok met zijn gezin nadat nieuwe beperkingen waren opgelegd aan de Joodse gemeenschap, die samenviel met de oprichting van een getto. De familie vestigde zich in Bologna, en vandaar naar de Duitse stad Warburg, en namen de naam van die stad aan als hun eigen achternaam, nadat ze na de Dertigjarige Oorlog naar Hamburg waren verhuisd.